Fakir
Fakir (arab. فقیر, w piśmie dewanagari फ़क़ीर, biedak) – żebrzący, ascetyczny mnich muzułmański. Termin ten obecnie odnosi się także do części ascetów wyznających hinduizm. Większość fakirów uważa ubóstwo i ascetyzm za drogę do zbawienia[1].
Współczesne znaczenie
Obecnie coraz częściej można spotkać się z tzw. nową falą fakiryzmu, nie mającą jednak zbyt wiele wspólnego z ascetycznymi umartwieniami, jakim poddawali się mnisi. Cechuje ją właściwie całkowite odrzucenie ideałów filozoficznych czy religijnych, na rzecz szeroko pojętego performance'u, mającego za zadanie zaszokować widza odpornością fakira na ból, oraz wytrzymałością i elastycznością jego ciała. Współczesny performance fakirski łączy w sobie cechy klasycznych umartwień fakirskich, suspension show, piercingu, tatuażu, BDSM, gimnastyki, tańca, choreografii, muzyki, body paintingu, body modifications, happeningu i wielu innych dziedzin szeroko pojętej sztuki alternatywnej i nie tylko.
W wielu krajach funkcjonują obecnie profesjonalne szkoły fakirskie - znane i uznane są szkoły w Oslo i San Francisco, choć wielu fakirów pozostaje samoukami.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Faqir - Oxford Islamic Studies Online, www.oxfordislamicstudies.com [dostęp 2021-08-17].
Media użyte na tej stronie
According to Herbert Ponting, who took this photograph in 1907, this is 'a fakir in Benares' (Varanasi), India. Strictly speaking, a fakir is a Muslim religious mendicant, but here Ponting is referring to a Hindu holy man. He is a yogi, or one who practises yoga and has allegedly perfected the control of mind over body to such an extent that he can withstand the physical pain of the bed of nails on which he is sitting (any individual could do the same, as the fakir's mass is spread evenly over the nails and they pose no real danger to him).