Morris Marina
 | |
| Inne nazwy | Austin Marina |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant | Roy Haynes |
| Okres produkcji | 1971–1980 |
| Miejsce produkcji | Cowley, Wielka Brytania |
| Poprzednik | |
| Następca | Morris Ital |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 4-drzwiowy sedan |
| Silniki | 1,3 l R4 |
| Skrzynia biegów | manualna, 4 biegi |
| Napęd | |
| Długość | 4140–4254 mm |
| Szerokość | 1626 mm |
| Wysokość | 1143 mm |
| Rozstaw osi | 1426 mm |
| Masa własna | 878–889 kg |
| Liczba miejsc | 5 |
Morris Marina, znany także jako Austin Marina, Leyland Marina (w Australii) oraz Morris 1700 – samochód osobowy marki Morris, produkowany przez British Leyland w latach 1971–1980.
Historia
Morris Marina, pod roboczą nazwą ADO 28, powstał w celu uratowania koncernu British Leyland przed bankructwem. Ten następca modelu Minor został przygotowany do produkcji w czasie 18 miesięcy, a na uruchomienie jego produkcji przeznaczono 100 milionów dolarów, z czego większość tej kwoty zainwestowano w modernizację zakładów produkcyjnych w Cowley. Marina miała być wygodnym i tanim samochodem klasy średniej. Zrezygnowano w niej z poprzednich rozwiązań stosowanych w samochodach Morris, między innymi z przedniego napędu i zawieszenia hydraulicznego. Zastosowane zostały konwencjonalne rozwiązania, jak silnik umieszczony wzdłużnie z przodu napędzający tylną oś. Początkowo w ofercie znajdowały się silniki o pojemności 1,3 i 1,8 l. Produkcję rozpoczęto w kwietniu 1971 roku. Mimo niepochlebnych opinii prasy motoryzacyjnej (która zarzucała Marinie hałas, niewygodę, brzydki wygląd oraz złe prowadzenie z tendencją do podsterowności[1][2]) samochód cieszył się popularnością, a stutysięczny egzemplarz zjechał z taśmy montażowej już w marcu 1972 roku. W 1973 roku Morris Marina był drugim najlepiej sprzedającym się samochodem w Wielkiej Brytanii, po Fordzie Cortina. Dwa lata później wprowadzono do samochodu nieznaczne modyfikacje, takie jak nowa osłona chłodnicy, deska rozdzielcza, fotele, modyfikacje zawieszenia i zwiększona izolacja akustyczna. W 1977 roku wprowadzono silnik Diesla, a rok później serię O, tj. silnik o pojemności 1,7 l. Produkcję zakończono w 1980 roku.
Eksport
Samochód był eksportowany do Stanów Zjednoczonych, Kanady i RPA pod nazwą Austin Marina. Jako Morris 1700 był sprzedawany w Nowej Zelandii, a pod nazwą Leyland Marina – w Australii. Wyłącznie w Australii sprzedawano pojazd z silnikami 1,5 l oraz 1,75 l, a tylko w Australii i RPA – z jednostką 2,6 l. Samochód był ponadto montowany w Australii i RPA[3][4].
Dane techniczne
| Wersja | Silnik: | Układ zasilania: | Stopień sprężania: | Średnica × skok tłoka: | Moc maksymalna: | Maks. moment obrotowy | 0–100 km/h: | V-max: | Zużycie paliwa na 100 km: |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Silniki benzynowe: | |||||||||
| 1,3 | R4 1,3 l (1275 cm³) | gaźnik | 8,8:1 | 70,61 × 81,28 mm | 61 KM przy 5250 obr./min | 94 N•m przy 2450 obr./min | 18,2 s | 132 km/h | 8–11 l |
| 1,7 | R4 1,7 l (1695 cm³) | gaźnik | 9:1 | 84,45 × 75,8 mm | 79 KM przy 5150 obr./min | 127 N•m przy 3400 obr./min | 14,8 s | 155 km/h | ? |
| 1,8 | R4 1,8 l (1798 cm³) | gaźnik | 9:1 | 80,26 × 88,9 mm | 86 KM przy 5500 obr./min | 135 N•m przy 3000 obr./min | 13 s | 161 km/h | 9–13 l |
Przypisy
- ↑ Morris Marina - 10 cars that should never have been built. telegraph.co.uk. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
- ↑ Andrew Roberts: 40 years of the Morris Marina. telegraph.co.uk, 2011-04-28. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
- ↑ Morris Marina. elevenhundred.com. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
- ↑ Also known as : Morris Marina. aronline.co.uk. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
Bibliografia
- The cars : Morris Marina/Ital development history. aronline.co.uk. [dostęp 2013-12-14]. (ang.).
- Morris Marina. ikm.wz.cz. [dostęp 2013-12-14]. (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Felix O, Licencja: CC BY-SA 2.0
MORRIS MARINA, MALTA