Naoya Inoue
| Pseudonim | The Monster, Potwór |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 163 cm |
| Kategoria wagowa | supermusza |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 23 |
| Zwycięstwa | 23 |
| Przez nokauty | 20 |
| Porażki | 0 |
| Remisy | 0 |
| |
Naoya Inoue (jap. 井上尚弥 Inoue Naoya; ur. 19 kwietnia 1993 w Jokohamie) – japoński bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii super muszej oraz organizacji WBC w junior muszej, a także aktualny zawodowy mistrz świata federacji WBA i IBF w wadze koguciej. Pokonał 15 zawodników o tytuł mistrza świata[1].
Kariera amatorska
Jest brązowym medalistą Młodzieżowych Mistrzostw Azji z Teheranu z 2010 r. i złoty medalista Pucharu Prezydenta z Dżakarty z 2011 r. Jego rekord walk amatorskich: 75-6 (48 KO i RKS).
Kariera zawodowa
Zawodową karierę rozpoczął 2 października 2012 w Korakuen Hall, Tokio, pokonując przez KO w czwartej rundzie Filipińczyka Crisona Omayao (16-4-1, 4 KO).
6 kwietnia 2014 w Tokio, Naoya zdobył mistrza świata WBC wagi junior muszej, wygrywając w szóstej rundzie przez techniczny nokaut z meksykańskim mistrzem Adriánem Hernándezem (34-3-1, 19 KO).
5 września 2014 w Tokio, Inoue w pierwszej obronie pasa WBC wagi junior muszej. Pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Tajlandczyka Samartleka Kokietgyma (17-5-0, 5 KO).
30 grudnia 2014 w Tokio, Japończyk w drugiej rundzie znokautował Argentyńczyka Omara Narvaeza (43-2-2, 23 KO) i zdobył pas WBO w wadze supermuszej[2]. Walka została uznana w Japonii „za japońską walkę roku”, a Naoya uhonorowano jako autora najlepszego nokautu minionego roku[3].
29 grudnia 2015 w Tokio wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z Filipińczykiem Warlito Parrenasem (24-7-1, 21 KO), broniąc tytułu WBO w wadze super muszej,
30 grudnia 2016 w Tokio pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie rodaka Kohei Kono (32-10-1, 13 KO).
30 grudnia 2017 w Jokohamie pokonał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie Francuza Yoana Boyeauxa (41-5, 26 KO), broniąc pas WBO siódmy raz.
25 maja 2018 roku w Tokio znokautował już w pierwszej rundzie Jamiego McDonnella (29-3-1, 13 KO), zdobywając tym samym mistrzowski pas federacji WBA w wadze koguciej[4].
Turniej World Boxing Super Series w wadze koguciej. Zdobycie i obrony tytułów IBF i WBA
7 października 2018 w Jokohamie pokonał przez nokaut w pierwszej rundzie byłego champion IBO Dominikaṅczyka Juana Carlosa Payano (20-2, 9 KO). Tym samym obronił tytuł mistrza świata federacji WBA i przeszedł do półfinału turnieju.
18 maja 2019 w Glasgow w półfinale turnieju WBSS znokautował w drugiej rundzie Portorykańczyka Emmanuela Rodrigueza (19-1, 12 KO), odbierając mu pas IBF. Dzięki temu awansował przy okazji do finału turnieju WBSS.
7 listopada 2019 w Saitamie w finale turnieju World Boxing Super Series, będącym też unifikacją pasów IBF i WBA wagi koguciej, pokonał na punkty Nonito Donaire’a (40-6, 26 KO). Sędziowie punktowali na jego korzyść 116:111, 117:109 i 114:113[5].
Obrony tytułu mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej
7 czerwca 2022 w Super Arena w Saitamie pokonał przez TKO w 2. rundzie w rewanżowym pojedynku Nonito Donaire’a (42-7, 28 KO). Obronił tym samym tytuły mistrza świata federacji IBF i WBA w wadze koguciej[6].
