Koralówka żółta

Koralówka żółta
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

siatkoblaszkowce

Rodzina

siatkoblaszkowate

Rodzaj

koralówka

Gatunek

koralówka żółta

Nazwa systematyczna
Ramaria flava (Schaeff.) Quél.
Fl. mycol. France (Paris): 466 (1888)
Ramaria a2.JPG
Gałązki koralówki żółtej
Ramaria flava a1 (4).JPG

Koralówka żółta (Ramaria flava (Pers.) Quél.) – gatunek grzybów z rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Jako pierwszy opisał ten takson w 1763 r. Schaeffer nadając mu nazwę Clararia flava. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał w 1888 r. Quélet, przenosząc go do rodzaju Ramaria.

Niektóre synonimy naukowe[2]:

  • Clavaria flava Schaeff. 1763
  • Corallium flavum (Schaeff.) G. Hahn 1883
  • Coralloides flavus Tourn. ex Battarra 1755
  • Ramaria flavobrunnescens var. aurea (Coker) Corner 1950

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako płaskosz żółty, goździanka żółta, goździeniec żółty, kozia broda gałęzista, kozia broda żółta, gałęziak żółty[3].

Morfologia

Owocnik

Krzaczkowato rozgałęziony, osiągający zazwyczaj wysokość do 12 cm, ale czasami nawet do 25 cm i podobną szerokość. Pokrój owalny. Wyrasta z krótkiego, dość grubego i zwartego trzonu z grubymi ryzomorfamiami i pokrytego pilśniowatą grzybnia. Z trzonu wyrasta kilka grubych gałęzi, które rozgałęziają się jeszcze kilkakrotnie na coraz cieńsze gałązki. Trzon i dolna część najgrubszych gałązek jest biaława, poza tym gałązki są lśniąco-żółte, po uciśnieciu przejściowo brązowieją. Najintensywniej zabarwione są gałązki zewnętrzne. Wierzchołki gałązek zakończone kilkoma zaokrąglonymi ząbkami. Miąższ biały, twardy, o zapachu kwaskowatym lub przypominającym zapach rzodkwi. W smaku jest łagodny, tylko wierzchołki gałązek są nieco gorzkie[4][5]

Cechy mikroskopowe

Strzępki grzybni mają grubość 4.2-25 μm, są kręte, gęsto splecione, grubościenne i szkliste. W większości z nich występują przegrody, ale bez sprzążek. Strzępki trzonu mają grubość 3-9 μm, są cienkościenne, mniej więcej równoległe i posiadają przegrody ze sprzążkami. Strzępki w górnej części gałązek mają średnicę 3-14 μm, są mniej więcej równoległe, bezbarwne, cienkościenne, rzadko występują w nich sprzążki. Zarodniki niemal cylindryczne, wydłużone lub nieco zwężające się ku górze, o powierzchni drobno chropowatej (pokryte są bardzo drobnymi, rozproszonymi brodawkami i łączącymi je listewkami). Mają rozmiar 11.8-14.8 × (4,4) 5.2-5.9 μm i ściany o grubości około 0,3 μm[5].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Afryce Północnej i Nowej Gwinei. Z terenów Azji podano występowanie tego gatunku tylko w Korei i Japonii[6]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech[3].

Rośnie na ziemi w lasach liściastych i mieszanych, głównie pod bukami[4]. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[3].

Gatunki podobne

Koralówkę żółtą można pomylić z kilkoma innymi gatunkami żółtych lub ochrowych koralówek. Pewne oznaczenie tego gatunku możliwe jest tylko przez analizę cech mikroskopowych. Podobne są: koralówka złocista (Ramaria aurea), koralówka żółknąca (Ramaria flavescens), koralówka zwiędła (Ramaria flaccida), koralówka sztywna (Ramaria stricta). koralówka sosnowa (Ramaria eumorpha)[8] .

Przypisy

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2014-08-30]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2014-08-30]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
  5. a b Mycobank. Rmaria flava. [dostęp 2014-08-30].
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2014-09-01].
  7. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

Media użyte na tej stronie

Ramaria flava a1 (10).JPG
Autor: Jerzy Opiola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ramaria flava
Ramaria a2.JPG
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ramaria flava (location: Poland, Pieniny, Czoło)
Ramaria flava a1 (4).JPG
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ramaria flava (habitat:Pieniny, Macelak))
Ramaria flava a1 (7).JPG
Autor: Jerzy Opiola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ramaria flava {habitat:Pieniny)