Grillo

Grillo
‘Grillo’
Ilustracja
Grillo na wyspie Mozia
Gatunek

winorośl właściwa
(Vitis vinifera)[1]

Pochodzenie

Włochy[1]

Ważne regiony uprawy

Włochy (Sycylia)

Identyfikator VIVC

5021

Przeznaczenie owoców

wino[1]

Kolor skórki

zielonożółty

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

średniopóźne[2]

Mrozoodporność

odporna[2]

Grillo – odmiana winorośli właściwej o zielonożółtej skórce, pochodząca z Włoch[1]. Jeden z podstawowych szczepów na Sycylii[3]. Tradycyjnie z grillo produkowano marsalę i nadal uchodzi za najlepszą odmianę na to wino[4][5].

Pochodzenie

Odmiana pochodzi z Włoch[1] i po raz pierwszy była wzmiankowana w 1873 roku[2]. Stanowi naturalną hybrydę odmian uprawnych catarratto bianco i muscat of alexandria (zibibbo), co potwierdziły badania markerów DNA[1][2]. Hipoteza o sprowadzeniu grillo pod koniec XIX wieku z Apulii na Sycylię nie znajduje potwierdzenia w dowodach[2].

Charakterystyka

Grillo jest bardzo plenne i rośnie bujnie[2]. Jest wrażliwe na mączniaka prawdziwego[2]. Odporne na niskie temperatury zimą[2].

Wina

Wino pełne[2], przyjemne, orzeźwiające, z lekko wyczuwalnymi garbnikami[6]. Odmiana ma potencjał jakościowy[2] i jest określana jako aromatyczna i elegancka[4].

Według Suppa i Mausa grillo uprawiane masowo rzadko jest interesujące ze względu na wysokie plony, ale przy ograniczanej wydajności wina są pełne i wartościowe, np. w apelacji Alcamo DOC[7].

Grillo jest często wykorzystywane w kupażach z innymi sycylijskimi odmianami: inzolia (ansonica) i catarratto bianco[6]. Ważną rolę odgrywa produkcja marsali[5], choć wymienione odmiany mogą być preferowane ze względu na jeszcze wyższą plenność[2].

Liczne apelacje sycylijskie mają odmianowy wariant z wykorzystaniem grillo[8]. Dostępne są też jednoszczepowe wina IGT Sicilia z odmiany[2].

Rozpowszechnienie

Powierzchnia upraw podlega wahaniom: w 1982 roku zarejestrowano 4965 ha upraw[9], w 2000 roku było we Włoszech 1808 ha[9], a w 2008 roku na samej Sycylii grillo zajmowało 4118 ha[2].

Synonimy

Prócz nazwy grillo używa się kilku synonimów: ariddu, riddu, rossese bianco (z Ligurii)[1][2]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Grillo w bazie danych Instytutu Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 439. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  3. ↑ Jørgen Mønster Pedersen, Arne Ronold: Wina świata. Warszawa: Rosner i wspólnicy, 2003, s. 144. ISBN 83-89217-24-4. (pol.).
  4. ↑ a b Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 187. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
  5. ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 297. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  6. ↑ a b Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 47. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.).
  7. ↑ Eckhard Supp, Steffen Maus: Włochy. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 443. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
  8. ↑ Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 838-900. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.).
  9. ↑ a b Area tabular listing. Instytut Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Grillo.jpg
Autor: Pax:Vobiscum, Licencja: CC BY-SA 3.0
A field of grillo grapes on the island of Mozia, Italy.