Stefan Tarnawski

Stefan Tarnawski
Tarło
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

17?/ 29 kwietnia 1898
Humań

Data i miejsce śmierci

9 listopada 2001
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1947

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”, 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, Mazowiecka Brygada Kawalerii

Stanowiska

naczelny lekarz 1. Pułku Szwoleżerów, szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii, komendant Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, d-ca Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej, szef Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa

Późniejsza praca

kierownik Zespołu Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Niepodległości z Mieczami
Grób Stefana Tarnawskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Stefan Tarnawski pseud. Tarło (ur. 17?/ 29 kwietnia 1898 w Humaniu[1], zm. 9 listopada 2001 w Warszawie[2]) – polski lekarz wojskowy, pułkownik służby zdrowia, generał brygady (1994), żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.

Życiorys

Syn Władysława Tarnawskiego herbu Sas (1867–1919) i Ireny z domu Lernicz (1874–1966)[3][2].

W okresie I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 został żołnierzem Wojska Polskiego, skierowano go na front ukraiński. Po kursie medycznym w Szpitalu Ujazdowskim przydzielono go do szpitala wojskowego w Wilnie jako podoficera sanitarnego. W 1926 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuował karierę lekarza wojskowego, m.in. w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Pełnił funkcję naczelnego lekarza 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.

W 1939 brał udział w wojnie obronnej jako szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii (w stopniu pułkownika). Pod koniec września dostał się do niewoli niemieckiej, po ucieczce z obozu jenieckiego powrócił do Warszawy.

Od 1941 był komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, w 1943 został dowódcą Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej. W 1944 ponownie znalazł się w stolicy, wszedł w skład Szefostwa Służby Zdrowia Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim w Sanitariacie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Był komendantem szpitali stałych i polowych, a także szefem sanitariatu Grupy „Północ”. Znalazł się następnie w Krakowie z transportem rannych i chorych szpitala polowego, obejmując komendanturę ewakuowanego Szpitala Ujazdowskiego.

Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Był szefem Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, jednak w 1947 zwolniono go ze służby wojskowej. Do 1953 kierował Zespołem Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce. Następnie był zastępcą kierownika wydziału zdrowia w jednym ze stołecznych urzędów oraz kierownikiem placówek służby zdrowia. W 1974 przeszedł na emeryturę.

W 1994 prezydent Lech Wałęsa awansował pułkownika Stefana Tarnowskiego na stopień generała brygady.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej: 1989–2002. Warszawa: 2002.
  2. a b c d e f g h i j k Stefan Tarnawski. 1944.pl. [dostęp 2012-05-10].
  3. Stefan «Tarło» Tarnawski h. Sas. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-11-13].
  4. Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Andrzej Suchcitz: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Koszalin: 1997, s. 520.
  5. M.P. z 1999 r. nr 10, poz. 131
  6. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2035 z 1921 r.. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1564. [dostęp 2014-11-22].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Walecznych (1941) 4r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (194) nadany czterokrotnie.
POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1942) BAR.svg
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
POL Warszawski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Stefan Tarnawski (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób lekarza Stefana Tarnawskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie