HMS Hero (1936)
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | Vickers Armstrongs, Newcastle |
| Położenie stępki | 28 lutego 1935 |
| Wodowanie | 10 marca 1936 |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 23 października 1936 |
| Los okrętu | złomowany 1950 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 1340 ts |
| Długość | 98,5 m |
| Szerokość | 10,1 m |
| Zanurzenie | 3,8 m |
| Napęd | |
| 3 kotły, 2 turbiny Parsonsa, 2 śruby, 34 000 shp | |
| Prędkość | 36 węzłów |
| Zasięg | 5530 Mm przy 15 w. |
| Uzbrojenie | |
| 4 działa kal. 120 mm (4 x I) 8 wkm plot. kal. 12,7 mm (2 x IV) 8 wyrzutni torped kal. 533 mm (2 x IV) bomby głębinowe | |
| Załoga | 145 oficerów i marynarzy |
HMS Hero – brytyjski niszczyciel typu H z okresu II wojny światowej. W latach 1937−1939 operował na Morzu Śródziemnym, patrolując między innymi wybrzeża hiszpańskie, w związku z hiszpańską wojną domową. Po wybuchu II wojny światowej działał w rejonie Atlantyku i Morza Śródziemnego. 15 listopada 1943 roku przekazany Royal Canadian Navy.
Historia
„Hero” powstał w ramach programu rozbudowy floty na rok 1934, jako jedna z jednostek typu H. Rozpoczęcie budowy nastąpiło 28 lutego 1935 roku w stoczni Vickers Armstrongs w Newcastle. Wodowanie odbyło się 10 marca, a przyjęcie do służby 23 października 1936 roku.
Po wejściu do służby, „Hero” został przydzielony do 2. Flotylli Niszczycieli (2nd Destroyer Flotilla) i skierowany na Morze Śródziemne, gdzie odbywał patrole w związku z hiszpańską wojną domową i wprowadzonym embargiem na dostawy broni dla stron konfliktu, którego przestrzegania egzekwował[1][2].
5 kwietnia 1940 roku 2. Flotylla z HMS „Hero” wyszła z bazy jako eskorta sił mających za zadanie postawienie min na trasach przewozu rudy żelaza z portów norweskich do III Rzeszy (operacja Wilfred)[3]. Operacja ta zbiegła się z niemiecką inwazją na Norwegię. 13 kwietnia natknął się na uszkodzony niemiecki niszczyciel „Hans Lüdemann”, który następnie zatopił za pomocą torpedy.
17 maja okręt został przeniesiony w rejon Morza Śródziemnego, gdzie 19 lipca 1940 roku wziął udział w bitwie koło przylądka Spatha. Podczas bitwy eskortował krążownik „Sydney” i brał udział w ratowaniu rozbitków z włoskiego krążownika „Bartolomeo Colleoni”.
W drugiej połowie 1941 roku „Hero” osłaniał transporty wojska do oblężonego Tobruku. 25 października w nocy ratował rozbitków ze zbombardowanego przez niemieckie lotnictwo stawiacza min – transportowca „Latona”, sam odniósł podczas nalotu niewielkie uszkodzenia od bliskich wybuchów[4].
Od kwietnia do listopada 1943 roku był poddany przebudowie na niszczyciel eskortowy. Następnie przekazano go w darze Royal Canadian Navy, gdzie otrzymał imię „Chaudière”. 6 marca 1944 roku eskortując konwój HX 228 wraz z innymi okrętami zmusił do wynurzenia niemiecki okręt podwodny U-778, a następnie zatopił go torpedą. Wiosną 1944 roku HMCS „Chaudière” osłaniał siły alianckie w związku z operacją Overlord, w jej ramach wspólnie z dwoma innymi okrętami zatopił dwa niemieckie okręty podwodne, w rejonie Zatoki Biskajskiej.
W listopadzie 1944 roku okręt skierowano do stoczni w celu przebudowy i remontu. Prac nie ukończono przed końcem wojny i z powodu złego stanu technicznego okręt sprzedano na złom w sierpniu 1945 roku. Złomowanie okrętu zakończyło się w 1950 roku.
Przypisy
- ↑ English 1993 ↓, s. 105.
- ↑ Dyskant 1983 ↓, s. 325–326.
- ↑ Lipiński 1995 ↓, s. 61.
- ↑ Siergiej Patianin. „Droga życia” dla „Szczurów Tobruku”. Część II. „Okręty Wojenne”. 5/2006. XV (79). s. 36. ISSN 1231-014X.
Bibliografia
- Józef W. Dyskant: Konflikty i zbrojenia morskie 1918-1939. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983. ISBN 83-215-3243-8.
- John English: Amazon to Ivanhoe. British Standard Destroyers of the 1930s. Kendal: World Ship Society, 1993. ISBN 0-905617-64-9.
- Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.): Conway’s all the World’s Fighting Ships 1922-1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7.
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-902554-7-2.
- Andrzej Perepeczko: Burza nad Atlantykiem. Tom I. Warszawa: Lampart, 1999. ISBN 83-86776-45-5.
- Andrzej Perepeczko: Burza nad Atlantykiem. Tom II. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-57-9.
