Karol Buczek
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | 26 października 1902 |
| Data śmierci | 6 lipca 1983 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1928 |
| Habilitacja | 1934 |
| Profesura | 1972 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Karol Buczek ps. Karb, Kaszowski (ur. 26 października 1902, zm. 6 lipca 1983[1]) – polski historyk mediewista, redaktor, działacz ludowy.
Życiorys
Studiował historię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1928 uzyskał doktorat, a w 1936 habilitację. Od 1931 był członkiem Stronnictwa Ludowego. W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu.
Prezes Zarządu Grodzkiego PSL w Krakowie[2]. W 1945 został redaktorem tygodnika „Piast”. Aresztowany w 1946 z przyczyn politycznych (prokurator domagał się dla niego kary śmierci). W 1947 został skazany na 15 lat więzienia i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich, zwolniony z więzienia w 1954 ze względu na gruźlicę. W 1956 zawieszono mu karę na 2 lata. W tym samym roku został zastępcą profesora, a w lutym 1957 profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii PAN. W 1962 nominację profesorską uczonemu zablokował I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR – Władysław Gomułka. Uzyskał ją dopiero w 1972. Zrehabilitowany wyrokiem Sądu Najwyższego z 30 sierpnia 1989.
Został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie[3].
Dzieła
- Książęca ludność służebna w Polsce wczesnofeudalnej (1958),
- Ziemie polskie przed tysiącem lat (zarys geograficzno-historyczny) (1960),
- Dzieje kartografii polskiej od XV do XVIII wieku: zarys analityczno - syntetyczny (1963),
- Targi i miasta na prawie polskim: okres wczesnośredniowieczny (1964),
- Autobiografia mediewisty-polityka (1992),
- Pierwsze biskupstwa polskie (1995),
- Studia z dziejów ustroju społeczno-gospodarczego Polski piastowskiej (2006).
Na prośbę Stanisława Kota napisał hasło mapy Polski do Encyklopedii staropolskiej Brücknera wydanej w 1937[4].
Przypisy
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.112
- ↑ Filip Musiał, Między prawdą a propagandą. Przebieg procesu krakowskiego na sali sądowej i w propagandzie komunistycznej (11 VIII – 10 IX 1947 r.), w: Raj grabarzy narodu. Studia i materiały do dziejów aparatu represji w Polsce 'ludowej' 1945-1989, Kraków 2010, s. 65.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Karol Buczek. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-16].
- ↑ Brückner t. II 1990 ↓, s. 1044.
Bibliografia
- Karczewski Dariusz, Maciejewski J., Zyglewski Z. (pod red.), Karol Buczek (1902-1983). Człowiek i uczony, materiały z konferencji, Bydgoszcz, 28. X. 2002, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Societas Vistulana, Kraków-Bydgoszcz 2004, ISBN 83-88385-41-0.
- Aleksander Brückner: Encyklopedia staropolska, tom II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-10360-4.
Linki zewnętrzne
- Franciszek Sikora, „Karol Buczek (1902-1983). Człowiek i uczony.” Fragment książki, Onet.pl [dostęp 2011-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2005-01-16].
- Wieczorek J., Karol Buczek – wybitny historyk, kartograf, skazany w procesie krakowskim WiN (pol.), [dostęp 2011-07-08].
- Dzieła w Federacji Bibliotek Cyfrowych
