Serapejon

Serapejon (gr. Σεραπεῖον, łac. Serapeum) – świątynia Serapisa. Najważniejsza ze świątyń o tej nazwie znajdowała się w Aleksandrii w Egipcie. W czasie panowania dynastii Ptolemeuszy znajdował się tam ośrodek myśli filozoficznej oraz ogromna biblioteka, skupiająca około 70 tys. rękopisów.

W 391 roku Serapeum zostało zburzone na rozkaz cesarza Teodozjusza w ramach wprowadzania w życie Dekretów teodozjańskich.

Następujący starożytni historycy chrześcijaństwa: Sozomenos, Rufin z Akwilei i Sokrates Scholastyk opisują, że w reakcji na decyzję cesarską o zburzeniu Serapejonu wyznawcy kultu pogańskiego zaczęli okupować świątynię oraz urządzać w Aleksandrii rzezie chrześcijan[1].

Neoplatoński filozof Eunapios (347–po 414) ukazywał zburzenie Serapionu jako dokonane przez chrześcijan bez żadnego godnego pochwały powodu, oskarżając ich o ograbienie świątyni[2].

Przypisy

  1. ↑ Sokrates Scholastyk: Historia Kościoła, ks. V,17. S.J. Kazikowski (przekład), E. Wipszycka (wstęp), A. Ziółkowski (komentarz). Wyd. 2. Warszawa: IW "PAX", 1986, s. 505nn. ISBN 83-211-0519-X.; por. R. Turcan, Cults of the Roman Empire, Blackwell, 1996.
  2. ↑ Żywoty sofistów, VI,2.