Instytut Gospodarstwa Społecznego

Instytut Gospodarstwa Społecznego – placówka naukowo-społeczna w Polsce okresu międzywojennego utworzona w 1920 r. z inicjatywy jej pierwszego kierownika Włodzimierza Wakara, przez lata kierowana przez Ludwika Krzywickiego. Kolejnymi dyrektorami instytutu byli: Konstanty Krzeczkowski, Tadeusz Szturm de Sztrem, Ludwik Landau, Edward Strzelecki, Adam Andrzejewski, Mikołaj Latuch, Adam Kurzynowski, Irena Kostrowicka i Witold Rakowski.

Od 1957 znajduje się w strukturze Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (wcześniej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki).

Opis

Początkowo Instytut był sekcją Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich, a w swych pracach koncentrował się na studiach politologicznych, w tym z zakresu sowietologii.

Od 1926 r. samodzielna instytucja badawcza, zajmująca się rozpoznaniem głównych problemów społecznych ówczesnej Polski, jak przeludnienie wsi, warunki bytu ludności, samorząd pracowniczy, ubezpieczenia spo­łeczne, funkcjo­no­wanie samorządów terytorialnych oraz bezrobocie w mie­ście i na wsi. Rezultatem jego prac były rekomendacje w dziedzinie polityki społecznej.

Po drugiej wojnie światowej Instytut reaktywowano w 1957 r. w ramach Szkoły Głównej Planowania i Statystyki.

Od 1991 roku stanowi część Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Poza poruszanymi w poprzednich latach wątkami współcześnie badania instytutu związane są również z tematyką rynków pracy w Unii Europejskiej, sytuacji ludzi starszych, pomocy społecznej i potrzeb socjalno-medycz­nych w środowiskach lokalnych.

Od 2004 roku dyrektorem IGS jest Piotr Błędowski.

Bibliografia

  • T. Szturm de Sztrem: Instytut Gospodarstwa Społecznego 1920–1944. Przyczynek do historii instytucji naukowo-społecznych w Polsce. PWN, Warszawa 1959.
  • J. Luszniewicz, A. Zawistowski (red.): Historia Wydziału i Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki / Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (1968–2008). Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2008.

Linki zewnętrzne