Radiolokacja

Radiolokacja – określanie położenia, prędkości lub innych charakterystyk obiektu, lub uzyskiwanie informacji dotyczących tych parametrów, poprzez właściwości propagacyjne fal radiowych[1][2]. Jest działem radiokomunikacji.

Radiolokacja wykorzystuje prostoliniowość rozchodzenia się fal elektromagnetycznych oraz zjawisko ich odbicia od przeszkód. W radiolokacji stosuje się fale radiowe o długościach od kilku metrów do kilku milimetrów. Przykładem urządzenia radiolokacyjnego jest radar.

Radiolokacja dzieli się na:

  • aktywną – radar (radiolokator) wysyła sygnał radiowy o wielkiej częstotliwości (Wcz) i odbiera echo radiolokacyjne (sygnał odbity) lub sygnał odpowiedzi wysłany przez opromieniowany obiekt.
  • pasywną – urządzenie radiolokacyjne (radionamiernik, radiokompas, radar pasywny (PCL)) tylko odbiera fale radiowe.

Zobacz też

  • przeciwradiolokacja

Przypisy

  1. ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylająca dyrektywę 1999/5/WE (CELEX: 32014L0053).
  2. ↑ Ustawa z dnia 16 lipca 2004 – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1648).