Tlenek wanadu(III)
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | V2O3 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 149,88 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | czarny proszek | ||||||||||||||||||||||||||||||
Minerały | karelianit | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 1314-34-7 | ||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 518710 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | tlenki wanadu | ||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Tlenek wanadu(III), V2O3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym wanad występuje na III stopniu utlenienia. Występuje naturalnie jako minerał karelianit o strukturze trygonalnej (korundu)[5].
Może zostać otrzymany poprzez redukcję tlenku wanadu(V) i innych wyższych tlenków wanadu za pomocą wodoru lub tlenu węgla[2][6]:
- V2O5 + 2H2 ⇌ V2O3 + 2H2O
- V2O4 + CO ⇌ V2O3 + CO2
Powstaje również przez termiczny rozkład wanadanów amonu w temperaturze 600–900 °C w atmosferze redukującej[2].
Tlenek wanadu(III) wykazuje właściwości zasadowe. Rozpuszcza się w kwasach dając zielone lub niebieskie roztwory związków wanadu(III) o właściwościach redukujących. Redukcja V2O3 prowadzi do otrzymania szeregu niestechiometrycznych tlenków wanadu, a ostatecznie do tlenku wanadu(II)[7]. Łatwo utlenia się na powietrzu do tlenku wanadu(IV). Z chlorkiem tionylu daje chlorek wanadu(III)[8].
Jest antyferromagnetykiem. W temperaturze około 160–170 K dochodzi do przemiany, w której związek ten zmienia swoje właściwości z metalicznych na izolacyjne[7][8].
V2O3 wykorzystuje się do otrzymywania wanadu o wysokiej czystości, stopów FeV i VAl, węgliku wanadu (poprzez ogrzewanie z węglem w temperaturze ok. 1100 °C w atmosferze wodoru) i węglikoazotków[2]. Znajduje również zastosowanie w dodatnich elektrodach akumulatorów litowo-polimerowych[9].
Przypisy
- ↑ a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-98, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ a b c d e Günter Bauer i inni, Vanadium and Vanadium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, DOI: 10.1002/14356007.a27_367 (ang.).
- ↑ Vanadium(III) oxide (nr 463744) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2015-05-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Tlenek wanadu(III) (nr 463744) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2015-05-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-161, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
- ↑ The Transition Metals. W: James E. House, Kathleen A. House: Desciptive Inorganic Chemistry. Wyd. 2. Academic Press, 2010, s. 425. ISBN 978-0-12-088755-2.
- ↑ a b Vanadium, Niobium and Tantalum, [w:] Norman N. Greenwood , Alan Earnshaw , Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 982, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
- ↑ a b Raymond L. Richards: Vanadium: Inorganic & Coordination Chemistry. W: Encyclopedia of Inorganic Chemistry. R. Bruce King (red. nacz.). Wyd. 2. T. I. Chichester: Wiley, 2005, s. 4. ISBN 978-0-470-86078-6.
- ↑ Dietrich Berndt , Dieter Spahrbier , Batteries, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 124, DOI: 10.1002/14356007.a03_343 (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for hazardous substances
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Autor: Orci, Licencja: CC BY-SA 3.0
Crystal structure of en:Aluminium oxide