Wiktor Stasiak

Wiktor Stasiak
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1961
Trześń

Senator II kadencji
Okres

od 25 listopada 1991
do 31 maja 1993

Przynależność polityczna

NSZZ „Solidarność”

Odznaczenia
Medal za Ofiarność i Odwagę

Wiktor Stasiak (ur. 30 listopada 1961 w Trześni) – polski polityk i urzędnik samorządowy. Senator II kadencji w latach 1991–1993, w latach 1997–1998 wojewoda tarnobrzeski (ostatni pełniący tę funkcję), w latach 1999–2002 wicemarszałek województwa podkarpackiego, w latach 2002–2010 wiceprezydent Tarnobrzega.

Życiorys

Syn Stanisława[1]. Ukończył technikum chemiczne w Tarnobrzegu[2]. Został również absolwentem socjologii w filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli[3].

W 1981 podjął pracę w Kopalniach i Zakładach Przetwórczych Siarki „Siarkopol”[2]. W latach 1982–1984 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Od 1989 członek tymczasowego zarządu regionu NSZZ „Solidarności” w Stalowej Woli[2]. Od października 1989 do czerwca 1991 był członkiem zarządu Regionu Ziemia Sandomierska. Został delegatem na III Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”[2]. Od kwietnia 1990 był delegatem pełnomocnika rządu ds. reformy samorządu terytorialnego w Tarnobrzegu[2].

W wyborach parlamentarnych w 1991 z ramienia NSZZ „Solidarność” kandydował do Senatu z okręgu tarnobrzeskiego. Uzyskał mandat senatora, zdobywając 38 542 głosy[4]. W Senacie II kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej[2]. W wyborach parlamentarnych w 1993 z tego samego okręgu (i ponownie z listy NSZZ „Solidarność”) bezskutecznie ubiegał się o reelekcję, otrzymał wtedy 50 566 głosów[5]. Od 1997 do 1998 był ostatnim w historii województwa wojewodą tarnobrzeskim.

W wyborach samorządowych w 1998, startując z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność, uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego I kadencji. W 1999 objął stanowisko wicemarszałka w nowo powołanym zarządzie województwa[6]. W wyborach samorządowych w 2002 jako kandydat KWW Podkarpacie Razem zdobył 4899 głosów, co zapewniło mu reelekcję do sejmiku II kadencji[7][8]. Wkrótce zrzekł się jednak mandatu radnego[8] w związku z pełnieniem funkcji wiceprezydenta Tarnobrzega, którą wykonywał od 2002 do 2010. Stanowisko przestał pełnić po odejściu z funkcji prezydenta miasta Jana Dziubińskiego[9]. Dopatrzono się nieścisłości w jego oświadczeniu majątkowym, w 2007 sąd umorzył warunkowo postępowanie, orzekając tysiąc złotych na cele społeczne[10]. Podczas powodzi w 2010 kierował Miejskim Zespołem Zarządzania Kryzysowego w Tarnobrzegu[11]. Podczas wyborów samorządowych w 2010 był pełnomocnikiem wyborczym KWW Tarnobrzeskiego Porozumienia Prawicy[12].

W grudniu 2013 został pełniącym obowiązki dyrektora Wojewódzkiego Szpitala im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu[13]. W marcu 2014, po wcześniejszym wygraniu konkursu, objął funkcję dyrektora szpitala[14]. W wyborach samorządowych w 2014 ubiegał się bezskutecznie o stanowisko prezydenta Tarnobrzega (otrzymał poparcie od Prawa i Sprawiedliwości[15]). W I turze zdobył 4557 głosów[16], uzyskał w tych samym wyborach mandat radnego miejskiego[17]. Przed II turą poparł kandydaturę bezpartyjnego Grzegorza Kiełba[18]. W Radzie Miasta Tarnobrzega VII kadencji objął funkcję wiceprzewodniczącego komisji rewizyjnej[19]. W 2018 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach samorządowych.

W czerwcu 2021 złożył rezygnację z kierowania tarnobrzeskim szpitalem wojewódzkim[20]. Powołany na członka zarządu do spraw operacyjnych w spółce Skarbu Państwa Siarkopol Tarnobrzeg, w czerwcu 2022 został prezesem zarządu tego przedsiębiorstwa[21][22].

Został też członkiem Rady Państwowej Uczelni Zawodowej im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu na kadencję 2021–2024[23].

