Rejon nowozybkowski

Rejon nowozybkowski

Новозы́бковский райо́н

Rejon
herb rejonu nowozybkowskiego↗ Flaga
Państwo	Rosja
Siedziba	Nowozybkow
Powierzchnia	989 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	12415
• gęstość	12,5 os./km²
Numer kierunkowy	+7 48343
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba administracji wiejskich	8
Położenie na mapie
Portal Rosja

Rejon nowozybkowski (ros. Новозы́бковский райо́н) - jednostka podziału administracyjnego na południowym zachodzie obwodu briańskiego w Federacji Rosyjskiej.

Ośrodkiem administracyjnym rejonu jest miasto Nowozybkow (samo miasto stanowi jednak oddzielną jednostkę podziału terytorialnego w obwodzie briańskim i nie wchodzi w skład rejonu nowozybkowskiego).

Geografia

Powierzchnia rejonu wynosi 989 km². Rejon położony jest na zachodzie obwodu briańskiego, przy granicy z Białorusią.

Rejon graniczy:

• na północy z rejonem gordiejewskim i krasnogorskim;
• na zachodzie z białoruskimi rejonami dobruskim i wietkowskim
• na wschodzie z rejonem klincowskim
• na południu z rejonem klimowskim i złynkowskim

Głównymi rzekami rejonu są Ipuć (jej długość na terenie rejonu wynosi 30,5 km), Snow, Waga, Karna, Siniawka, Wieprinka.

Historia

Terytorium obecnego rejonu nowozybkowskiego do 1919 roku wchodziło w skład ujezdu nowozybkowskiego guberni czernihowskiej. W 1919 roku znalazło się w składzie guberni homelskiej RFSRR. W 1926 roku, w związku z likwidacją guberni homelskiej, terytorium to weszło w skład guberni briańskiej.

Rejon nowozybkowski powstał w 1929 roku, w związku z reformą podziału administracyjnego. Początkowo znalazł się on w składzie okręgu klincowskiego obwodu zachodniego ze stolicą w Smoleńsku. W latach 1937-1944 rejon nowozybkowski wchodził w skład obwodu orłowskiego.

5 lipca 1944 roku na mocy dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR powołany został do życia nowy obwód briański. W jego skład włączono wówczas m.in. rejon nowozybkowski.

Podział administracyjny

W rejonie znajduje się 65 punktów osadniczych. Od 2005 roku podzielony jest on na 8 administracji wiejskich (ros. сельское поселение):

1. Wereszczacka
2. Diemieńska
3. Zamiszewska
4. Starobobowicka
5. Starokrywiecka
6. Trostańska
7. Chalejewicka
8. Szełomowska

Demografia

Liczba ludności rejonu kształtowała się następująco:

• 1989 - 18424 mieszkańców (Spis Powszechny ZSRR z 1989 roku^[1])
• 2002 - 14170 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2002^[2])
• 2010 - 12415 mieszkańców (Rosyjski spis powszechny 2010^[3])

Problemy ekologiczne

W wyniku katastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu 80% rejonu nalazło się w granicach strefy wykluczenia z poziomem radiacji w granicach 15-40 Ci/km²^[4]. Skażenie radioaktywne odbija się negatywnie na zdrowiu mieszkańców rejonu. Wskaźnik występowania schorzeń układu hormonalnego przekracza liczbę 300 na 1 tys. mieszkańców^[5].

Zabytki

• Monaster św. Mikołaja we wsi Kataszyn
• Majątek Muchanowych we wsi Liubin Chutar
• Cerkiew pod wezwaniem Trójcy Świętej we wsi Staryj Kriwiec
• Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej we wsi Swiacak
• Cerkiew pod wezwaniem św. Sergiusza Radoneżskiego we wsi Wnukowiczi

Bibliografia

• Miller N. S., Poczwienno-geomorfologiczeskij oczerk Nowozybkowskogo rajona Brianskoj obłasti, 1948.
• Nasielionnyje punkty Brianskogo kraja. Encikłopediczeskij słowar', Briańsk 2010. ISBN 978-5-903201-94-5

Przypisy