Lorenzo Barili

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 listopada 1857
Konsekrator	Giovanni Brunelli
Współkonsekratorzy	Antonio Benedetto Antonucci; Giovanni Francesco Magnani
Konsekrowani biskupi
Vicente Benigno Carrión	7 marca 1858
Pedro Lucas Asensio Poves	11 kwietnia 1858
Diego Mariano Alguacil y Rodríguez	20 marca 1859
Manuel María Negueruela Mendi	30 listopada 1859
Gregorio Melitón Martínez Santa Cruz	23 marca 1862
Primo Calvo y López	6 kwietnia 1862
Pedro María Lagüera y Menezo	1 czerwca 1862
Félix María Arrieta y Llano	6 marca 1864
Gregoria María López y Zaragoza	13 marca 1864
Jacinto Maria Martínez y Sáez	11 czerwca 1865
Esteban José Pérez Fernández	4 marca 1866
José La Cuesta Maroto	21 października 1866
Manuel Canuto Restrepo y Villegas	3 kwietnia 1870
Salvatore Luigi Zola	30 marca 1873

Lorenzo Barili
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1801 ; Ankona
Data i miejsce śmierci	8 marca 1875 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Nuncjusz apostolski w Hiszpanii
Okres sprawowania	1857–1868
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	2 września 1827
Sakra biskupia	1 listopada 1857
Kreacja kardynalska	13 marca 1868; Pius IX
Kościół tytularny	S. Agnetis extra moenia

Lorenzo Barili (ur. 1 grudnia 1801 w Ankonie, zm. 8 marca 1875 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 1 grudnia 1801 roku w Ankonie, jako syn Gregoria Bariliego i Eufrasii Mariotti^[1]. Wstąpił do seminarium duchownego w rodzinnej miejscowości i studiował na kilku rzymskich uczelniach, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i filozofii^[1]. 2 września 1827 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Następnie został wykładowcą w Ankonie, a w 1848 roku internuncjuszem w Brazylii^[1]. W 1851 roku został odwołany z nuncjatury i został delegatem apostolskim w Kolumbii^[1]. Po pięciu latach zrezygnował z funkcji dyplomatycznych^[2]. 3 sierpnia 1857 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Tiany, a 1 listopada przyjął sakrę^[2]. W tym samym czasie został nuncjuszem w Hiszpanii^[2]. 13 marca 1868 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnetis extra moenia^[2]. W latach 1872–1875 był prefektem Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii^[1]. Zmarł 8 marca 1875 roku w Rzymie, w wyniku długiej i bolesnej choroby^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lorenzo Barili (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-21].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lorenzo Barili (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-21].

Delegaci apostolscy	Lorenzo Barili (1851–1856) Mieczysław Ledóchowski (1856–1861) Francesco Tavani (1861–1869) Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Cesare Sambucetti (1882–1884) Beniamino Cavicchioni (1884–1885) Cesare Sambucetti (1885–1886) Giuseppe Macchi (1889–1897) Alessandro Bavona (1901–1906) Angelo Maria Dolci (1906–1910)
Nuncjusze apostolscy	Efrem Forni (1937–1953) Opilio Rossi (1953–1959) Alfredo Bruniera (1959–1965) Giovanni Ferrofino (1965–1970) Luigi Accogli (1970–1979) Vincenzo Maria Farano (1979–1986) Luigi Conti (1987–1991) Francesco Canalini (1991–1998) Alain Lebeaupin (1998–2005) Giacomo Guido Ottonello (2005–2017) Andrés Carrascosa Coso (od 2017)

Kardynał prezbiter

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1801 Ankona
Data i miejsce śmierci	8 marca 1875 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
Nuncjusz apostolski w Hiszpanii
Okres sprawowania	1857–1868

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	2 września 1827
Sakra biskupia	1 listopada 1857
Kreacja kardynalska	13 marca 1868 Pius IX
Kościół tytularny	S. Agnetis extra moenia