Rajmund Hanke

Rajmund Hanke
Pełne imię i nazwisko

Rajmund Emanuel Hanke

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1938
Zabrze

Data śmierci

9 lipca 2012

Zawód, zajęcie

literat, folklorysta, działacz społeczny

Alma Mater

Uniwersytet Śląski

Partia

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Rajmund Emanuel Hanke (ur. 25 grudnia 1938 w Zabrzu–Pawłowie, zm. 9 lipca 2012) – polski działacz kulturalny, społeczny i polityczny związany z Górnym Śląskiem, wiceprezydent Chorzowa (1975–1980), kierownik literacki Teatru Rozrywki w Chorzowie (1982–1985), twórca literatury i badacz śpiewactwa śląskiego, prezes katowickiego oddziału Polskiego Związku Chórów i Orkiestr.

Życiorys

Ukończył studia z dziedziny pedagogiki pracy kulturalno-oświatowej w cieszyńskiej filii Uniwersytetu Śląskiego. Pracował jako bosman w Czechosłowackiej Żegludze po Łabie i Odrze, był także wiceprezesem Izby Rzemieślniczej w Katowicach. Zatrudniony na stanowiskach partyjnych (m.in. jako dyrektor Wydziału Ekonomicznego Wojewódzkiego Komitetu SD w Katowicach) oraz państwowych (od 1982 dyrektor Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach). W okresie 1975–1981 sprawował funkcję wiceprezydenta Chorzowa, był także kierownikiem literackim Teatru Rozrywki w Chorzowie (1982–1985) oraz dziennikarzem w „Polsce Zachodniej”. Na początku lat 90. był przewodniczącym Miejskiego Komitetu SD w Chorzowie[1].

Należał do Związku Literatów Polskich oraz Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (pełnił m.in. obowiązki prezesa oddziału w Katowicach, a wcześniej również wiceprezesa Zarządu Głównego).

Był autorem licznych prac poświęconych dziejom Górnego Śląska, jednak przede wszystkim koncentrował się na badaniu dziejów Chorzowa oraz historii i teraźniejszości śpiewactwa górnośląskiego – był autorem licznych prac z tej dziedziny.

Uhonorowany w 2001 roku Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia[2]. W 2004 otrzymał Nagrodę im. Wojciecha Korfantego nadaną przez Związek Górnośląski[3], a w 2005 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4] i Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5]. Został nagrodzony tytułem Chorzowianina Roku 2008[6].

Wybrane publikacje

  • Poszukuję mego przyjaciela, „Iskry”, Warszawa 1969.
  • Kartki z historii chorzowskiej organizacji Stronnictwa Demokratycznego, Wydawnictwo „Epoka”, Warszawa 1974
  • Wielkie dni łotrów (zbiór prozy science-fiction), „Iskry”, Warszawa 1980. ISBN 83-207-0241-0
  • Polska droga Chorzowa: opowieści z dziejów Chorzowa, Stowarzyszenie Miłośników Chorzowa im. Juliusza Ligonia, Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego, Chorzów 1988
  • Śląsk śpiewa: dzieje polskiego śpiewactwa Górnego Śląska, Muzeum Śląskie w Katowicach, Katowice 1991
  • Silesia cantat: dzieje polskiego śpiewactwa kościelnego na Śląsku, Muzeum Śląskie, Katowice 1996
  • Słownik polskiego śpiewactwa Górnego Śląska od Wiosny Ludów do przełomu tysiącleci, Śląska Biblioteka Muzyczna, Katowice 2001. ISBN 83-907243-3-2

Przypisy

  1. ↑ Dość dyskryminacji Śląska i Chorzowa, „Głos Górnośląski” z 27 kwietnia-3 maja 1990, s. 3
  2. ↑ Dariusz Krawczyk: Zasłużeni dla Śląska. katowice.naszemiasto.pl, 2001-12-24. [dostęp 2022-06-15]. (pol.).
  3. ↑ Laureaci Nagrody im. Wojciecha Korfantego w l. 2001 - 2010, zg.org.pl [dostęp 2016-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-04].
  4. ↑ M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1088.
  5. ↑ Minister Kultury w Katowicach. slaskie.pl, 15 września 2005. [dostęp 2012-12-13].
  6. ↑ Informacja na portalu miejskim Chorzowa. chorzow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-27)].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Brązowego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"