Archidiecezja São Sebastião do Rio de Janeiro

Archidiecezja São Sebastião do Rio de Janeiro

Arquidiocese de São Sebastião do Rio de Janeiro

Herb archidiecezji
Państwo	Brazylia
Siedziba	Rio de Janeiro Curia Metropolitana, Rua Benjamin Constant 23, Gloria, 20241-150 Rio de Janeiro, RJ
Data powołania	19 lipca 1575
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Metropolia	Rio de Janeiro
Katedra	Katedra św. Sebastiana w Rio de Janeiro
Biskup diecezjalny	kard. Orani João Tempesta OCist.
Biskup pomocniczy	Antônio Augusto Dias Duarte Roque Costa Souza Joel Portella Amado Paulo Alves Romão Juarez Delorto Secco Paulo Celso Dias do Nascimento Zdzisław Błaszczyk Célio da Silveira Calixto Filho Antônio Luiz Catelan Ferreira
Biskup senior	bp Assis Lopes
Dane statystyczne (2010)
Liczba wiernych • odsetek wiernych	3 737 000 60,7%
Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych	602 323 279
Liczba parafii	252
Powierzchnia	5 814 km²
Położenie na mapie Brazylii Rio de Janeiro
22°54′S 43°11′W/-22,900000 -43,183333

Katedra św. Sebastiana w Rio de Janeiro

Archidiecezja São Sebastião do Rio de Janeiro (łac. Archidioecesis Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, port. Arquidiocese de São Sebastião do Rio de Janeiro) – rzymskokatolicka archidiecezja ze stolicą w Rio de Janeiro w Brazylii. Arcybiskupi Rio de Janeiro są również metropolitami metropolii o tej samej nazwie.

W 2010 w archidiecezji służyło 390 zakonników i 654 sióstr zakonnych.

Historia

19 lipca 1575 papież Grzegorz XIII bullą In supereminenti militantis Ecclesiae erygował prałaturę terytorialną São Sebastião do Rio de Janeiro. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do diecezji São Salvador da Bahia de Todos os Santos (obecnie archidiecezja São Salvador da Bahia).

16 listopada 1676 papież Innocenty XI wyniósł prałaturę do rangi diecezji.

6 grudnia 1745 z biskupstwa wydzielono:

• diecezję Mariana (obecnie archidiecezja Mariana)
• diecezję São Paulo (obecnie archidiecezja São Paulo)
• prałaturę terytorialną Cuiabá (obecnie archidiecezja Cuiabá)
• prałaturę terytorialną Goiás (obecnie diecezja Goiás)

7 maja 1848 wydzielono diecezję São Pedro do Rio Grande (obecnie archidiecezja Porto Alegre).

27 kwietnia 1892 papież Leon XIII wyniósł biskupstwo do rangi archidiecezji metropolitarnej. Tego samego dnia odłączono diecezję Niterói (obecnie archidiecezja Niterói).

W 1905 papież Pius X mianował arcybiskupa São Sebastião do Rio de Janeiro Joaquima Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti pierwszym kardynałem z tej stolicy arcybiskupiej.

W latach 1907 - 1934 i 1948 - 2003 z terenów archidiecezji wydzielone było benedyktyńskie opactwo terytorialne Nossa Senhora do Monserrate do Rio de Janeiro.

Archidiecezję trzykrotnie odwiedził papież Jan Paweł II:

• w 1980

• w 1982

• w 1997
  .

23 - 28 lipca 2013 w Rio de Janeiro odbyły się Światowe Dni Młodzieży 2013, i pierwsza zagraniczna podróż papieża Franciszka.

Ordynariusze

Biskup São Sebastião do Rio de Janeiro

• ...

Arcybiskupi São Sebastião do Rio de Janeiro

• José Pereira da Silva Barros (1892 - 1893) biskup São Sebastião do Rio de Janeiro od 1891
• João Fernando Santiago Esberard^[1] (1893 - 1897)
• kard. Joaquim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti (1897 - 1930) kreacja kardynalska w 1905
• kard. Sebastião Leme da Silveira Cintra (1930 - 1942) kreacja kardynalska w 1930
• kard. Jaime de Barros Câmara (1943 - 1971) kreacja kardynalska w 1946; także: wikariusz polowy (1950 - 1963), ordynariusz wiernych obrządków wschodnich w Brazylii (1951 - 1971), przewodniczący Konferencji Episkopatu Brazylii (1958 - 1964)
• kard. Eugênio de Araújo Sales (1971 - 2001) kreacja kardynalska w 1969^[2]; także ordynariusz wiernych obrządków wschodnich w Brazylii (1972 - 2001)
• kard. Eusébio Scheid SCI (2001 - 2009) kreacja kardynalska w 2003; także ordynariusz wiernych obrządków wschodnich w Brazylii (2001 - 2010)
• kard. Orani João Tempesta OCist (2009 - nadal)

Przypisy

Bibliografia

• Giga-Catholic Information
• Catholic-Hierarchy
• Bulla In supereminenti militantis Ecclesiae, in Bullarum diplomatum et privilegiorum sanctorum Romanorum pontificum Taurinensis editio, Vol. VIII, s. 124-129