Ignacy Brach
| Data i miejsce urodzenia | 18 września 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1994 |
| profesor nauk ścisłych | |
| Specjalność: mechanika | |
| Alma Mater | |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
    _BAR.svg){kind=small}   _BAR.svg){kind=small} | |
Ignacy Kazimierz Brach (ur. 18 września 1897 w Zagórzanach, zm. 7 kwietnia 1994 w Warszawie) – profesor Politechniki Warszawskiej, mechanik, doktor honoris causa Politechniki Warszawskiej (1987)[1], dziekan Wydziału Mechaniczno-Konstrukcyjnego i Wydziału Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej.
Życiorys[2]
Syn Antoniego i Petroneli ze Stępniów. Maturę (z wyróżnieniem) zdał w 1917. Studia rozpoczął na Wydziale Mechanicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Po zaliczeniu pierwszego roku przerwał studia i jesienią 1918 wstąpił do Legii Akademickiej. Ukończył szkołę podchorążych wojsk kolejowych, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po demobilizacji kontynuował studia na Politechnice Lwowskiej. Dyplom inżyniera mechanika otrzymał w 1923 r. W latach 1925–1926 odbył studia w ośrodkach naukowych oraz portach Francji. Został asystentem i adiunktem Politechniki Lwowskiej. W latach 1926–1935 pracował na stanowisku starszego asystenta na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[2]. Równolegle od 1926 r. pełnił funkcję kierownika biura konstrukcyjnego w rejonie Warszawy. W latach 1935–1939 pracował na Śląsku.
W czasie okupacji działał w konspiracji i znalazł się w Warszawie, skąd trafił do obozu koncentracyjnego w Buchenwald, a następnie do „Aussenkommando Zwieberge” k. Halberstadt.
Po zakończeniu wojny, w latach 1947–1967 był kierownikiem Katedry Maszyn Budowlanych na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1955 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1961 r. profesorem zwyczajnym. Był dziekanem i organizatorem dwóch wydziałów Politechniki Warszawskiej - Wydziału Mechaniczno-Konstrukcyjnego (1951–1952) i Wydziału Maszyn Roboczych i Pojazdów (1961–1964)[2].
Był dyrektorem Centralnego Zarządu Przemysłu Metalowego, współzałożycielem NOT, wieloletnim wiceprezesem i prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników oraz przewodniczącym (a od 1979 r. honorowym przewodniczącym) Rady Naukowej Instytutu Mechanizacji Budownictwa[2].
Autor licznych publikacji książkowych, rozpraw naukowych, artykułów oraz patentów. Był twórcą nowej hipotezy w zakresie rozdrabniania minerałów i w zakresie skrawania gruntów.
Został pochowany na starym cmentarzu Powązkowskim (kwatera 132-3-10)[3][2].
Ordery i odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)[4]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 19 lipca 1939[6], 12 lipca 1954[7])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Order Lwa Białego (CSRS)
Publikacje
- Maszyny budowlane. Charakterystyki i zastosowanie, praca zbiorowa pod kier. prof. dra inż. Ignacego Bracha, wyd. Arkady Warszawa 1974.
- Koparki jednonaczyniowe. Maszyny do robót ziemnych, prof. dr inż. Ignacy Brach, mgr inż. Ryszard Walczewski, wyd. Wydawnictwa Naukowo Techniczne Warszawa, wydanie 1 - 1970 r. wydanie 2 - 1973 r. wydanie 3 - 1982 r. ISBN 83-204-0273-5.
- Maszyny do robót ziemnych w zarysie, I. Brach, wyd. PWN Warszawa 1954 r.
- Teoretyczne podstawy skrawania gruntów w maszynach do robót ziemnych, I. Brach, wyd. Arkady Warszawa 1960.
- Określenie układu wysięgnika z siłownikiem w koparkach uniwersalnych, I. Brach, M. Dietrich, J. Goliński, „Przegląd Mechaniczny” nr 16, 1969 r.
- Hydraulikbagger, I.Brach Systematische Untersuchung F.uH. 1971 No 5.
- Hydraulikbagger mit der ausschiebbaren Ausrüstung, I. Brach, R. Walczewski; Intern. Konferenz „Mechanisierung im Erdbau” Prag 1975 r.
Bibliografia
- Z. R. Muszyński: Znane Postacie. Stowarzyszenie „Klub Gorliczan”. [dostęp 2010-02-19].
- Sto warszawiaków i warszawianek. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany „Stolicy” - 1967”, s. 23, 1966. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”.
- Andrzej Liczbiński, Wykaz profesorów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 1988–2000.
Przypisy
- ↑ Doktorzy honoris causa PW. pw.edu.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2012)].
- ↑ a b c d e Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 16. ISBN 978-83-7814-461-8.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: BRACHOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-12-17].
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXV, nr 163 (10927), s. 3.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 330 „za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu metalowego w Polsce”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 165, poz. 404 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1257 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społecznej”.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).