Lola Flores

Lola Flores
Ilustracja
(c) I, Mao06, CC-BY-SA-3.0

Pomnik Loli Feres w jej rodzinnym mieście
Imię i nazwiskoMaría Dolores Flores Ruiz
PseudonimLola de España
La Faraona
Data i miejsce urodzenia21 stycznia 1923
Jerez de la Frontera
PochodzenieHiszpania
Data i miejsce śmierci16 maja 1995
Madryt
Przyczyna śmiercinowotwór
Gatunkicopla, flamenco
Zawódaktorka, tancerka, piosenkarka
Aktywność1939–1995
PowiązaniaAntonio Flores, Alba Flores, Carmen Flores, Lolita Flores, Rosario Flores
Strona internetowa

Lola Flores, właśc. María Dolores Flores Ruiz (ur. 21 stycznia 1923 w Jerez de la Frontera, zm. 16 maja 1995 w Madrycie) – hiszpańska tancerka i śpiewaczka flamenco oraz aktorka, popularna w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej.

Życiorys

Urodziła się jako María Dolores Flores Ruiz 21 stycznia 1923 w Jerez de la Frontera, w prowincji Kadyks, w Andaluzji[1]. Była najstarszym dzieckiem właściciela tawerny, Pedro Floresa Pinto (1897–1973)[2] i szwaczki, Rosario Ruiz Rodríguez (1901–1989)[3]. Jej młodsza siostra, Carmen, również została piosenkarką. Ojciec ich matki, Manuel, był Romem[2][4]. Już jako dziecko występowała w barze swojego ojca[5], a w wieku piętnastu lat dołączyła do zespołu flamenco[1]. W 1940 wraz z rodziną opuściła Andaluzję i przeprowadziła się do stolicy. W Madrycie, mając za partnera znanego tancerza Manolo Caracola (1909–1973)[6], zrobiła karierę jako artystka flamenco[5]. W latach 1944–1951 występowali razem w całej Hiszpanii z musicalem Zambra. W 1952 odbyła pierwsze udane tournée po Ameryce Łacińskiej[1]. Swój status prawdziwej gwiazdy utrwaliła występami w filmach – m.in. w Estrella de la Sierra Morena (1952) i El balcón de la luna (1964)[5].

Wystąpiła także w takich filmach, jak Martingala (1940), Morena Clara (1954), Lola Torbellino (1956), La faraona (1956) Venta de Vargas (1959), Kuma Ching (1969) czy Truhanes (1983). W komedii Juana la loca... de vez en cuando z 1983 wystąpiła w roli Izabeli Kastylijskiej, pod koniec życia wystąpiła w kilku odcinkach seriali Juncal oraz Ferajna z baru „Oficina”[7].

Spopularyzowała flamenco i sztukę ludową andaluzyjskich Romów wśród milionów Hiszpanów i mieszkańców Ameryki Łacińskiej[5]. W 1990 hiszpański dziennikarz Tico Medina opublikował jej pamiętniki zatytułowane A Carne Viva[1]. W 1994 uhonorowana została przez hiszpański rząd złotym medalem za dokonania życia[5]. Zmarła na raka 16 maja 1995 w Madrycie[1][5].

Życie prywatne

Miała wielu kochanków[5]. Od 1958[7] była żoną gitarzysty flamenco El Pescaílli[5] (właśc. Antonio González Batista, 1926–1999)[8]. Mieli troje dzieci – syna Antonio, który zmarł niedługo po śmierci matki w wyniku problemów z narkotykami, oraz dwie córki Rosario i Lolitę; wszyscy byli artystami flamenco[1]. Jej wnuczki Alba Flores[9] i Elena Furiase są aktorkami, a siostrzeniec, Quique Sánchez Flores, piłkarzem[10].

Występowała pod różnymi pseudonimami, m.in.: Lola de España oraz La Faraona[1][5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g People – Lola Flores (ang.). andalucia.com. [dostęp 2020-02-28].
  2. ↑ a b Lola Flores – en el cielo (hiszp.). Famous in heaven, 2018-07-18. [dostęp 2020-02-29].
  3. ↑ Lola Flores (hiszp.). Biografías y curiosidades. [dostęp 2019-02-07].
  4. ↑ Lola Flores. Buscador. [dostęp 2019-02-07].
  5. ↑ a b c d e f g h i Lola Flores (ang.). Encyklopedia Britannica. [dostęp 2020-02-28].
  6. ↑ Manolo Caracol (hiszp.). neonmusic.webcindario.com. [dostęp 2020-02-28].
  7. ↑ a b Lola Flores w bazie IMDb (ang.)
  8. ↑ Antonio González „El Pescailla” (hiszp.). calarumba.com. [dostęp 2020-02-28].
  9. ↑ Alba Flores w bazie IMDb (ang.)
  10. ↑ Quique Sánchez Flores (hiszp.). Libertad Digital. [dostęp 2020-03-03].

Media użyte na tej stronie

Estatua Lola Flores Jerez.jpg
(c) I, Mao06, CC-BY-SA-3.0
Lola Flores statue by Victor Ochoa (2003), located in her quarter (San Miguel) in Jerez de la Frontera.