Zbigniew Specylak

Zbigniew Edward Specylak

Tur 2

kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	13 października 1912 Lwów
Data i miejsce śmierci	27 kwietnia 1978 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	1933–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	3 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów 7 Pułk Artylerii Ciężkiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie)
Odznaczenia

Zbigniew Edward Specylak-Skrzypecki ps. „Tur 2” (ur. 13 października 1912 we Lwowie, zm. 27 kwietnia 1978 we Wrocławiu) – oficer artylerii Wojska Polskiego, cichociemny, oficer Armii Krajowej, inżynier.

Życiorys

Był absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 15 października 1936 i 89. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[1][2]. Pełnił służbę w 3 pułku artylerii lekkiej w Zamościu na stanowisku dowódcy plutonu w 1. baterii^[3].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku oficera ogniowego 1. baterii 42 dywizjonu artylerii lekkiej^[4]. Został ciężko ranny podczas obrony Lwowa. Po wyleczeniu włączył się do antysowieckiej konspiracji, za co został aresztowany 24 marca 1940 roku przez NKWD i wywieziony do łagru na Ziemi Franciszka Józefa. Po ogłoszeniu amnestii trafił do Armii Andersa, z którą opuścił Związek Radziecki. Był oficerem zwiadu w 7 pułku artylerii ciężkiej. Później zgłosił się na szkolenie dla cichociemnych.

W okupowanej Polsce wylądował 31 lipca 1944 roku. Na godzinę przed wybuchem powstania warszawskiego zameldował się w punkcie kontaktowym. Walczył najpierw w zgrupowaniu „Sławbora”, a następnie jako dowódca 1 batalionu Zgrupowania „Kryska”. Ciężko ranny 13 września 1944 roku po ostrzelaniu przez niemiecki czołg domu przy ul. Solec 1. Wraz z innymi rannymi był ewakuowany przez Wisłę na Pragę. Podczas przeprawy nadmiernie obciążony ponton został ostrzelany przez Niemców i podziurawiony przylgnął do przęsła wysadzonego mostu Poniatowskiego. Dopiero po dwóch dniach z praskiego brzegu Wisły przyszła pomoc. „Tur” trafił natychmiast do szpitala, gdzie przeszedł m.in. trepanację czaszki.

W 1949 roku aresztowany pod zarzutem organizowania nielegalnych przerzutów przez granicę. Po zwolnieniu osiedlił się z żoną we Wrocławiu, gdzie ukończył studia inżynierskie i pracował w przedsiębiorstwach państwowych m.in. w Elektromontażu.

Za wojenne zasługi odznaczony m.in. orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jan Szatsznajder, Cichociemni. Z Polski do Polski, Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW, 1985, ISBN 83-03-01001-8.
• Z żałobnej karty. Zbigniew Specylak-Skrzypecki. „Biuletyn”. Nr 34, s. 99, Czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie. 
• Piotr Zarzycki. Artyleria w obronie Lwowa w roku 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (207), 2005. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281. 

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej