Holandia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Holandia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Kod MKOl	NED
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm
Chorąży	Jan Ploeger
Liczba zawodników	33 w 7 dyscyplinach
Medale Pozycja: 18. Złoto 0 Srebro 0 Brąz 3 Razem 3

Reprezentacja Holandii podczas ceremonii otwarcia igrzysk

Reprezentacja Holandii na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 33 sportowców, wyłącznie mężczyzn. Reprezentacja ta miała przedstawicieli w siedmiu spośród 16 rozgrywanych dyscyplin^[1]. Chorążym reprezentacji był Jan Ploeger^[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 18-letni piłkarz Joop Boutmy, a najstarszym 44-letni szermierz Leonardus Nardus. Holendrzy zdobyli na tych igrzyskach trzy brązowe medale^[1].

Mimo iż Holenderski Komitet Olimpijski został założony w 1912 roku^[3], to start reprezentacji Niderlandów był jej trzecim startem na igrzyskach^[2]. Po raz pierwszy Holandia wystartowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1900 roku w Paryżu, gdzie zdobyła jeden srebrny i trzy brązowe medale, dzięki czemu zdobyła osiemnaste miejsce w tabeli^[4]. Drugi start miał miejsce osiem lat później podczas IV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Reprezentacja zdobyła tam dwa brązowe medale i siedemnaste miejsce w klasyfikacji^[5].

Ponadto razem z holenderskimi sportowcami do Sztokholmu przyjechała piętnastoosobowa grupa działaczy sportowych oraz sędziów^[6]. Na igrzyska przyjechało także ośmiu dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: amsterdamskie De Nieuwe Courant, De Telegraf oraz Algemeen Handelsblad, rotterdamskie Maasbode oraz Nieuwe Rotterdamsche Courant, a także Groningen Dagbladet z Groningen^[7].

Statystyki według dyscyplin

Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Holandii wzięła udział w siedmiu. Najliczniejszą, piętnastoosobową reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tego kraju wystawił w piłce nożnej. Jeden z zawodników startował w dwóch dyscyplinach^[1].

Lp.	Sport	Mężczyźni	Kobiety	Łącznie
1	Piłka nożna	15	–	15
2	Szermierka	12	–	12
3	Zapasy	3	–	3
4	Lekkoatletyka	1	–	1
	Pięciobój nowoczesny	1	–	1
	Strzelectwo	1	–	1
	Tenis ziemny	1	–	1

Zdobyte medale

Piłkarska drużyna Holandii

Medal	Zawodnik	Dyscyplina	Konkurencja	Data
Brąz	Piet Bouman Joop Boutmy Nico Bouvy Jan van Breda Kolff Caesar ten Cate Constant Feith Ge Fortgens Huug de Groot Just Göbel Bok de Korver Dirk Lotsy Jan van der Sluis Jan Vos David Wijnveldt Nico de Wolf	Piłka nożna	Turniej mężczyzn	4 lipca
Brąz	Adrianus de Jong Jetze Doorman Willem van Blijenburgh George van Rossem Leonardus Nardus	Szermierka	Szpada	10 lipca
Brąz	Willem van Blijenburgh George van Rossem Adrianus de Jong Jetze Doorman Hendrik de Iongh Dirk Scalongne	Szermierka	Szabla	15 lipca

Lekkoatletyka

W konkurencjach lekkoatletycznych wystartował jeden reprezentant Holandii. Był nim 21-letni sprinter Johannes Grijseels startujący w dwóch konkurencjach biegowych.

6 lipca rozpoczęły się eliminacje w biegu na 100 metrów. Grijseels wystartował w siódmym biegu eliminacyjnym, gdzie z nieznanym czasem zajął trzecią, czwartą lub piątą pozycję i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję wygrał Amerykanin Ralph Craig^[8].

Cztery dni później, 10 lipca, rozpoczęły się eliminacje w biegu na 200 metrów. Grijseels pobiegł w wyścigu numer cztery, gdzie z nieznanym czasem zajął drugie, premiowane awansem miejsce. Tego samego dnia rozegrano biegi półfinałowe. Holender wystartował w czwartym półfinale. Zajął w swoim biegu ostatnie, szóste miejsce i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję także wygrał Amerykanin Craig^[9].

Zawodnicy:

• Johannes Grijseels

Pięciobój nowoczesny

W pięcioboju nowoczesnym wystartował jeden holenderski zawodnik. Jetze Doorman rozpoczął rywalizację 7 lipca w pierwszej konkurencji – strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego. Z wynikiem 149 punktów uplasował się na 21. pozycji. Kolejnego dnia rozegrano drugą konkurencję, którą było pływanie na dystansie 300 metrów. Jednak Doorman nie pojawił się na starcie i nie został sklasyfikowany^[13].

Zawodnicy:

• Jetze Doorman

Zawodnik	Strzelectwo (pistolet szybkostrzelny)		Pływanie (300 m stylem dowolnym)		Szermierka (szpada)		Jeździectwo (próba terenowa)		Lekkoatletyka (bieg na 4000 m)		Punkty	Wynik
	Wynik	Miejsce/Punkty	Czas	Miejsce/Punkty	Wygrane	Miejsce/Punkty	Wynik	Miejsce/Punkty	Czas	Miejsce/Punkty
Jetze Doorman	149	21[14]	–	DNS[15]	—						21	DNF[13]

Piłka nożna

Mecz Holandia – Szwecja

Piłkarska amatorska reprezentacja Holandii wystąpiła w turnieju olimpijskim pod kierunkiem angielskiego trenera Edgara Chadwicka. Najmłodszym zawodnikiem był 18-letni Johannes „Joop” Boutmy, zaś najstarszym – 29-letni kapitan drużyny Dirk Lotsij.

Reprezentacja rozpoczęła rozgrywki 29 czerwca, rozgrywając mecz pierwszej rundy na stadionie olimpijskim przeciwko gospodarzom. Do przerwy dzięki bramkom Bouvy’ego i Vosa, Holendrzy prowadzili 2:1, jednak drugą połowę lepiej wykorzystali Szwedzi i wyrównali. Konieczna była dogrywka, którą wygrali Holendrzy dzięki bramce Vosa w 91 minucie. Z wynikiem 4:3, Holendrzy awansowali do rundy ćwierćfinałowej^[16][17].

W ćwierćfinale Holendrzy zmierzyli się z reprezentacją Austrii. Mecz odbył się na stadionie w Solnie 30 czerwca. Wynik z pierwszej połowy – 3:1 dla Holendrów, po bramkach Bouvy’ego, ten Cate’a i Vos utrzymał się do końca meczu. Honorową bramkę dla Austriaków zdobył Alois Müller^[18][19].

W półfinale Holandia zmierzyła się z reprezentacją Danii. Mecz ten, rozegrany na stadionie olimpijskim 2 lipca, miał wyłonić drugiego finalistę, który zmierzy się z Brytyjczykami. Cały mecz zdominowali Duńczycy, którzy strzelili cztery bramki. Jedyny gol dla Holandii padł z samobójczego strzału Haralda Hansena^[20][21].

Ostatni mecz z udziałem Holendrów miał miejsce 4 lipca na stadionie w Solnie. Jego stawką był brązowy medal, a przeciwnikiem Holendrów – reprezentacja Finlandii. Holendrzy zdominowali cały mecz – do połowy prowadzili 4:0, zaś ostateczny wynik ustalono na 9:0. Królem strzelców tego meczu został Jan Vos, który zdobył pięć bramek^[22][23].

Pierwsza runda^[16][17]

29 czerwca 1912 19:00	Szwecja  Ivar Swensson  3', 80' Erik Börjesson  62' (k)	3 : 4 (dog.) (3:4, 3:3, 1:2)	Holandia  28', 52' Nico Bouvy  43', 91' Jan Vos	Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: George Wagstaffe Simmons

 Szwecja: Josef Börjesson – Jacob Levin, Erik Bergström – Ragnar Wicksell, Gustav Sandberg, Karl Gustafsson – Herman Myhrberg (c), Ivar Swensson, Erik Börjesson, Helge Ekroth, Karl Ansén
 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Bok de Korver, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.

Ćwierćfinały^[18][19]

30 czerwca 1912 19:00	Holandia  Nico Bouvy  8' Caesar ten Cate  12' Jan Vos  30'	3 : 1 (3:1)	Austria  41' Alois Müller	Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: David Philip

 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy
Austria: Otto Noll – Bernhard Graubart, Ladislaus Kurpiel – Josef Brandstätter, Karl Braunsteiner, Robert Cimera – Ludwig Hussak (c), Alois Müller, Johann Studnicka, Robert Merz, Leopold Neubauer.

