Józef Rogulski

Józef Rogulski
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1907 Radzice
Data śmierci	30 sierpnia 1943
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Gwardia Ludowa
Stanowiska	dowódca 8-osobowego oddziału
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Grób Józefa Rogulskiego

Józef Rogulski pseud. Wilk (ur. 14 stycznia 1907 w Radzicach koło Opoczna, zm. 30 sierpnia 1943) - dowódca oddziału partyzanckiego GL.

Życiorys

Syn Jana i Marianny ze Zdrojewskich. Uczestnik wojny 1939, następnie pracował w fabryce Gerlacha w Drzewicy. Od marca 1942 członek Komitetu Dzielnicowego (KD) PPR w Drzewicy i komendant miejscowego garnizonu GL. W sierpniu 1943 został mianowany przez Hilarego Chełchowskiego dowódcą 8-osobowego oddziału partyzanckiego GL działającego w okolicach Grójca (dotychczas dowodzonego przez Franciszka Ciastka „Owijacza”). „Wilk” działał początkowo w Okręgu Warszawa-Lewa Podmiejska w okolicach Rawy i Grójca. Wkrótce przeniósł się w okolice Opoczna i opanował na kilka godzin Drzewicę, rozbrajając granatową policję, niszcząc urząd gminny i uwalniając z aresztu 15 chłopów. 5 września 1943 Dowództwo Główne GL udzieliło mu pochwały i awansowało na oficera. 27 września 1942 „Wilk” zdobył broń na posterunku Luftwaffe koło Przysuchy. Atakował gminne posterunki policji, niemieckie samochody i mniejsze niemieckie oddziały oraz przeprowadzał akcje na kolei, m.in. niszcząc urządzenia sygnalizacyjne i wykolejając pociągi. 9 lutego 1943 został ciężko ranny w wielkiej obławie niemieckiej (300 żołnierzy) w lasach gielniowskich, a 8 jego żołnierzy zginęło. Niemcy wyznaczyli 100 tys. nagrody za jego schwytanie. Zginął w walce z niemiecką żandarmerią w pobliżu Rawy Mazowieckiej. 31 grudnia 1945 został pośmiertnie awansowany na kapitana i odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. 19 maja 1946 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach(kwatera B6-8-30)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny t. XXXI, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1988-1989.