XXII L.O. im.Jose Marti Słodowiec 02

Autor:

Andrzej Błaszczak

Attribution:

Obraz jest oznaczony jako „Wymagane uznanie autorstwa” (attribution required), ale nie podano żadnych informacji o uznaniu autorstwa. Prawdopodobnie parametr atrybucji został pominięty podczas korzystania z szablonu MediaWiki dla licencji CC-BY. Autorzy mogą znaleźć tutaj przykład prawidłowego korzystania z szablonów.

Credit:

Praca własna

Krótki link:

https://plwiki.pl/b/b345d

źródło:

Wikimedia Commons

Wymiary:

4583 x 3053 Pixel (9027798 Bytes)

Opis:

XXII warszawskie Liceum Ogólnokształcące im. Jose Marti. Wśród architektury szkół tysiąclecia zwanych szkołami typowymi, które podlegały krytyce ze względu na swoją nadmierną skromność zarówno w formie jak i w funkcji są wyjątki. Na przykład w Warszawie budynek Liceum im. Jose Marti przy ulicy Leopolda Staffa 111, autorstwa architekta Jana Zdanowicza (1961) wyróżnia się pozytywnie, ponieważ zapewnił uczniom wielkie przeszklenia i tarasy rekreacyjne na dachach nieznane w polskich szkołach, ale świadczące o inspiracji architekturą zachodnioeuropejskiego modernizmu w tym zwłaszcza stylu Bauhaus. Po 1989 szkoła uległa nieprawidłowemu remontowi, który pozbawił ją detali architektonicznych i upodobnił ją do szkół typowych znanych z czasów socjalizmu i przypominających zwykłe szpitale. Niektóre brakujące elementy, zwane oryginalnymi i zgodnymi z projektem architekta, które świadczyły o wyjątkowości i pięknie modernistycznej estetyki budynku liceum: czarno-biała kolorystyka budynku, czarne ramy okien (a nie białe jak w szpitalu), poziome pasy między oknami były przeszklone (a nie zamurowane) dzięki czemu cała fasada wyróżniała się blaskiem i lekkością szkła a nie muru, tarasy rekreacyjne na dachach płaskich były otwarte, wyposażone w ażurowe barierki i wyróżniały się formą oraz funkcją, ponieważ były zupełnie niespotykane (aktualnie tylko jeden taras z ośmiu jest czynny), podmurówka budynku była wykonana ze szkła a nie zamurowana co nadawało szkole wyjątkowej lekkości i nowoczesności (aktualnie jest prawie całkowicie zamurowana ale konstrukcja pozwala na jej przeszklenie), sala gimnastyczna była całkowicie przeszklona (aktualnie jest zamurowana co ją szpeci), para drzwi z sali gimnastycznej na boisko była całkowicie przeszklona i miała cienkie, czarne ramy co świadczyło o ich lekkości i nowoczesności (aktualnie drzwi są nieestetyczne, ciężkie i białe jak drzwi do toalety). Fasada budynku nie była otynkowana, ale była pokryta estetyczną białą cegłą cementową aby uniknąć typowej szarości betonu szkół powszechnych. Ponadto ramy wszystkich okien w budynku liceum były cienkie a nie grube, co świadczyło o ich estetyce, lekkości, nowoczesności i pozwalało na dotarcie dużej ilości naturalnego światła do wnętrz co zapewniało komfort nauki. Sama forma architektoniczna bryły budynku wyróżnia go pozytywnie spośród miernej architektury szkół polskich czasów socjalizmu poprzez bogate rozrzeźbienie brył co przypomina nietypowe bryły geometryczne takie jak kostka Rubika albo budynki Bauhausu w Dessau i dzięki temu nie szpeci otoczenia jak typowa szkoła tysiąclecia^[1].

Licencja:

CC BY-SA 4.0

Warunki licencji:

Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0