Półfinały^[20][21]

2 lipca 1912 19:00	Dania  Emil Jørgensen  7' Anthon Olsen  14', 87' Poul Nielsen  37'	4 : 1 (3:0)	Holandia  85' (sam) Harald Hansen	Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: Ede Herczog

 Dania: Sophus Hansen – Nils Middelboe (c), Harald Hansen – Charles Buchwald, Emil Jørgensen, Paul Berth – Oskar Nielsen, Poul Nielsen (60' *), Anthon Olsen, Sophus Nielsen, Vilhelm Wolfhagen
 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.
(*) – Poul Nielsen opuścił boisko w 60 minucie z powodu kontuzji.

Mecz o trzecie miejsce^[22][23]

4 lipca 1912 15:00	Holandia  Jan van der Sluis  24', 57' Huug de Groot  28', 86' Jan Vos  29', 43', 46', 74', 78'	9 : 0 (4:0)	Finlandia	Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: Per Sjöblom

 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Jan van der Sluis, Jan Vos, Nico Bouvy
Finlandia: August Syrjäläinen – Jalmari Holopainen, Gösta Löfgren – Knut Lund, Eino Soinio (c), Viljo Lietola – Lauri Tanner, Bror Wiberg, Artturi Nyyssönen, Jarl Öhman, Algoth Niska.

Strzelectwo

W konkurencjach strzeleckich Holandię reprezentował jeden zawodnik – 33-letni Emile Jurgens. Brał on udział w trapie mężczyzn. W pierwszej serii strzałów z wynikiem 17 punktów zajął jedenaste miejsce. W drugiej zdobył 27 punktów i zajął czwarte miejsce. zaś w trzeciej – 43 punkty i 13. miejsce. Wynik łączny wynoszący 87 punktów pozwolił mu na zajęcie ostatecznie dziewiątego miejsca^[24].

Zawodnicy:

• Emile Jurgens

Szermierka

W konkurencjach szermierczych na igrzyskach w Sztokholmie wzięło udział dwunastu holenderskich zawodników. Najstarszym z nich był 44-letni Leonardus Nardus, zaś najmłodszym – 24-letni Albertus Perk^[25].

Pierwszą konkurencją rozgrywaną 6-8 lipca był indywidualny turniej florecistów. Wziął w nim udział jeden zawodnik holenderski, Adrianus de Jong. Walczył na planszy „N”, a jego przeciwnikami byli zawodnicy z Belgii, Norwegii, Austrii, Imperium Rosyjskiego i Egiptu. De Jong przegrał trzy z pięciu swoich walk i odpadł z dalszej części turnieju. Złoto zdobył reprezentant Włoch Nedo Nadi^[26].

Kolejną konkurencją rozgrywaną 9-10 lipca był drużynowy turniej szpadzistów. Holandia wystawiła do turnieju pięciu swoich zawodników: Jetze Doormana, Adrianusa de Jong, Willema van Blijenburgh, Leonardusa Nardusa i George’a van Rossem. W pierwszej rundzie drużyna ta awansowała wraz z ekipą niemiecką po zajęciu dwóch pierwszych miejsc w grupie. W półfinale Holendrzy zajęli pierwsze miejsce w grupie, pokonując zawodników czeskich, brytyjskich i duńskich. W rundzie finałowej drużyna zmierzyła się z Belgami, Brytyjczykami i Szwedami. Belgowie zajęli pierwsze miejsce wygrywając wszystkie walki, zaś o srebrze i brązie decydował bilans trafień. Ostatecznie Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu^[27].

W dniach 11-13 lipca rozegrano indywidualny turniej szpadzistów, w którym wzięło udział ośmiu holenderskich zawodników. Po pierwszej rundzie odpadli George van Rossem, Albertus Perk, Jacob van Geuns, Willem van Blijenburgh oraz Willem Molijn zajmując w efekcie miejsca 49-95. Do ćwierćfinałów awansowali Hendrik de Iongh, Jan de Beaufort i Adrianus de Jong. Do półfinału awansował jedynie de Jong, który odpadł w półfinale, przegrywając między innymi z późniejszym zdobywcą złotego medalu, Belgiem Paulem Anspachem^[28].

Drużyna holenderska uczestniczyła także w turnieju drużynowym szablistów rozgrywanym w dniach 14-15 lipca. Holandia wystawiła sześcioosobową ekipę w składzie: Jetze Doorman, Dirk Scalongne, Adrianus de Jong, Willem van Blijenburgh, Hendrik de Iongh, George van Rossem. W pierwszej rundzie rywalami Holendrów byli Austriacy i Duńczycy. Wygrywając jedynie z tymi drugimi, reprezentanci Niderlandów awansowali do półfinału z drugiego miejsca w grupie. Tam spotkali się z Czechami (przegrana), Brytyjczykami i Belgami (wygrane), zaś po awansie ponownie z Austriakami i Czechami oraz z Węgrami. Zwyciężając jeden mecz Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu i zdobyli brązowy medal^[29].

