Zygmunt Zintel

Zygmunt Zintel

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1911 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 września 1990 Łódź
Zawód	aktor filmowy i teatralny
Lata aktywności	1937–1990
Odznaczenia

Grób aktora Zygmunta Zintela na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ul. Ogrodowej w Łodzi

Zygmunt Zintel (ur. 2 kwietnia 1911 w Warszawie, zm. 30 września 1990 w Łodzi^[1]) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, pedagog. Żołnierz kampanii wrześniowej^[1].

Życiorys

W latach 1929–1932 brał udział w przedstawieniach amatorskiej Sceny Robotniczej TUR w Domu Związku Zawodowego Kolejarzy w Warszawie, który był siedzibą Teatru Ateneum, i jednocześnie statystował w spektaklach tej sceny^[1].

W roku 1937 ukończył studia na wydziale sztuki aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Na sezon 1937/1938 został zaangażowany do Teatrów Miejskich we Lwowie, gdzie zadebiutował jako Pacholę w Legendzie Stanisława Wyspiańskiego. W sezonie 1938/1939 pracował w zespole Teatru Nowego w Poznaniu^[1].

Brał udział w kampanii wrześniowej, następnie był żołnierzem Armii Polskiej na Wschodzie, a do Polski powrócił w 1947 r. Na sezon 1947/1948 został zaangażowany do zespołu Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie, a w kolejnym występował w Teatrze Powszechnym w Łodzi. W latach 1949–1953 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu. W 1953 r. powrócił na stałe do Łodzi, gdzie w latach 1953–1956 występował w Teatrze Powszechnym, a w latach 1956–1980 w Teatrze Nowym. Na początku lat 50., przez kilka lat, był pedagogogiem w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi^[1].

Powoli, w latach 50. odchodził od pracy w teatrze na rzecz kariery filmowej. Zagrał ponad 100 ról filmowych, głównie drugoplanowych. Ze względu na warunki psychofizyczne często obsadzany był, jako czarny charakter, w rolach podejrzanych, drobnych rzezimieszków, ale jest równie znany z wielu ról komediowych.

W 1966 r. w Panamie, na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, otrzymał nagrodę „Tribunascope” za najlepszą drugoplanową rolę męską (Wołodkowicza) w filmie Matka Joanna od Aniołów^[1].

Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi^[1].

Filmografia

• 1949: Czarci żleb – przemytnik
• 1954: Pokolenie – majster Ziarno
• 1956: Człowiek na torze – dróżnik Sałata
• 1956: Zimowy Zmierzch – Krywka, ojciec Celinki
• 1956: Nikodem Dyzma – Ignacy, pianista na dancingu „Gigolo”
• 1957: Kapelusz pana Anatola – kapelusznik
• 1957: Ewa chce spać – major Piętka, inspektor
• 1958: Kalosze szczęścia – fotograf Józef Królik
• 1959: Pociąg – pasażer cierpiący na bezsenność
• 1960: Matka Joanna od Aniołów – Wincenty Wołodkowicz
• 1960: Zbieg – kelner
• 1961: Historia żółtej ciżemki – karczmarz
• 1962: Jadą goście jadą... – Harry Kwasnick
• 1963: Gdzie jest generał... – Sturmbannfuehrer SS Heulinger
• 1965: Kapitan Sowa na tropie (serial telewizyjny) – Ernest Malczyk (odc. 7)
• 1965: Wyspa złoczyńców – Kolasa, przewodnik PTTK
• 1966: Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (serial telewizyjny) – detektyw Hipolit Kwass
• 1966: Czterej pancerni i pies (serial telewizyjny) – grabarz volksdeutsch
• 1967: Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) – Schenk
• 1967: Stajnia na Salvatorze – klient kupujący krawat
• 1969: Przygody pana Michała (serial telewizyjny) – szlachcic w karczmie
• 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – ojciec Sebastian
• 1972: Gruby (serial telewizyjny) – woźny w szkole (dubbing, rola Stanisława Milskiego)
• 1972: Chłopi (serial telewizyjny) – Kozioł
• 1973: Droga (serial telewizyjny) – Olchowiak, strażnik w bazie
• 1973: Czarne chmury (serial telewizyjny) – szlachcic z Wąsowa
• 1974: Wiosna panie sierżancie – Pasturczyk
• 1974: Siedem stron świata (serial telewizyjny) – dozorca Kwaśniak (odc. 7)
• 1974: Najważniejszy dzień życia (serial telewizyjny) – sekretarz magistratu Aleksander Bocianowski
• 1975: Znikąd donikąd – kościelny
• 1975: W domu – ojciec
• 1976: Daleko od szosy (serial telewizyjny) – właściciel wypożyczalni sukien i garniturów (odc. 2)
• 1976: Zaklęty dwór (serial telewizyjny) – Żachlewicz, rządca hrabiego Żwirskiego
• 1977: Lalka – adwokat Krzeszowskiej
• 1977: Czterdziestolatek – Henio, były dróżnik (odc. 21)
• 1978: Rodzina Leśniewskich (serial telewizyjny) – Aleksander, sąsiad Leśniewskich
• 1980: Kariera Nikodema Dyzmy (serial telewizyjny) – szynkarz Malinowski
• 1982: Popielec – Hnat
• 1982: Niech cię odleci mara – Pochutek, wytwórca trumien
• 1985: Medium – archiwista Kraus

Źródło^[1].

Polski dubbing

Użyczył głosu Żwirkowi, jednej z dwóch głównych postaci popularnego w Polsce począwszy od 1970 animowanego serialu dla dzieci Bajki z mchu i paproci.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zygmunt Zintel w bazie IMDb (ang.)
• Zygmunt Zintel w bazie Filmweb
• Zygmunt Zintel, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Zygmunt Zintel na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”