Lista walk na zawodowym ringu
| Statystyka stoczonych walk zawodowych | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstw: 20 (KO – nokautów: 17, walk zakończonych na punkty: 2) Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0) Remisów: 0 | |||||||
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 23-0 |  Nonito Donaire | TKO | 2 (12) | 07.06.2022 |  Super Arena, Saitama | Obronił tytuły mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej|- | Wygrana | 22-0 |  Aran Dipaen | TKO | 8 (12) | 14.12.2021 | Kokugikan | Obronił tytuły mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej |
| Wygrana | 21-0 | Michael Dasmarinas | KO | 3 (12) | 19.06.2021 |  Virgin Hotels Las Vegas, Las Vegas | Obronił tytuły mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej | ||||||||
| Wygrana | 20-0 |  Jason Moloney | TKO | 7 (12) | 31.10.2020 | MGM Grand Las Vegas, Las Vegas | Obronił tytuły mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej | ||||||||
| Wygrana | 19-0 | Nonito Donaire | UD | 12 (12) | 07.11.2019 | Super Arena, Saitama | Obronił tytuły mistrza świata WBA i IBF w wadze koguciej, wygrał turniej World Boxing Super Series | ||||||||
| Wygrana | 18:0 |  Emmanuel Rodriguez | KO | 2 (12), | 18.05.2019 |  SSE Hydro Glasgow Szkocja | Obrona tytułu mistrza świata WBA i zdobycie tytułu IBF wagi kogucie jpółfinał World Boxing Super Series | ||||||||
| Wygrana | 17:0 |  Juan Carlos Payano | KO | 1 (12), 1:10 | 07.10.2018 | Yokohama Arena, Jokohama | Obrona tytułu mistrza świata WBA wagi koguciej ćwierćfinał World Boxing Super Series | ||||||||
| Wygrana | 16:0 | Jamie McDonnell | TKO | 1 (12), 1:52 | 25.05.2018 | Ota-City General Gymnasium, Tokyo | Zdobycie tytułu mistrza świata WBA wagi koguciej | ||||||||
| Wygrana | 15:0 |  Yoan Boyeaux | TKO | 3 (12), 1:40 | 30.12.2017 | Cultural Gymnasium, Jokohama | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 14:0 | Antonio Nieves | RTD | 6 (12), 3:00 | 09.09.2017 | StubHub Center, Carson, Kalifornia | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 13:0 |  Ricardo Rodriguez | TKO | 3 (12), 1:08 | 21.05.2017 | Ariake Colosseum, Tokio | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 12:0 | Kohei Kono | TKO | 6 (12), 1:01 | 30.12.2016 | Ariake Colosseum, Tokio | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 11:0 | Petchbarngborn Kokietgym | TKO | 10 (12), 3:03 | 04.09.2016 | Sky Arena, Zama | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 10:0 | David Carmona | UD | 12 | 08.05.2016 | Ariake Colosseum, Tokio | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 9:0 | Warlito Parrenas | TKO | 2 (12), 1:20 | 29.12.2015 | Ariake Colosseum, Tokio | Obrona mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 8:0 |  Omar Andrés Narváez | KO | 2 (12), 3:01 | 30.12.2014 | Metropolitan Gym, Tokio | Zdobycie mistrzostwa świata WBO wagi supermuszej | ||||||||
| Wygrana | 7:0 | Samartlek Kokietgym | TKO | 11 (12), 1:08 | 05.09.2014 | Yoyogi #2 Gymnasium, Tokio | Obrona mistrzostwa świata WBC wagi junior muszej | ||||||||
| Wygrana | 6:0 | Adrián Hernández | TKO | 6 (12), 2:54 | 06.04.2014 | Ota-City General Gymnasium, Tokio | Zdobycie mistrzostwa świata WBC wagi junior muszej | ||||||||
| Wygrana | 5:0 | Jerson Mancio | TKO | 5 (12), 2:51 | 06.12.2013 | Kokugikan, Tokyo | |||||||||
| Wygrana | 4:0 | Ryōichi Taguchi | UD | 10 | 25.08.2013 | Sky Arena, Zama, Kanagawa | |||||||||
| Wygrana | 3-0 | Yūki Sano | TKO | 10 (10), 1:09 | 16.04.2013 | Korakuen Hall, Tokio | |||||||||
| Wygrana | 2-0 | Ngaoprajan Chuwatana | KO | 1 (8), 1:50 | 05.01.2013 | Korakuen Hall, Tokio | |||||||||
| Wygrana | 1-0 | Crison Omayao | KO | 4 (8), 2:04 | 02.10.2012 | Korakuen Hall, Tokio | Debiut na zawodowym ringu |
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów
Wyróżnienia
W styczniu 2015 w Tokio Naoya Inoue został uznany przez tamtejszą komisję bokserską, za najlepszego japońskiego pięściarza 2014 roku[3].
Przypisy
- ↑ Naoya Inoue (ang.). [dostęp 2021-02-28].
- ↑ JAPOŃSKI FENOMEN Z DRUGIM TYTUŁEM W ÓSMEJ WALCE (pol.). bokser.org. [dostęp 2014-12-31].
- ↑ a b Japoński fenomen z drugim tytułem w ósmej walce (pol.). bokser.org, 26 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-26].
- ↑ Jamie McDonnell traci tytuł WBA w wadze koguciej. (pol.). bokser.org, 2018-05-25. [dostęp 2018-06-24].
- ↑ Wojna roku 2019! Inoue lepszy, ale Donaire wciąż rani! (pol.). bokser.org, 2018-05-25. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ ‘POTWÓR’ NAOYA INOUE ZNOKAUTOWAŁ DONAIRE’A W REWANŻU!, Bokser.org [dostęp 2022-06-09].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
.svg)
