3-5, Konopnickiej Street in Warsaw - 03

Autor:

Jolanta Dyr

Attribution:

Obraz jest oznaczony jako „Wymagane uznanie autorstwa” (attribution required), ale nie podano żadnych informacji o uznaniu autorstwa. Prawdopodobnie parametr atrybucji został pominięty podczas korzystania z szablonu MediaWiki dla licencji CC-BY. Autorzy mogą znaleźć tutaj przykład prawidłowego korzystania z szablonów.

Credit:

Praca własna

Krótki link:

https://plwiki.pl/b/90ce7

źródło:

Wikimedia Commons

Wymiary:

4896 x 3672 Pixel (2948662 Bytes)

Opis:

Blok mieszkalny PAN architekta Jerzego Gieysztora z 1964 roku, ul. Wiejska 20 w Warszawie. Przykład modernizmu inspirowanego architekturą Le Corbusiera (Unité d'habitation). Wszystkie mieszkania są większe niż zezwalał na to ówczesny normatyw komunistycznego państwa. Na przykład mieszkanie dwupokojowe ma 54 m² i dwa balkony skierowane na dwie strony świata w przeciwieństwie do typowego mieszkania dwupokojowego, które ma 39,5 m², jest skierowane tylko na jedną stronę i nie ma żadnego balkonu^[1]. Mieszkania są skierowane na dwie, trzy lub więcej stron świata. Każdy pokój jest szeroki i ma swój balkon. Na parterze jest pasaż handlowy oraz podziemny garaż. Na ostatnim piętrze są ekskluzywne, przeszklone mieszkania z basenem i tarasem rekreacyjnym na dachu płaskim z panoramą miasta. Detal budynku jest inspirowany polskim pawilonem na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 roku, szczególnie w formie zadaszenia z okrągłymi otworami nad wejściem i ścian z reliefem. Budynek został ozdobiony ceramiką artystyczną. Balkony reprezentują styl op-artu. Ponadto balkony są przeszklone ze względów praktycznych oraz estetycznych. Balustrady balkonów zostały celowo wypełnione szybami zbrojonymi, ponieważ nadaje to wizualnej lekkości budynkowi, wprowadza słońce na tarasy i do mieszkań, wyzwala efekt blasku światła na fasadzie oraz kojarzy się ze stylem modernizmu. Przykład humanistycznej, a nie masowej architektury mieszkaniowej. Budynek mieszkalny PAN został wyróżniony i zaliczony do dziesięciu "najlepszych, innowacyjnych rozwiązań polskiej architektury mieszkaniowej" po II wojnie światowej według magazynu Architektura Murator (02.10.2018). Przypadkowa kolorystyka stolarki okiennej oraz wnęk loggi, a także zbyt grube ramy okienne nie są ideą architekta (Le Corbusier w swoich powojennych blokach mieszkalnych stosował ze względów estetycznych okna z drewna dębowego i nie polakierowanego na biało, zasadą były też jak najcieńsze ramy oraz brak szprosów)^[2]. Budynek uległ dewastacji po 1989 kiedy zlikwidowano wąski i długi taras z barierką na pierwszym piętrze, który był w miejscu widocznych teraz 10 zielonych okien, które przedtem były cofnięte w głąb fasady.

Licencja:

CC BY-SA 3.0

Warunki licencji:

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0