Margaux (region winiarski)

Margaux AOC

Winnica na skraju Margaux
Nazwa urzędowa	Margaux
Kategoria	AOC
Rok klasyfikacji	1954-08-10 10 sierpnia 1954(dts)
Państwo	Francja
Makroregion winiarski	Bordeaux
Podregiony	Médoc
Okoliczne regiony	Moulis, Listrac-Médoc
Położenie	departament Żyrondy w okolicach Margaux
Pory roku	dwie suche (zima i lato), dwie deszczowe (wiosna i jesień)
Klimat	morski
Nasłonecznienie (rocznie)	2700 godzin rocznie
Gleba	żwirowa
Powierzchnia uprawiana	1490 ha[1][2]
Struktura winnic	74 indywidualne[2]
Dominujące odmiany	cabernet sauvignon (cz.), merlot (cz.), cabernet franc (cz.)
Rodzaje win	czerwone
Produkcja roczna	60 900 hl[1]
Liczba krzewów/ha	min. 7000
Średnia wydajność/ha	maks. 57-63 hl/ha[3]

Obszar Margaux zaznaczony kolorem brązowym na mapce regionu Médoc.

Margaux – region winiarski położony w okolicy Margaux, część regionu Médoc w regionie bordoskim oraz wino o tej samej nazwie. Wśród winnic Médoc apelacja Margaux jest położona najbardziej na południe, a wina w niej produkowane są uważane za najbardziej kobiece^[2].

Historia

Apelacja Margaux podlegała tym samym kolejom dziejowym, co cały region. Cechy charakterystyczne terenu i win margaux zostały potwierdzone i uregulowane 10 sierpnia 1954 przyznaniem własnej apelacji AOC^[3].

Geografia

Położenie

Winnice apelacji Margaux rozciągają się około 25 km na północ od Bordeaux, na lewym brzegu Żyrondy^[4]. W skład apelacji wchodzi oprócz Margaux obszar gmin Arsac, Cantenac, Labarde i Soussans^[3].

Geologia

Winorośl rośnie na podłożu wapiennym z epoki kenozoiku pokrytym skałami osadowymi, które tworzą żwirowe, dość płaskie pagórki o niewielkiej wysokości (15 metrów), oddzielone od siebie potokami albo rowami melioracyjnymi^[2][5]. W środkowej części apelacji, na płaskowyżu o wymiarach w przybliżeniu 6 km długości na 2 kilometry szerokości leży większość winnic klasyfikowanych jako crus classés. Żwirowe obszary pomiędzy rowami odwadniającymi w pozostałych częściach apelacji także są obsadzone winoroślą^[1].

Klimat

Klimat apelacja jest zbliżony do sąsiednich – z łagodzącym amplitudy temperatur wpływem Oceanu Atlantyckiego, lasów Landes i pobliskiej Garonny^[4]. Opady rozkładają się dość równomiernie w ciągu roku, z bardziej deszczowym okresem jesienią.

Winnice

Odmiany winogron

(c) BerndtF, CC-BY-SA-3.0

Dojrzałe grona odmiany cabernet sauvignon

Przepisy apelacji stanowią, że w skład win margaux mogą wchodzić wyłącznie czerwone szczepy cabernet franc, cabernet sauvignon, merlot, carménère, malbec (znany też jako côt) i petit verdot^[6]. Proporcje nie są prawnie określone^[3], ale dominuje cabernet sauvignon^[2] wraz z merlotem przy marginalnej roli pozostałych odmian. Przykładowo Château Brane-Cantenac wytwarza wina składające się w 55% z caberneta i w 40% z merlota^[7], zaś Château Palmer miesza te szczepy w równych częściach z niewielkim dodatkiem petit verdota^[8].

Uprawa

Aż 48% powierzchni gminy Margaux zajmują winnice^[9]. Według uregulowań prawnych na hektarze winnicy musi znajdować się przynajmniej 7000 krzewów, przy czym rzędy powinny być od siebie oddalone maksymalnie o 1,5 m, a winorośle w rzędzie przynajmniej o 0,8 m^[3]. Winorośl musi być przycinana co roku i prowadzona w formie nazywanej médocaine (lokalna nazwa na formę guyot) albo à cots^[3]. Liczba pędów owocujących musi być ograniczana do najwyżej 12^[3].

Przepisy regulują także wysokość krzewów i ich dolnego poziomu liści, co ma zapewnić osiągnięcie przez winogrona pełnej dojrzałości^[3]. Kolejnym ograniczeniem jest maksymalna liczba nieowocujących krzewów – nie może przekroczyć 20 %^[3]. Proporcjonalnie do braków obniża się dozwolony zbiór.

Winobranie

Przepisy ograniczają dozwolone zbiory do 9500 kg/ha, co odpowiada mniej więcej 14 owocom w gronie petit verdot i 12 w przypadku innych odmian. Zebrane winogrona po winifikacji powinny dać nie więcej niż 57 hektolitrów wina na hektar winnic.