Ostatnią konkurencją szermierczą w Sztokholmie był rozegrany w dniach 16-18 lipca indywidualny turniej szablistów. Wystartowało w nim dwóch Holendrów. Johannes Kolling nie wygrywając żadnej walki w grupie odpadł w eliminacjach, zaś Hendrik de Iongh awansował do kolejnej rundy. Tam nie pojawił się jednak na planszy i odpadł z dalszej rywalizacji. Złoto zdobył Węgier Jenő Fuchs^[30].

Konkurencja	Zawodnik	Eliminacje		Ćwierćfinał		Półfinał		Finał		Miejsce
		Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane
Floret[26]	Adrianus de Jong	Henri Anspach Bjarne Eriksen Richard Verderber Anatolij Jakowlew Ahmed Hassanein	2[31]	NQ						Miejsca 49-104.
Szpada[28]	Adrianus de Jong	Gustaf Lindblom Georgios Versis Sydney Martineau Hermann Plaskuda Marcel Berré John Gignoux Hans Olsen	4 Q[32]	Henri Anspach Pál Rosty Konstandinos Kodzias Karel Goppold Louis Sparre	3 Q[33]	Edgar Seligman Paul Anspach Gerald Ames Pál Rosty Miloš Klika	3[34]	NQ		Miejsca 9-24.
	Hendrik de Iongh	Ejnar Levison Sotirios Notaris Victor Willems Julius Lichtenfels Åke Grönhagen Gordon Alexander Pawieł Guworski	6 Q[32]	Ivan Osiier Zdeněk Vávra Edgar Seligman Orphile de Montigny Fredric Schenck	1[33]	NQ				Miejsca 25-48.
	Jan de Beaufort	Hans Thomson Louis Sparre Gaston Salmon Percival Davson Josef Pfeiffer John MacLaughlin	4 Q[32]	Paul Anspach Robert Montgomerie Georgios Petropoulos Arthur Griez von Ronse Severin Finne	2[33]	NQ				Miejsca 25-48.
	George van Rossem	Vilém Goppold Jr. Einar Sörensen Severin Finne Sherman Hall Władimir Sarnawski	1[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Albertus Perk	Lars Aas Philippe le Hardy de Beaulieu Martin Holt Alfred Sauer Josef Javůrek Walter Gates	2[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Jacob van Geuns	Victor Boin Arthur Everitt Sigurd Mathiesen Graeme Hammond	0[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Willem van Blijenburgh	Georg Branting Emil Schön Trifon Triantafyllakos Oluf Berntsen John Blake Béla Békessy James Moore	4[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Willem Molijn	Georgios Petropoulos Gerald Ames Karel Goppold Lauritz Østrup Walther Meienreis	0[32]	NQ						Miejsca 49-95.
Szabla[30]	Hendrik de Iongh	Péter Tóth Sven Nordenström Douglas Godfree Aleksandr Mordowin	3 Q[35]	–	DNS[36]	NQ				Miejsca 25-48.
	Johannes Kolling	Ejnar Levison Alfred Ridley-Martin Anatolij Timofiejew	0[35]	NQ						Miejsca 49-64.

Konkurencje drużynowe

Konkurencja	Zawodnik	Eliminacje		Półfinał		Finał		Miejsce
		Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane	Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane	Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane
Szpada[27]	Adrianus de Jong George van Rossem Jetze Doorman Leonardus Nardus Willem van Blijenburgh	Ces. Niemieckie	– Q[37]	Wielka Brytania Dania Królestwo Czech	3/0 Q[38]	Belgia Wielka Brytania Szwecja	1/2[39]
Szabla[29]	Jetze Doorman Dirk Scalongne Adrianus de Jong Willem van Blijenburgh Hendrik de Iongh George van Rossem	Austria Dania	1/1 Q[40]	Królestwo Czech Belgia Wielka Brytania	2/1 Q[41]	Węgry Austria Królestwo Czech	1/2[42]

Tenis ziemny

W konkurencjach tenisowych Holandię reprezentował jeden zawodnik. Był nim 25-letni Otte Blom startujący w turnieju singlowym mężczyzn na kortach otwartych. Rozpoczął on rywalizację od drugiej rundy turnieju, gdzie zmierzył się z reprezentantem gospodarzy, Szwedem Gunnarem Setterwallem. Mecz ten przegrał 0:3 w setach, pierwszego i drugiego przegrywając 3:6, zaś trzeciego 6:8; co było równoznaczne z zakończeniem udziału Holendra w rozgrywkach. Złoto zdobył reprezentant Związku Południowej Afryki Charles Winslow^[43].

