Wiaczesław Starszynow

Wiaczesław Starszynow

Wiaczesław Starszynow (2011)
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1940 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	173 cm
Pozycja	napastnik (center)
Uchwyt	prawy
Odznaczenia

Wiaczesław Iwanowicz Starszynow, ros. Вячеслав Иванович Старшинов (ur. 6 maja 1940 w Moskwie) – radziecki i rosyjski hokeista, reprezentant ZSRR, dwukrotny olimpijczyk. Trener i działacz hokejowy, wykładowca.

Kariera

(c) RIA Novosti archive, image #710770 / B. Elin / CC-BY-SA 3.0

Wiaczesław Starszynow (1970)

(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0

Boris Majorow, Władimir Putin i Wiaczesław Starszynow po dekoracji Orderem Zasług dla Ojczyzny (2000)

• Spartak Moskwa (1957-1971, 1974-1975)
• Oji Eagles (1975-1978)
• Spartak Moskwa (1978-1979)

Był wieloletnim zawodnikiem Spartaka. Przez trzy sezony grał także w Japonii w drużynie z Tomakomai. W wieku 38 lat w 1978 powrócił do Spartaka (został wówczas pracownikiem naukowym w Moskwie) z zamiarem przekroczenia granicy 400 goli w lidze radzieckiej, mając wówczas na koncie 393 trafienia^[1]. Ostatecznie w lidze radzieckiej zdobył 405 goli w 540 meczach.

Był reprezentantem ZSRR. W kadrze kraju zdobył 149 goli w 182 meczach. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1961, 1963, 1965, 1966, 1967, 1969, 1970, 1971, zimowych igrzysk olimpijskich 1964, 1968 oraz turnieju Summit Series 1973.

Zarówno w klubie Spartak, jak i w reprezentacji ZSRR ze Starszynowem tercet napastników tworzyli bracia bliźniacy: Jewgienij i Boris Majorow^[2].

Kariera trenerska i działacza

Jeszcze w trakcie kariery zawodniczej został trenerem Spartaka Moskwa (1972-1974). Później był grającym trenerem podczas występów w zespole Oji Eagles w Japonii. Został także działaczem hokejowym. Od 1987 do 1991 był przewodniczący prezydium Federacji Hokeja RFSRR. Od 1999 do 2003 wiceprezes klubu Spartak Moskwa, w 2002 prezes. Pełnił funkcję szkoleniowca Spartaka w sezonie KHL (2010/2011). Został prezydentem Spartaka Moskwa^[3].

Wydano książki jego autorstwa: Ja – środkowy napastnik (1971) i Hokejowa szkoła (1974).

Inna działalność

W 1964 ukończył Moskiewski Instytut Lotniczo-Technologiczny. W 1975 otrzymał tytuł kandydata nauk. W 1979 kierował Katedrą Wychowania Fizycznego na Moskiewskim Instytucie Fizyki (Moskiewski Instytut Fizyczno-Techniczny) z tytułem profesora.

Sukcesy i osiągnięcia

Reprezentacyjne zawodnicze

• Brązowy medal mistrzostw świata: 1961
• Złoty medal mistrzostw świata: 1963, 1965, 1966, 1967, 1969, 1970, 1971
• Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 1964, 1968

Klubowe zawodnicze

• Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1962, 1967, 1969 ze Spartakiem Moskwa
• Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1965, 1966, 1968, 1970 ze Spartakiem Moskwa
• Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1963, 1964, 1972, 1975
• Puchar ZSRR: 1970, 1971
• Finalista Pucharu ZSRR: 1967

Klubowe szkoleniowe

• Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1973 ze Spartakiem Moskwa

Indywidualne zawodnicze

• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 1965:
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Liga radziecka 1966/1967:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców: 47 goli
• Liga radziecka 1966/1967:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców: 46 goli
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej

Wyróżnienia

• Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie: 1963
• Galeria Sławy IIHF: 2007
• Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014

Odznaczenia

• Order Czerwonego Sztandaru Pracy: 1965
• Order Znak Honoru: 1968
• Order Przyjaźni: 1995
• Order Olimpijski: 2000
• Order Zasług dla Ojczyzny III klasy: 26 kwietnia 2000
• Order Zasług dla Ojczyzny IV klasy: 18 stycznia 2007^[4]
• Order Honoru: 2010^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Wiaczesław Starszynow [w:] eliteprospects.com
• Wiaczesław Starszynow – statystyki na The Internet Hockey Database