Władimir Goworow
 (c) Kremlin.ru, CC BY 4.0 | |
 generał armii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1942–1992 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          | |
Władimir Leonidowicz Goworow (ros. Владимир Леонидович Говоров, ur. 18 października 1924 w Odessie, zm. 13 sierpnia 2006 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii (1977), Bohater Związku Radzieckiego (1984).
Życiorys
Syn wybitnego dowódcy Leonida Goworowa (pochowanego w kolumbarium na Placu Czerwonym). Uczestnik II wojny światowej.
Od 1942 żołnierz Armii Czerwonej, 1943 ukończył kurs w szkole artylerii w Riazaniu, od października 1943 brał udział w walkach wojny z Niemcami, na Froncie Leningradzkim był dowódcą plutonu i dowódcą baterii artyleryjskiej.
W 1946 skończył wyższą szkołę artylerii. Od 1946 członek WKP(b), w 1949 ukończył studia w Akademii Wojskowej im. Frunzego, a w 1963 Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.
Od 1953 dowódca pułku zmechanizowanego 11 Armii Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego, od września 1955 szef sztabu dywizji zmechanizowanej, od września 1958 dowódca dywizji w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, od września 1963 szef sztabu 2 Armii Pancernej, od 1967 dowódca tej armii. Od maja 1969 I zastępca dowódcy Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, od czerwca 1971 do lipca 1972 dowódca Bałtyckiego Okręgu Wojskowego, w latach 1972-1980 dowódca Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, w latach 1980-1984 głównodowodzący wojskami Dalekiego Wschodu, w latach 1984-1991 wiceminister obrony ZSRR, w latach 1984-1986 główny inspektor Ministerstwa Obrony ZSRR, w latach 1986-1991 szef Obrony Cywilnej ZSRR. 1976-1981 zastępca członka, a 1981-1990 członek KC KPZR.
Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 8, 9, 10 i 11 kadencji.
Pochowany na moskiewskim Cmentarzu Nowodziewiczym[1].
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (17 października 1984)
- Order Lenina (dwukrotnie - 1980 i 1984)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie - 1967 i 1972)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985)
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (dwukrotnie w 1944)
- Order Zasług dla Ojczyzny III klasy (1999)
- Order Honoru (2004)
- Order Przyjaźni (1995)
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR II klasy (1983)
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy (1975)
Oraz medale ZSRR i wiele odznaczeń zagranicznych.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dwamał: Говоров Владимир Леонидович (1924-2006). [w:] Новодевичье кладбище. Виртуальный некрополь. Могилы знаменитостей. [on-line]. 26 października 2009. [dostęp 2015-12-11]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Orden Por Servicio a la Patria (3ra Clase).
Ribbon bar of Order of Honor
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Orden Por Servicio a la Patria (2nda Clase).
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar of Order of Merit Before the Fatherland 3st
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
Autor:
- Rank_insignia_of_генералиссимус_Советского_Союза.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Rank insignia of the USSR Armed Forces/ Soviet Army in general, here Army general (OF-9) – shoulder strap dress uniform since 1974-1991.
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.