Michał Melina
 Jadwiga Sachnowska i Michał Melina w scenie przedstawienia „Testament” Sachy Guitry'ego w Teatrze Polskim w Poznaniu | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 marca 1956 |
| Zawód | aktor i reżyser teatralny |
| Lata aktywności | 1912–1956 |
| Odznaczenia | |
   | |
Michał Melina (ur. 5 sierpnia 1890 w Krakowie zm. 29 marca 1956 w Warszawie) – polski aktor i reżyser teatralny
Życiorys
Urodził się 5 sierpnia 1890 roku w Krakowie w rodzinie Władysława i Zofii Melinów. Ukończył szkołę średnią. Około 1912 roku zaczął występować w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, początkowo jako statysta, później w epizodach. W latach 1917–1919 występował prawdopodobnie w Toruniu, 1919/20 w Teatrze Miejskim w Łodzi, 1920/1921 w Teatrze Małym w Warszawie, 1921–1923 w Teatrze Miejskim we Lwowie, 1923/1924 i 1924/1925 w Teatrze Bagatela w Krakowie. W sezonie 1925/1926 prowadził z Władysławem Ratschką teatr w Łucku, 1926–1927 występował w Teatrze Nowym w Poznaniu, 1927/1928 w Toruniu i Bydgoszczy[1]. Od roku 1929 był dyrektorem Teatru Kameralnego i Popularnego w Łodzi. Na ekranie po raz pierwszy pojawił się w 1926. Od 1930 był reżyserem Teatru Polskiego Radia w Warszawie, a od 1936 roku reżyserem i kierownikiem literackim Teatru Polskiego Radia w Poznaniu.
Podczas wojny przebywał w Wilnie, gdzie występował oraz reżyserował w Teatrze Polskim. Po zakończeniu wojny początkowo pracował w teatrze w Białymstoku, a od 1946 do 1949 roku był kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi. Od roku 1950 należał do kierownictwa Teatru Współczesnego w Warszawie.
Zmarł 29 marca 1956 roku w wieku 65 lat[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 104-6-14)[2].
Wybrana filmografia
- 1953 - Domek z kart jako wczasowicz w Podborzu
- 1953 - Sprawa do załatwienia jako reżyser tv
- 1950 - Miasto nieujarzmione jako niemiecki generał
- 1949 - Czarci żleb jako hrabia
- 1949 - Dom na pustkowiu jako lekarz, wuj Huberta
- 1926 - Cyganka Aza jako lokaj
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 31 marca 1956)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 sierpnia 1946)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (7 stycznia 1955)[5]
Przypisy
- ↑ Michał Melina (1890–1956), www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2021-08-14].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ MELINA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-02-01].
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 645 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 231 „za zasługi w pracy kulturalno-oświatowej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359 - Uchwała Rady Państwa z dnia 7 stycznia 1955 r. nr 0/31 - na wniosek Komitetu do Spraw Radiofonii „Polskie Radio”.
Linki zewnętrzne
- Michał Melina w bazie filmpolski.pl
- Michał Melina w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Autor: Brak, Licencja: CC0
Jadwiga Sachnowska i Michał Melina w scenie przedstawienia „Testament” Sachy Guitry'ego w Teatrze Polskim w Poznaniu
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Michała Meliny na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 104, rząd 6, grób 14)