Pot Black
Pot Black – turniej snookerowy stworzony w Wielkiej Brytanii w celu propagowania kolorowych teleodbiorników. Ideą jest to, iż rozgrywa się w każdej rundzie jeden frame (zdarzało się, iż grano również do dwóch wygranych frame'ów), przez co gra jest dynamiczna (niektóre turnieje trwają ponad tydzień, podczas gdy ten tylko jeden dzień).
W 2005 roku wznowiono rozgrywanie turnieju, ale po trzech latach znowu został skreślony z kalendarza Światowej Federacji Snookera.
Od 2011 roku rozgrywany jest turniej Snooker Shoot-Out, który ma bardzo podobne zasady do Pot Black.
Triumfatorzy
Rok | Zwycięzca | Przeciwnik | Wynik |
---|---|---|---|
1969 | Ray Reardon | John Spencer | 88 – 29[1] |
1970 | John Spencer | Ray Reardon | 88 – 27[1] |
1971 | John Spencer | Fred Davis | 61 – 40[1] |
1972 | Eddie Charlton | Ray Reardon | 75 – 43[1] |
1973 | Eddie Charlton | Rex Williams | 93 – 33[1] |
1974 | Graham Miles | John Spencer | 147 – 86[2] |
1975 | Graham Miles | Dennis Taylor | 81 – 27[1] |
1976 | John Spencer | Dennis Taylor | 69 – 42[1] |
1977 | Perrie Mans | Doug Mountjoy | 90 – 21[1] |
1978 | Doug Mountjoy | Graham Miles | 2 – 1[3] |
1979 | Ray Reardon | Doug Mountjoy | 2 – 1[3] |
1980 | Eddie Charlton | Ray Reardon | 2 – 1[3] |
1981 | Cliff Thorburn | Jim Wych | 2 – 0[3] |
1982 | Steve Davis | Eddie Charlton | 2 – 0[3] |
1983 | Steve Davis | Ray Reardon | 2 – 0[3] |
1984 | Terry Griffiths | John Spencer | 2 – 1[3] |
1985 | Doug Mountjoy | Jimmy White | 2 – 0[3] |
1986 | Jimmy White | Kirk Stevens | 2 – 0[3] |
1991 | Steve Davis | Stephen Hendry | 2 – 1[3] |
1992 | Neal Foulds | James Wattana | 2 – 1[3] |
1993 | Steve Davis | Mike Hallett | 2 – 0[3] |
2005 | Matthew Stevens | Shaun Murphy | 53 – 27[1] |
2006 | Mark Williams | John Higgins | 119 – 13[1] |
2007 | Ken Doherty | Shaun Murphy | 71 - 36[1] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Mecz rozstrzygnięty na przestrzeni jednego frejma; wynik podany w punktach we frejmie
- ↑ Mecz rozstrzygnięty na przestrzeni dwóch frejmów, o zwycięstwie decyduje suma punktów z dwóch rozegranych frejmów
- ↑ a b c d e f g h i j k l Mecz finałowy rozgrywany do 2 wygranych frejmów; wynik podany we frejmach
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.