Wschód-Orient
| ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
|---|---|---|
| Pierwszy numer | 1930 | |
| Ostatni numer | 1939 | |
| Redaktor naczelny | Włodzimierz Bączkowski | |
| Stali współpracownicy | Jerzy Giedroyc, Jerzy Niezbrzycki | |
Wschód-Orient – ilustrowany kwartalnik poświęcony sprawom wschodu, drukowany w Warszawie od lipca 1930 roku do marca 1939 roku.
Czasopismo wydawano z ramienia Orientalistycznego Koła Młodych, było wspierane finansowo przez Instytut Wschodni w Warszawie[1]. Artykuły zamieszczane w kwartalniku dotyczyły: kultur wschodnich w ujęciu historycznym i współczesnym; historii stosunków międzynarodowych (m.in. Polski z narodami Wschodu); współczesnej literatury dotyczącej ziem wschodnich; historii polskich badań ziem wschodnich oraz działalności Orjentalistycznego Koła Młodych i Instytutu Wschodniego w Warszawie. Dla twórców kwartalnika szczególnie istotny był aspekt społeczny: doprowadzenie do nawiązania współpracy połączonych przez rosyjską niewolę narodów, stąd wiele informacji przeznaczonych dla przebywających w Polsce przedstawicieli narodów azjatyckich i wschodnioeuropejskich (prometeizm), szczególnie kierowanych do młodzieży akademickiej i kadry profesorskiej. Do kolejnych wydań często załączane były mapy. Artykuły ukazywały się zazwyczaj po polsku, angielsku i francusku (czasem w kilku wersjach językowych).
Początkowo redaktorem naczelnym był Jerzy W. Giedroyć, później „przeciążonego obowiązkami”[2] poprzednika zastąpił Włodzimierz Bączkowski.
Zobacz też
- sowietologia
- Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej
- Ukraiński Instytut Naukowy w Warszawie
- prometeizm
- Instytut Wschodni w Warszawie
- Instytut Wschodni „Reduta”
- Problemy Europy Wschodniej
- Eastern Quaterly
- Rosja Sowiecka (czasopismo)
- Instytut Wschodni
- Jerzy Giedroyc
Przypisy
Bibliografia
- Marek Kornat, Bolszewizm – totalitaryzm – rewolucja – Rosja. Początki sowietologii i studiów nad systemami totalitarnymi w Polsce (1918–1939), t. 1, Kraków: Księgarnia Akademicka 2003, s. 117-118.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).