Zawodnicy:

• Otte Blom

Konkurencja	Zawodnik	1/64 finału	1/32 finału	1/16 finału	1/8 finału	Ćwierćfinał	Półfinał	Finał / Mecz o trzecie miejsce	Miejsce
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik
Gra pojedyncza[43]	Otte Blom	—	Gunnar Setterwall P 0:3 (3:6, 3:6, 6:8)[44]	NQ					Miejsca 33-64.

Zapasy

W turniejach zapaśniczych wystartowało trzech zawodników holenderskich, każdy w innej kategorii wagowej. Walki były prowadzone w stylu klasycznym na zasadzie podwójnej eliminacji, tzn. dopiero druga przegrana zawodnika sprawiała, iż odpadał z dalszej rywalizacji.

6 lipca rozpoczęły się walki w wadze lekkiej i średniej. W pierwszej z nich startował Johannes Eillebrecht, który przegrał walkę z Finem Tanttu poprzez rzut na matę; w drugiej zaś startował Jan Sint, który wygrał przez rzut walkę ze Szwedem Ohlssonem.

7 lipca rozegrano walki drugiej rundy wagi lekkiej i średniej oraz pierwszą rundę walk wagi ciężkiej. Eillebrecht przegrał swoją drugą walkę z Finem Kolehmainenem, ponownie przez rzut, co skutkowało jego ostateczną eliminacją z turnieju. Sint zmierzył się z Duńczykiem Hansenem, a jego walka zakończyła się drugim zwycięstwem. W wadze ciężkiej walki rozpoczął Barend Bonneveld, który wygrał decyzją sędziów swój pierwszy pojedynek z Finem Backeniusem.

Następnego dnia, 8 lipca, rozgrywane były walki trzeciej rundy wagi średniej i drugiej rundy wagi ciężkiej. Pojedynki obu Holendrów zakończyły się porażką poprzez rzut na matę. Sint przegrał z Finem Westerlundem, zaś Bonneveld z Niemcem Neserem. Dla obu były to pierwsze porażki w turnieju.

9 lipca rozegrano walki czwartej rundy wagi średniej i trzeciej rundy wagi ciężkiej. Sint startujący w wadze średniej uniknął eliminacji z turnieju wygrywając z Finem Tirkkonenem przez rzut na matę. Sztuka ta nie udała się Bonneveldowi walczącemu w wadze ciężkiej. Przegrał on swoją walkę z reprezentantem Finlandii Viljaamą i odpadł z dalszej rywalizacji.

10 i 11 lipca rozegrano dalsze walki w wadze średniej, kolejno piątej i szóstej rundy. Sint pierwsza walkę wygrał poprzez walkower, zaś w kolejnej rundzie uległ Finowi Alfredowi Asikainenowi, późniejszemu brązowemu medaliście. Była to druga porażka Holendra, co dyskwalifikowało go z dalszej części turnieju^[45][46][47].

Zawodnicy:

• Barend Bonneveld
• Johannes Eillebrecht
• Jan Sint

Konkurencja	Zawodnik	Runda I	Runda II	Runda III	Runda IV	Runda V	Runda VI	Runda VII	Finał
		Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywale
Waga lekka w stylu klasycznym[45]	Johannes Eillebrecht	Aatami Tanttu P (rzut)[48]	David Kolehmainen P (rzut)[49]	NQ
Waga średnia w stylu klasycznym[46]	Jan Sint	Sven Ohlsson W (rzut)[50]	Hvitfeldt Hansen W (rzut)[51]	Emil Westerlund P (rzut)[52]	Teodor Tirkkonen W (rzut)[53]	Fridolf Lundstein W (walkower)[54]	Alfred Asikainen P (rzut)[55]	NQ
Waga ciężka w stylu klasycznym[47]	Barend Bonneveld	Emil Backenius W (decyzja sędziów)[56]	Jakob Neser P (rzut)[57]	Kalle Viljaama P (pasywność)[58]	NQ

Przypisy

Bibliografia

• Nederlands at the 1912 Stockholm Summer Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-21)].