Opactwo Payerne

Opactwo Payerne
Abbaye de Payerne
Ilustracja
Kościół opactwa
Państwo Szwajcaria
MiejscowośćPayerne
Kościółrzymskokatolicki
Rodzaj klasztoruopactwo
Właścicielbenedyktyni
Data zamknięcia1536
Położenie na mapie Szwajcarii
Ziemia46°49′14″N 6°56′14″E/46,820556 6,937222

Opactwo Payerne (fr. Abbaye de Payerne) – częściowo zachowany klasztor w Payerne, w kantonie Vaud w Szwajcarii.

Historia

Klasztor został ufundowany około 962 r. w Królestwie Górnej Burgundii, prawdopodobnie przez cesarzową Adelajdę jako miejsce pamięci w miejscu pochówku jej matki królowej Berty Szwabskiej, która współfinansowała powstanie klasztoru. Został on podporządkowany opactwu w Cluny jako jeden z pierwszych klasztorów filialnych. Był bogato wyposażony przez królów Burgundii i cesarzy i posiadał rozległy majątek ziemski. W 1033 r. Konrad II Salicki został koronowany na króla Burgundii w klasztorze Payerne[1].

W XIII wieku Payerne znalazło się pod wpływem książąt sabaudzkich. Stopniowy upadek klasztoru rozpoczął się w XIV wieku i nie powstrzymało go nawet nadanie mu rangi opactwa przez antypapieża Feliksa V w 1444 r. W 1536 r. Payerne przeszło pod panowanie berneńskie, a wprowadzona wówczas reformacja spowodowała kasatę opactwa i zniszczenie lub przebudowanie zabudowań klasztornych. Opuszczony kościół opactwa zawdzięczał swoje przetrwanie przeznaczeniu go na cele świeckie (magazyn w XVII i XVIII wieku, koszary, gimnazjum, więzienie i archiwum w XIX wieku). Budynek został objęty ochroną pod koniec XIX wieku, a prace konserwatorskie rozpoczęto na początku XX wieku. Z dawnych budynków klasztornych na południe od kościoła opactwa zachował się tylko dom kapituły z początku XVI wieku[1].

Opis

Dawny kościół opactwa jest przykładem architektury kluniackiej i największym zachowanym kościołem romańskim w Szwajcarii. To bazylika trójnawowa z transeptem i półkolistą absydą. Nawa zamknięta jest przedsionkiem (z freskami z Sądu Ostatecznego z XIII wieku) i kaplicą św. Michała na piętrze. Od wschodu znajduje się Kaplica Zmartwychwstania Pańskiego ozdobiona malowidłami ściennymi z XIII wieku (Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Modlitwa na Górze Oliwnej i Wniebowstąpienie). Wieża została przebudowana w stylu gotyckim po pożarze w XVI wieku. Bazylika ma 67 m długości. Wysokość nawy głównej wynosi od 14 do 15,2 m, wysokość chóru wynosi 16,8 m, a wysokość do szczytu wieży wynosi 63,4 m.[1]

  • Widok kościoła od strony przedsionka

  • Nawa środkowa kościoła

  • Freski w kaplicy

  • Fresk

Przypisy

  1. ↑ a b c Dictionnaire Historique de Suisse (fr.), dostęp 10.07.2020

Media użyte na tej stronie