Mikołaj Łysakowski

Mikołaj Łysakowski herbu Lubicz (zm. 1585) – kasztelan bełski w 1585 roku, kasztelan chełmski w latach 1572–1585, kasztelan lubaczowski w latach 1564–1572, stolnik czerski w latach 1555–1556[1], wielokrotny poseł I Rzeczypospolitej,

Życiorys

Urodził się jako syn Jana Łysakowskiego, Mieszkał na ziemi bełskiej. Podobnie jak i inni z jego rodu, wyjeżdżał na nauki do Krakowa, Niemiec i Włoch. Zaczynał jako poborca i dzierżawca ceł na Rusi. Został podsędkiem bełskim i stolnikiem czerskim. Był wybijającym się politykiem ówczesnej Polski. Wybierany wielokrotnie na posła. Był członkiem komisji do rewizji królewszczyzn na sejmie 1563/1564 roku[2]. Jako przedstawiciel Korony Królestwa Polskiego podpisał akt unii lubelskiej 1569 roku[3]. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[4]. Sędzia sądów generalnych województwa ruskiego w 1575 roku[5]. Był właścicielem licznych dóbr nawet na Litwie, m.in. w 1567 – współwłaścicielem z braćmi Piotrem Łysakowskim–Gostkowskim i Stanisławem Łysakowskim – Łysakowa, skąd wywodził się jego ród Łysakowskich.

Był od 1580 r. drugim mężem Jadwigi Sierzchowskiej h. Drzewica (ur. 1530, zm. po 1579) – córki Stanisława Sierzchowskiego. Synowie jego też należeli do wybitnych postaci. Np. Jakub Łysakowski był dworzaninem królewskim i piastował wiele urzędów w Ziemi Chełmskiej, wspierał w wojnach Stefana Batorego.

Poseł na sejm warszawski 1563/1564 roku z województwa bełskiego[6], sejm parczewski 1564 roku, poseł na sejm piotrkowski 1565 roku, sejm lubelski 1566 roku z województwa bełskiego[7], 1567, 1569 roku[8]. Poseł na sejm 1572 roku z województwa bełskiego[9].

Zmarł w 1585 roku.

Jego wnukiem był kniaź Mikołaj Lew Sołomerecki (zm. 1626/7) – podkomorzy piński, kasztelan smoleński.

Przypisy

  1. ↑ Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Henryk Gmiterek i Ryszard Szczygieł. Kórnik 1992, s. 245.
  2. ↑ Krzysztof Chłapowski, Realizacja reform egzekucji dóbr 1563-1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich, Warszawa 1984, s. 28.
  3. ↑ Akta Unji Polski z Litwą: 1385-1791, wydali Stanisław Kutrzeba i Władysław Semkowicz, Kraków 1932, s. 341.
  4. ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 150.
  5. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 29.
  6. ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 148.
  7. ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 161, 168.
  8. ↑ Ludwik Kolankowski, Posłowie sejmów Zygmunta Augusta, w: Reformacja w Polsce, rocznik V, nr 17-18, Warszawa 1928, s. 128–134.
  9. ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 206.

Bibliografia