Sybaris
Ten artykuł od 2014-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Sybaris (gr. Σύβαρις) – starożytne miasto w Wielkiej Grecji na wybrzeżu Lukanii nad Zatoką Tarencką, pomiędzy rzekami Kratis (Crati) i Sybaris (Coscile). Obie rzeki łączą się obecnie około 5 kilometrów przed wspólnym ujściem do morza, jednak w starożytności ich ujścia były oddzielone.
Sybaris zostało założone przez Achajów około roku 720 p.n.e.[1] Wśród jej mieszkańców było również wielu trojzeńczyków, którzy później zostali jednak wygnani. Okolice dawnej Sybaris są obecnie malaryczne, w starożytności był to jednak obszar żyzny, a polityka miasta sprzyjała nowym osadnikom i przyczyniała się do ich zamożności. W szczytowym okresie rozwoju liczba mieszkańców Sybaris wynosiła ponad 100 000, a miasto zakładało własne kolonie na wybrzeżach Morza Tyrreńskiego.
Bogactwo Sybaris i zamiłowanie jego mieszkańców do luksusu stały się wśród Greków przysłowiowe – stąd sybaryta i sybarytyzm.
Starcia między zwolennikami demokracji i oligarchii spowodowały, że wielu arystokratów zmuszonych zostało do szukania schronienia w Krotonie. Doprowadziło to do wybuchu wojny w roku 510 p.n.e., w wyniku której Sybaris zostało całkowicie zniszczone. Po zdobyciu miasta Krotończycy skierowali na jego ruiny wody Kratis i zalali je.
W roku 443 p.n.e. mieszkańcy Sybaris wraz z kolonistami z Aten założyli nieopodal ruin nowe miasto Turioj. Podczas II wojny punickiej w roku 204 p.n.e. Turioj zostało zniszczone przez Hannibala, a część mieszkańców przesiedlono do sprzymierzonej z Kartagińczykami Krotony. Na miejscu Turioj Rzymianie założyli w roku 194 p.n.e. kolonię Copiae.
Prace wykopaliskowe podejmowane przez rząd włoski w latach 1879 i 1887 nie doprowadziły do ustalenia lokalizacji Sybaris. Odkryto jedynie rozległą nekropolię z czasów końca epoki brązu, około 15 kilometrów na zachód od zbiegu obu rzek oraz drugą, datowaną na około 400 p.n.e. złożoną z kurhanów. W niektórych kurhanach znaleziono naczynia ze złota pokryte tajemniczymi napisami w grece. Jeden z kurhanów o średnicy około 28 metrów zawierał wewnątrz pojedynczy pochówek.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Sibari.
Przypisy
- ↑ Bahn 2019 ↓, s.246.
Bibliografia
- Historia Archeologii. red. Paul Bahn. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2019. ISBN 978-83-213-5058-5.