Chrząstka Meckla

Chrząstka Meckla – chrząstka powstająca pomiędzy 41 a 45 dniem życia zarodkowego kręgowców, stanowiąca szynę kierunkową dla procesu kostnienia kości żuchwy. Powstają z niej: kostne części okolicy bródki, młoteczek, kowadełko, kolec dolny kości klinowej, więzadło wewnętrzne młoteczka, więzadło klinowo-żuchwowe[1].

Została odkryta przez Johanna Friedricha Meckela w 1820.

Przypisy

  1. ↑ Irena Karłowska: Zarys Współczesnej Ortodoncji. Warszawa: PZWL, 2015. ISBN 978-83-200-4566-6.