Tomoko Yonemura
Państwo | Japonia | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data urodzenia | 1 lipca 1982 | ||||||||||||
Gra pojedyncza | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 WTA, 7 ITF | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 148 (4 maja 2009) | ||||||||||||
Australian Open | 1Q (2009, 2010) | ||||||||||||
Roland Garros | 1Q (2009, 2010) | ||||||||||||
Wimbledon | 2Q (2009) | ||||||||||||
US Open | 2Q (2008) | ||||||||||||
Gra podwójna | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 WTA 11 ITF | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 144 (11 kwietnia 2005) | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Tomoko Yonemura (jap. 米村知子 Yonemura Tomoko; ur. 1 lipca 1982 w Kumamoto, w prefekturze Kumamoto) – japońska tenisistka.
Starty na zawodowych kortach rozpoczęła w listopadzie 1998 roku biorąc, bez powodzenia, udział w kwalifikacjach do niewielkiego turnieju ITF w Iōjimie. W następnym roku startowała w kwalifikacjach gry pojedynczej w podobnych turniejach, lecz bezskutecznie. Wygrała natomiast kwalifikacje gry podwójnej w Saga, w parze z Ayano Takeuchi i po raz pierwszy zagrała w turnieju głównym, w którym jednak gładko przegrała z parą Shiho Hisamatsu i Tamarine Tanasugarn. W 2000 roku, z tą samą partnerką, zagrała (dzięki dzikiej karcie) w turnieju w Osace, w którym dotarła do półfinału.
Pierwszy sukces w singlu osiągnęła we wrześniu 2002 roku, wygrywając jeden z czterech turniejów japońskich, rozgrywanych nieprzerwanie przez cztery tygodnie, natomiast po raz pierwszy w deblu wygrała w następnym roku, w Nagano. W sumie wygrała siedem turniejów singlowych i jedenaście deblowych rangi ITF.
W październiku 2004 roku wystąpiła w kwalifikacjach turnieju Japan Open, w Tokio, zaliczanego do rozgrywek cyklu WTA Tour. Zarówno w grze singlowej, jak i deblowej, nie udało jej się wygrać kwalifikacji, ale i tak wystąpiła w turnieju głównym w deblu jako szczęśliwa przegrana. Partnerując rodaczce Ryoko Takemura, osiągnęła drugą rundę, eliminując w pierwszej parę Catalina Castaño i Emmanuelle Gagliardi.
We wrześniu 2005 roku wygrała kwalifikacje singla do turnieju Commonwealth Bank Tennis Classic, na indonezyjskiej wyspie Bali i zagrała w fazie głównej, w której spotkała się z rodaczką Aiko Nakamurą i po wyrównanym meczu przegrała 6:7, 5:7.
W sierpniu 2008 roku zagrała w kwalifikacjach do turnieju wielkoszlemowego US Open, ale po wygraniu pierwszego meczu z Zuzaną Kucovą przegrała drugi z Kaciaryną Dziehalewicz i odpadła z eliminacji. W następnych latach kilkakrotnie brała udział w kwalifikacjach do wszystkich czterech turniejów Wielkiego Szlema, ale nigdy nie udało jej się dotrzeć dalej niż do drugiej rundy.
Najlepsze miejsce w rankingu WTA Tour – 148 – osiągnęła w maju 2009 roku.
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 22/09/2002 | Japonia | ITF | 40 000 | twarda | Maiko Inoue | 6:3, 6:3 |
2. | 28/09/2003 | Hiroszima | ITF | 10 000 | trawiasta | Tomoyo Takagishi | 6:4, 6:1 |
3. | 05/09/2004 | Saitama | ITF | 10 000 | twarda | Maya Kato | 6:3, 6:3 |
4. | 28/05/2006 | Nagano | ITF | 25 000 | dywanowa | Sarah Borwell | 7:5, krecz |
5. | 11/05/2008 | Fukuoka | ITF | 50 000 | dywanowa | Tamarine Tanasugarn | 6:1, 2:6, 7:6 |
6. | 01/06/2008 | Gunma | ITF | 25 000 | dywanowa | Kumiko Iijima | 6:0, 6:3 |
7. | 04/10/2009 | Hamanako | ITF | 25 000 | dywanowa | Misaki Doi | 6:4, 7:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 15 sierpnia 2018].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 15 sierpnia 2018].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.