Brunon Lechowski

Brunon Lechowski
Imię i nazwisko

Brunon Bronisław Lechowski

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1887
Warszawa

Data i miejsce śmierci

16 października 1941
Rio de Janeiro

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu

Dziedzina sztuki

malarstwo, scenografia

Epoka

modernizm

Brunon Bronisław Lechowski (ur. 4 kwietnia 1887 w Warszawie, zm. 16 października 1941 w Rio de Janeiro) – polski malarz i scenograf.

Życiorys

Początkowo uczył się gry na skrzypcach, ale ostatecznie podjął studia w kijowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Naukę malarstwa kontynuował w Akademii w Petersburgu[1], w Warszawie i Paryżu[2]. Po powrocie do Warszawy, został wykładowcą w Szkole Sztuk Pięknych.

Od ok. 1911 wystawiał swoje obrazy w Petersburgu, Krakowie, Warszawie – m.in. w Salonie Artystycznym Feliksa Richlinga i Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Był autorem scenografii do przedstawień teatralnych i filmów[2][3]. Współpracował m.in. z kijowskim Teatrem Studya Stanisławy Wysockiej (sezon 1916/1917), teatrem łódzkim (sezon 1918/1919) oraz warszawskimi teatrami Reduta (sezony 1919/1920 i 1920/1921) i Stołecznym (sezon 1919/1920)[3]. Zaprojektował dekoracje do polskich filmów Lokaj (1919), Blanc et noir (1919), Za trzy spojrzenia (1922) i Krzyk w nocy (1922)[2][3].

W 1924 wyruszył w podróż dookoła świata; odwiedził wiele krajów, ostatecznie osiadł na stałe w Brazylii[1][2]. W 1931 na krótko powrócił do Polski, gdzie prezentował swoją twórczość powstałą na obczyźnie. Resztę życia spędził w Rio de Janeiro[1]. Od 1931 należał do Nucleo Bernardelli, grupy artystycznej założonej przez malarzy modernistów.

Twórczość

Jego twórczość wyróżniała interesująca kolorystyka. Malował najczęściej obrazy o tematyce fantastycznej, jednak sławę zyskał jako pejzażysta[2][3].

Galeria

Przypisy

  1. a b c Lechowski Brunon, Blisko Polski [dostęp 2021-11-25] (pol.).
  2. a b c d e Bruno Lechowski w bazie filmpolski.pl
  3. a b c d Bruno Lechowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-11-25].

Bibliografia

  • Frederico Morais, Núcleo Bernardelli-Arte Brasileira nos Anos 30 e 40, Rio de Janeiro: Pinakotheke, 1982 (port.).
  • Lauro Cavalcanti, Quando o Brasil era moderno: artes plásticas no Rio de Janeiro 1905-1960, Rio de Janeiro: Aeroplano, 2001 (port.).

Media użyte na tej stronie