Optymalny moment zbiorów określa się poprzez próby smakowe winogron i pomiar poziomu cukru, który musi wynosić przynajmniej 189 g/l. Gotowe wino musi zawierać przynajmniej 11% alkoholu^[3].

Regulacje apelacji nie określają sposobu winobrania^[3]. W praktyce większość winogrodników zbiera winogrona mechanicznie, z wyjątkiem niektórych posiadłości grand cru, np. Château Margaux^[10]. Takie podejście jest uzasadnione mocami przerobowymi, ale wymaga segregacji winogron po dostarczeniu do winiarni.

Wina

W apelacji produkuje się 9 mln butelek wina rocznie^[2][11].

Winifikacja i starzenie

(c) Kassander der Minoer, CC-BY-SA-3.0

Piwnica winna w Château Margaux

Macerację winogron przeprowadza się w zbiornikach ze stali nierdzewnej albo w drewnie^[12]. Fermentacja zachodzi przy użyciu drożdży naturalnie występujących na skórce grona lub wytworzonych przemysłowo. Proces przebiega w kontrolowanej temperaturze^[8], a pod koniec moszcz jest nieco podgrzewany. Sprzyja to pełnemu przetworzeniu cukru w alkohol, ale także dobrej ekstrakcji barwników (antocyjany i tanin). Maceracja trwa długo, od dwóch do czterech tygodni, w zależności od wytwórcy i rocznika^[4]. Następnie wino jest trzymane w temperaturze 20-25 °C, która sprzyja rozpoczęciu fermentacji jabłkowo-mlekowej. Wina z każdego zbiornika ocenia się najpierw osobno^[8], a potem w próbnie zmieszanych partiach, tak by zadecydować o charakterze win z rocznika. Wino dojrzewa u producenta ok. 1,5-2 lata^[4].

Normy

Wino musi zawierać przynajmniej 11% alkoholu (według objętości)^[3]. Jeśli konieczne jest wzbogacanie wina, maksymalny poziom nie może przekroczyć 13,5%^[3]. Ten pułap nie obowiązuje, jeśli zbiór jest tak wyjątkowy, że pozwala naturalnie osiągnąć wyższą moc.

Dopuszczalna jest zawartość cukru resztkowego do 2 g/l^[3], czyli że winogrona powinny sfermentować w całości. Poziom wolnych kwasów w pierwszym roku (przed 31 lipca) nie może spaść poniżej 13,26 meq, co odpowiada 0,79 g/l w przeliczeniu na kwas octowy i 0,65 g/l na H2SO4, a po zakończeniu fermentacji dopuszczalny poziom wynosi 16,33 meq (odpowiednio 0,98 g/l kwasu octowego i 0,80 g/l kwasu siarkowego)^[3].

Styl wina

Do win margaux przylgnął przydomek „kobiecych”, czego powodem jest rodzaj gramatyczny nazwy (la margaux)^[1] oraz opisywane bogactwo struktury garbników połączone z delikatnością^[2][1]. Wina charakteryzują się intensywnym kolorem^[13], smak młodych przywołuje na myśl czerwone owoce i czarną porzeczkę, a z czasem nabiera wielkiej złożoności i wyrafinowania^[11].

Zdolność starzenia margaux jest bardzo wysoka, zwykłe wina mogą dojrzewać 5-10 lat, crus zwykle od 5 do 20^[13], czasem do 35^[14], a w najlepszych rocznikach nawet więcej niż 50 lat, jak np. w przypadku rocznika 1945, który w roku 2002 nadal wykazywał zauważalną strukturę tanin^[15].

Połączenia kulinarne

Margaux dobrze komponują się z czerwonym mięsem. Pierre Casamayor w swojej książce pisze: „czerwone mięsa mają istotną cechę: zawarte w nich proteiny zmiękczają najostrzejsze garbniki”^[a][16].

Delikatność wina margaux predestynuje je także do łączenia z drobiem i dzikim ptactwem (kaczka, kuropatwa) i tradycyjną lokalną potrawą, antrykotem po bordosku (à la bordelaise)^[1].

Grands crus apelacji Margaux

Wino Château Margaux 1994, 1er grand cru classé

Apelacja Margaux AOC ze swoimi dwudziestu jeden château o statusie cru classé przoduje w regionie Médoc^[11]. W gminach Margaux i Cantenac znajduje się po 9 z nich, Labarde liczy dwa, a Arsac jedynie jeden.

Liczne wina z regionu Margaux mają także status cru bourgeois^[18].

Wnuczka Ernesta Hemingwaya, aktorka Margot zmieniła swoje imię na identycznie wymawiane Margaux, gdy dowiedziała się, że rodzice w noc jej poczęcia pili wino Château Margaux^[19].

Zobacz też

• Bordeaux (region winiarski)
• Margaux

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Karta apelacji Margaux na stronie medoc-bordeaux.com (fr.). [dostęp 2013-05-19].