Leon Wituski

Leon Ladislaus Wituski (ur. 27 czerwca 1825, zm. 27 stycznia 1900) - przyrodnik, matematyk, nauczyciel Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Członek Towarzystwa Pomocy Nauk. Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w latach 1894–1900, Wydz. Hist.-Lit. (GMM). Członek Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu pełnił tu funkcję korespondencyjną.

15 stycznia 1853 obronił pracę doktorską z dziedziny filozofii na Humboldt-Universitat w Berlinie De maximis atque minimis valoribus functionum algebraicarum w radzie egzaminacyjnej zasiedli Peter Gustav Lejeune Dirichlet, Ernst Eduard Kummer. Walnie przyczynił się do zdania matury przez Jana Kasprowicza - skreślił na jego świadectwie ocenę niedostateczną z matematyki, poprawiając na dostateczną i stawiając dopisek: znając wartości kandydata[1]. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan. Zawarł związek małżeński z Heleną Walerya z domu Szafarkiewiczów w 1857.

Synowie i córki:

Prawnukiem Leona był prezydent Poznania - Andrzej Wituski.

Literatura

  • O Życiu i dziele optycznem Villetona, 1870 r. s. 80

Jest to pierwsza oparta na naukowych źródłach praca o Witelonie. Wituski analizuje dawniejsze wiadomości o osobie Witelona, stwierdza że autor Perspektywy pochodzi ze Śląska, podkreśla jego polskość, daje krótki życiorys Witelona wypowiada się przeciwko utożsamieniu osoby Witelona z osobą Ciołka, zajmuje się spuścizną pisarską Witelona i jego biografiami, daje własną ocenę Perspektywy, analizując ją szczegółowo, podnosi zasługi, jakie dzięki temu dziełu położył Witelo dla nauki w średniowieczu i późniejszych wiekach, omawia recepcję Perspektywy na przestrzeni wieków. Praca Wituskiego należy do najsumienniej opracowanych biografii Witelona w XIX wieku.

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Wituski, Dorota Ronge-Juszczyk, Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2014, s. 14, ISBN 978-83-7818-643-4, OCLC 903323433.