Mieczysław Bielański

Mieczysław Bielański

Data i miejsce urodzenia	4 października 1914 Nowica
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1983 Wrocław
Zawód, zajęcie	lutnik
Odznaczenia

Mieczysław Bielański (ur. 4 października 1914 w Nowicy, zm. 9 grudnia 1983 we Wrocławiu^[1]) – polski lutnik.

Życiorys

Urodził się w Nowicy na Pokuciu. Tam rozpoczął działalność jako lutnik, ucząc się gry samemu. W 1932 został członkiem założycielem Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników. W 1954 wybrano go do zarządu stowarzyszenia, w którym pełnił m.in. funkcję wiceprezesa zarządu (1970–1976)^[1]. Był laureatem pierwszej i czwartej nagrody Międzynarodowego Konkursu Lutniczego im. Henryka Wieniawskiego (1957, 1972). Budował smyczkowe instrumenty muzyczne, przede wszystkim skrzypce, altówki i wiolonczele, wykonywane według modeli mistrzów szkoły kremońskiej. Wśród jego prac znajdują się także polskie ludowe instrumenty smyczkowe (kilka jego prac stanowi eksponaty rekonstrukcyjne w Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu i w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu).

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką "Zasłużony Działacz Kultury"^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Kamiński Włodzimierz: Bielański Mieczysław [w:] Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna t. I, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1979, ISBN 83-224-0113-2
• Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Szczecin 2007