Pennatula

Pennatula[1]
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Piórówka Pennatula aculeata
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

parzydełkowce

Gromada

koralowce

Podgromada

koralowce ośmiopromienne

Rząd

piórówki

Rodzina

Pennatulidae

Rodzaj

Pennatula

Pennatula – rodzaj półosiadłych koralowców z rzędu piórówek, w języku polskim określany zwyczajową nazwą piórówka albo pióro morskie. Piórówki tworzą piórokształtne kolonie o szkielecie rogowym[2], złożonym z niespojonych ze sobą spikul. Nasadowa część tworzonej przez najstarszy polip głównej osi kolonii (zwanej pniem)[2] tkwi w miękkim dnie morskim lub jest przymocowana do twardych obiektów. Drobne, czerwone polipy rozmieszczone są szeregami na bocznych odgałęzieniach (promieniach) kolonii.[3] Polipy dzielą się na odżywiające kolonię autozooidy[4] i regulujące przepływ wody przez kolonię małe, pozbawione ramion syfonozooidy[2].

Piórówki są zdolne do ruchu pełzającego[4]. Prowadzą nocny tryb życia. Dzień kolonia spędza w bezruchu, w stanie skurczonym. Nocą syfonozooidy pompują wodę do wnętrza kolonii, która znacznie zwiększa swoje rozmiary, a autozooidy wysuwają się i zaczynają łowić pokarm. Rekordowo długość może się zmieniać z 9 cm w dzień na 45 cm w nocy. Podobne obyczaje spotykane są u zwierząt osiadłych, jakimi są korale korkowce[4].

W Bałtyku występuje kosmopolityczny gatunek piórówka świecąca (Pennatula phosphorea). Odznacza się on zdolnościami bioluminescencyjnymi[3].

Gatunki

Do rodzaju zaliczane są gatunki[5]:

  • Pennatula aculeata
  • Pennatula argentina
  • Pennatula bayeri
  • Pennatula delicata
  • Pennatula fimbriata
  • Pennatula grandis
  • Pennatula indica
  • Pennatula inflata
  • Pennatula mollis
  • Pennatula moseleyi
  • Pennatula pearceyi
  • Pennatula phosphorea – piórówka świecąca
  • Pennatula prolifera
  • Pennatula rubra
Piórówka Pennatula rubra

Przypisy

  1. ↑ Pennatula, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ a b c Czesław Jura: Bezkręgowce. Zarys morfologii, systematyki, filogenezy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 89-90, 92. ISBN 83-01-04489-6.
  3. ↑ a b Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 238-239.
  4. ↑ a b c Tomasz Umiński: Zwierzęta i oceany. Popularna zoogeografia wód morskich. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986, s. 55-56. ISBN 83-02-02680-8.
  5. ↑ G. Williams: Pennatula Linnaeus, 1758 (ang.). World Register of Marine Species. [dostęp 2011-09-25].

Media użyte na tej stronie

Pennatula aculeata cropped.JPG
Overhead view of a Sea pen (Pennatula aculeata) at Stellwagen Bank