Teniolabis

Teniolabis

Taeniolabis
Cope, 1882[1]
Czaszka Taeniolabis taoensis
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	allotery
Rząd	wieloguzkowce
Podrząd	Cimolodonta
Nadrodzina	Taeniolabidoidea
Rodzina	Taeniolabididae
Rodzaj	Taeniolabis
Typ nomenklatoryczny
Taeniolabis taoensis Cope, 1882
Gatunki
T. lamberti Simmons, 1987 T. taoensis Cope, 1882

Teniolabis (Taeniolabis) – wymarły rodzaj ssaka z rzędu wieloguzkowców (Multituberculata), należący do rodziny Taeniolabididae.

Wymiary

Teniolabis jest największym znanym przedstawicielem wieloguzkowców. Osiągał długość przekraczającą 1 m (z czego czaszka około 16 cm) i wagę ponad 30 kg.

Występowanie

Żył od wczesnego do środkowego paleocenu, 63-60 mln lat temu na terenie Ameryki Północnej (szczątki przedstawicieli tego rodzaju znaleziono w stanach Montana i Nowy Meksyk w Stanach Zjednoczonych oraz prowincji Saskatchewan w Kanadzie).

Opis

Krępej budowy ssak wielkości bobra o niewielkiej, tępo zakończonej, płaskiej głowie z niezbyt dużymi oczami i małymi, zaokrąglonymi uszami. Tylne nogi były dłuższe i mocniej umięśnione niż przednie, a ogon stosunkowo krótki i niechwytny.

Etymologia

Taeniolabis: gr. ταινια tainia „opaska, taśma”; λαβις labis, λαβιδος labidos „kleszcze, szczypce”^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Edward D Cope. A new genus of Taeniodonta. „American Naturalist”. XVI, s. 604-605, 1882. (ang.). 
• Zofia Kielan-Jaworowska, Jørn H Hurum. Phylogeny and systematics of multituberculate mammals. „Paleontology”. 44, s. 389-429, 2001. (ang.).