Córka faraona

Córka faraona na ilustracji Biblii (1926)

Córka faraona – nieznana z imienia postać biblijna ze Starego Testamentu. Zgodnie z relacją zawartą w Księdze Wyjścia (Wj 2,5-10) wyłowiła z rzeki koszyk z chłopcem, któremu nadała imię Mojżesz, i którego wychowała następnie jak własnego syna.

Tożsamość

Choć Biblia nie podaje imienia córki faraona, w hagadach utożsamiono ją ze wspomnianą w 1 Księdze Kronik (1 Krn 4,18) córką faraona o imieniu Bitia (בִּתְיָה), żoną Mereda. Tradycja rabiniczna widzi w niej czcicielkę Jahwe, prawdopodobną potajemną konwertytkę na judaizm, jej męża Mereda utożsamia zaś z Kalebem. Miała zostać jako jedyna pierworodna w Egipcie oszczędzona podczas 10 plagi^[1]. Według Księgi Jubileuszów córka faraona nosiła imię Tarmut, u Artapanosa z Aleksandrii Merris, zaś u Józefa Flawiusza Termutis^[2].

W tradycji islamskiej nosi imię Asija i jest żoną, a nie córką faraona. Także islamscy egzegeci przypisują jej potajemne czczenie Boga Izraela^[3].

Motyw córki faraona odnajdującej w sitowiu koszyk z małym Mojżeszem często pojawia się w sztuce chrześcijańskiej, gdzie stanowi prefigurację ucieczki Świętej Rodziny do Egiptu. Ubranej zazwyczaj w bogate szaty córce faraona towarzyszą często służące i obserwująca całą scenę z ukrycia Miriam^[4].

Ikonografia

• 

  XII-wieczna miniatura

• 

  Bernaert de Rijckere (ok. 1556)

• 

  Orazio Gentileschi (1633)

• 

  Giovanni Francesco Romanelli, Odnalezienie Mojżesza, ok. 1656

• 

  Andrea Celesti

• 

  Giovanni Battista Tiepolo (1740)

• 

  Frederick Goodall (1862)

• 

  Jacques Clement Wagrez (1894)

• 

  James Tissot (ok. 1900)

Przypisy