Odznaczenia i wyróżnienia

Życie prywatne

Żonaty z Urszulą[2]. Ma syna Karola (ur. 1991)[2].

Przypisy

  1. ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206).
  2. ↑ a b c d e f g h Wiktor Stasiak, Senat RP [dostęp 2020-09-02].
  3. ↑ Wydział Zamiejscowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli, Uczelnie.pl [dostęp 2020-09-14].
  4. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 30 października 1991 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. (M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 287).
  5. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 23 września 1993 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 19 września 1993 r. (M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471).
  6. ↑ Radni I kadencji, Sejmik Województwa Podkarpackiego [dostęp 2020-09-05].
  7. ↑ Wybory samorządowe 2002, PKW [dostęp 2020-09-19].
  8. ↑ a b Radni II kadencji, Sejmik Województwa Podkarpackiego [dostęp 2020-09-19].
  9. ↑ Były wiceprezydent szefem szpitala, Supernowosci24.pl, 4 grudnia 2013 [dostęp 2020-09-05].
  10. ↑ Marcin Radzimowski, Wiceprezydent musi zapłacić, Echodnia.eu, 9 lipca 2007 [dostęp 2020-09-05].
  11. ↑ Koszmar, dramat i rozpacz!, Echodnia.eu, 11 czerwca 2010 [dostęp 2020-09-14].
  12. ↑ Wybory samorządowe 2010, PKW [dostęp 2020-09-19].
  13. ↑ Klaudia Tajs, Wiktor Stasiak rządzi w szpitalu w Tarnobrzegu!, Echodnia.eu, 2 grudnia 2013 [dostęp 2020-09-05].
  14. ↑ Wiktor Stasiak dyrektorem szpitala wojewódzkiego w Tarnobrzegu, Echodnia.eu, 25 marca 2014 [dostęp 2020-09-05].
  15. ↑ Bartosz Michalak, Wiktor Stasiak, kandydat na prezydenta Tarnobrzega: Powiem jak na spowiedzi, Echodnia.eu, 26 września 2014 [dostęp 2020-09-05].
  16. ↑ Wybory samorządowe 2014, PKW [dostęp 2020-09-05].
  17. ↑ Wyniki wyborów do Rady Miasta Tarnobrzega, Nowiny24.pl, 17 listopada 2014 [dostęp 2020-09-02].
  18. ↑ Szerokie poparcie, „Tygodnik Nadwiślański” (48), 27 listopada 2014 [dostęp 2020-09-14].
  19. ↑ Komisja Rewizyjna, Tarnobrzeg.eobip.pl [dostęp 2020-09-14].
  20. ↑ Wioletta Wojtkowiak, Zmiana dyrektora w szpitalu wojewódzkim w Tarnobrzegu. Wiktor Stasiak zrezygnował z funkcji, Echodnia.eu, 6 lipca 2021 [dostęp 2021-10-07].
  21. ↑ Wioletta Wojtkowiak, Wiktor Stasiak został nowym prezesem Zakładów Chemicznych „Siarkopol” Tarnobrzeg. Zastąpił Wojciecha Brzezowskiego. Dlaczego?, Echodnia.eu, 14 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15].
  22. ↑ Wiktor Stasiak będzie prezesem Siarkopolu, Polskie Radio Rzeszów, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-09-17].
  23. ↑ Rada PUZ im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu: kadencja 2021–2024, PUZ im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu, 5 maja 2021 [zarchiwizowane 2022-09-17].
  24. ↑ Medale dla zasłużonych w walce z powodzią na Podkarpaciu, Prezydent.pl, 17 czerwca 2010 [dostęp 2020-09-14].
  25. ↑ Wykaz Odznaczonych Srebrną Odznaką Honorową Podkarpackiego Stowarzyszenia Samorządów Terytorialnych, Podkarpackie Stowarzyszenie Samorządów Terytorialnych [dostęp 2020-09-05].
  26. ↑ Zasłużeni dla Sybiraków, Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Tarnobrzegu, 2010 [dostęp 2020-09-06].
  27. ↑ Dzień działkowca i jubileusz 45-lecia ROD „Metalowiec”, NowaDeba.pl, 30 sierpnia 2008 [dostęp 2020-09-07].
  28. ↑ Zasłużony Tarnobrzeżanin, Tarnobrzeg.pl [dostęp 2020-09-05].
  29. ↑ Zasłużeni odznaczeni, Supernowosci24.pl, 23 maja 2019 [dostęp 2020-09-05].

Media użyte na tej stronie