Zenon Martynowicz

Zenon Martynowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1880
Rozwadów

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1935
Otwock

Zawód, zajęcie

farmaceuta i chemik

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Zenon Martynowicz (ur. 14 grudnia 1880 w Rozwadowie, zm. 23 sierpnia 1935 w Otwocku) – polski farmaceuta i chemik z tytułem doktora.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana, notariusza, i Eleonory ze Sługockich. Po ukończeniu gimnazjum studiował początkowo farmację, uzyskując w 1904 stopień magistra. Następnie wyjechał do Wiednia, gdzie był słuchaczem wykładów profesorów Adolfa Liebena, Rudolfa Wegscheidera, Zdenko Skraupa, Sigmunda Exnera i Richarda Wettsteina. W 1906 powrócił do kraju i pracował w Uniwersytecie Fraciszkańskim we Lwowie pod kierunkiem prof. Bronisława Radziszewskiego, gdzie w 1910 uzyskał stopień doktora filozofii i pełnił do 1912 funkcję asystenta. W 1912 objął stanowisko adiunkta państwowego Zakładu Chemiczno-Farmaceutycznego w Wiedniu. Po I wojnie światowej, w 1918, wziął udział w organizacji Państwowego Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie, w którym początkowo pełnił funkcję wicedrektora[1]. W 1922 był w komitecie założycielskim Obywatelskiego Komitetu Obrony Przeciwgazowej. Od 1922 był wicedyrektorem, a od 1926 do 1935 był dyrektorem Chemicznego Instytutu Badawczego. Działał we władzach Towarzystwa Obrony Przeciwgazowej i Ligi Obrony Powietrznej Państwa, połączonych w 1927 w Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej i zasiadł w zarządzie głównym nowego LOPP.

Obchody w Warszawie pięciolecia Aeroklubu RP - Zenon Martynowicz siedzi 3. z prawej; grudzień 1932
Grób Zenona Martynowicza na cmentarzu Powązkowskim

3 maja 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 125-1-3)[4].

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr Kazimierz Kling, Ś. p. Dr. Zenon Martynowicz. Dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego, Warszawa 1935 [dostęp 2022-05-27].
  2. ↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi dla rozwoju przemysłu chemicznego w Polsce”.
  3. ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928. 
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZENON MARTYNOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-09-23].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Zenon Martynowicz.png
Zenon Martynowicz
Obchody w Warszawie pięciolecia Aeroklubu RP NAC 1-S-1182.jpg
Obchody w Warszawie pięciolecia Aeroklubu RP. Fotografia grupowa uczestników obchodów. Widoczni m.in.: płk Ludomił Rayski (siedzi 4. z lewej), inz. Alfons Kuhn (siedzi 2. z lewej), prezes ZG Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Zenon Martynowicz (siedzi 3. z prawej), płk Czesław Filipowicz (siedzi 1. z lewej), prof. Czesław Witoszyński (siedzi 2. z lewej), ppłk Hilary Grabowski (siedzi 2. z prawej), ppłk Franciszek Wieden (siedzi 1. z prawej), sekretarz generalny Aeroklubu Polskiego mjr Bogdan Kwieciński (stoi w mundurze i okularach), kpt. Bolesław Orliński (stoi na lewo za B. Kwiecińskim), dyrektor Polskich Linii Lotniczych "LOT" Wacław Makowski (stoi za H. Grabowskim), prezes Aeroklubu Warszawskiego kpt. Tadeusz Halewski (stoi pod ścianą w mundurze na lewo za W. Makowskim), konstruktor lotniczy Jerzy Wędrychowski (stoi 1. z lewej), konstruktor lotniczy Jerzy Drzewiecki (stoi 1. z prawej w okularach), kpt. Ignacy Giełgowd (stoi 2. z lewej). Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-S-1182
Zenon Martynowicz - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Zenona Martynowicza na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 125, rząd 1, grób 3)