Jerzy Kubicki

Jerzy Kubicki
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1892
Cassel

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1973
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1914–1921

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Związek Walki Zbrojnej
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

1 pułk ułanów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Krzyż Niepodległości Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Jerzy Witalis Kubicki (ur. 19 lipca 1892 w Cassel, zm. 17 listopada 1973 w Poznaniu) – podporucznik Armii Cesarstwa Niemieckiego, rotmistrz Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Pochodził ze zubożałej szlachty, wychowywał się w wielodzietnej rodzinie. Był synem Witalisa (inżyniera budowlanego – geodety) i Niemki – Marii z domu Stark (nauczycielki). Rodzina jego wywodziła się z okolic Poznania. Po ukończeniu Akademii Rolniczej w Berlinie został asystentem na tejże uczelni. Należał do Towarzystwa Tomasza Zana. W latach 1914–1918 służył w armii niemieckiej, z której został zdemobilizowany w randze podporucznika[1].

Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. W okresie od dnia 11 listopada do dnia 27 grudnia 1918 r. prowadził Biuro Werbunkowe dla Straży Bezpieczeństwa w Poznaniu. W dniu 27 grudnia tr. walczył z bronią w ręku o Plac Wolności i Prezydium Policji (którego komendantem został po jego zajęciu). W nocy z 4 na 5 stycznia 1919 roku wziął udział w walkach o koszary i lotnisko na Ławicy. W dniach 10 i 11 stycznia 1919 r. uczestniczył w bitwie o Szubin (walczył w okolicach Kołaczkowa). W okresie organizowania 1 pułku ułanów Wielkopolskich został komendantem jego koszar[2].

W 1 pułku ułanów Wielkopolskich dowodził następnie szwadronem zapasowym i 2 szwadronem. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W nocy z 4 na 5 kwietnia 1920 roku, już w stopniu porucznika[a], wziął udział w brawurowym wypadzie z twierdzy w Bobrujsku, podczas którego rozbił placówki nieprzyjaciela i wziął jeńców. Za wykazane męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.3109 z 30 czerwca 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z dnia 16 lipca 1921 r.)[3]. W międzyczasie awansowany został do rangi rotmistrza[3]. W 1921 roku przeszedł do rezerwy i związał swe życie zawodowe z rolnictwem[1].

W roku 1934 jako rotmistrz rezerwy zajmował 207. lokatę w swoim starszeństwie w korpusie oficerów kawalerii (starszeństwo z dnia 1 czerwca 1919 roku)[4]. Znajdował się wówczas w ewidencji PKU Jarocin i przynależał do kadry rezerwowej 15 pułku ułanów[5].

We wrześniu 1939 roku jako ochotnik bronił przed Niemcami Warszawy, następnie działał w konspiracji – w strukturach Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej administrował majątkiem ziemskim i zajmował się hodowaniem roślin (był cenionym hodowcą roślin uprawnych). Mocą uchwały Rady Państwa z dnia 6 grudnia 1957 roku odznaczony został Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym[2]. Za udział w powstaniu wielkopolskim został w 1973 roku awansowany do stopnia podpułkownika[1].

Zmarł w Poznaniu i spoczywa na tamtejszym cmentarzu Junikowo – pole: 6, kwatera: 1, rząd: 18, miejsce: 2A.

Pierwszą żoną Jerzego Kubickiego była Felicja z domu Szyfter (ur. 4 grudnia 1897r., zm. 17 września 1941 r.) – siostra Czerwonego Krzyża w powstaniu wielkopolskim[b]. Po jej śmierci ożenił się powtórnie. Bratem Jerzego Kubickiego był Stanisław – poeta, malarz i pisarz, przedstawiciel awangardy artystycznej okresu międzywojennego. Miał córkę Marię oraz synów: Krzysztofa i Jerzego[1].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. W tym czasie 1 pułk ułanów Wielkopolskich był już przemianowany na 15 pułk ułanów Wielkopolskich.
  2. Dane pochodzą z tablicy nagrobnej (https://billiongraves.pl/grave/Jerzy-Witalis-Kubicki/26168532).

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Jerzy Kubicki ppłk kawaler VM.jpg
Jerzy Kubicki (1892-1973), ppłk, kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
POL Wielkopolski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Wielkopolski Krzyż Powstańczy