Newag Vulcano

Newag Vulcano^[1][2][3]

FCE DMU 001 podczas prezentacji na stacji Catania Borgo
Kraj produkcji	Polska
Producent	Newag Nowy Sącz
Lata budowy	2015
Układ osi	Bo’Bo’+Bo’Bo’
Układ wagonów	s+s
Parametry eksploatacyjne
Maksymalna prędkość eksploatacyjna	100 km/h
Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących	106
Portal Transport szynowy

Newag Vulcano (typ 226M, oznaczenie przewoźnika DMU-001 ÷ 004) – dwuczłonowy, wąskotorowy spalinowy zespół trakcyjny produkowany przez Newag z Nowego Sącza dla Ferrovia Circumetnea do obsługi połączeń wokół wulkanu Etna. Powstały cztery zespoły, a w grudniu 2017 zamówiono kolejne cztery sztuki.

Historia

19 kwietnia 2010 Ferrovia Circumetnea podpisały z włoskim przedsiębiorstwem Costa Sistemi Ferroviari (CSF) ramową umowę na zaprojektowanie i dostawę nowoczesnych pojazdów spalinowych do obsługi 110-kilometrowej trasy kolejowej okrążającej wulkan Etna^[4]. Projekt pociągu przedstawiło włoskie Officine di Costamasnaga^[5]. CSF utracił płynność finansową i 1 maja 2013 został postawiony w stan likwidacji^[6]. 5 września 2013 Newag złożył syndykowi ofertę kupna projektu pojazdu oraz przeniesienia umowy na dostawę gotowych SZT dla Kolei Etneńskich. Propozycja musiała zostać zaakceptowana przez włoskie władze, co miało miejsce 3 grudnia 2013. Przeniesiona umowa wykonawcza na cztery SZT została podpisana przez zarządy Ferrovia Circumetnea z siedzibą w Katanii i nowosądecki Newag. Oferta mogła w ciągu czterech kolejnych lat zostać rozszerzona do 10 pojazdów^[4][7].

1 grudnia 2017, dzień przed końcem opcji rozszerzenia zamówienia, FCE poinformowało o skorzystaniu z tego prawa i zamówieniu dodatkowych 4 sztuk pociągów^[8], z czego jeden SZT zamówiony jest bezwarunkowo, a dostawa pozostałych trzech zależna jest od uzyskania finansowania na ten cel. Koszt jednego pociągu to 3 723 210 euro, a wartość całego zamówienia wynosi 14 892 840 euro^[9].

Konstrukcja

Newag Vulcano to dwuczłonowy, jednoprzestrzenny, częściowo niskopodłogowy spalinowy zespół trakcyjny o prześwicie 950 mm przeznaczony do ruchu miejskiego, jak i podmiejskiego^[1][2]. Pojazd został oznaczony przez producenta typem konstrukcyjnym 226M^[10].

Wnętrze

Wsiadanie i wysiadanie pasażerów realizowane jest poprzez parę drzwi odskokowo-przesuwnych na stronę pojazdu w każdym członie^[1].

Pojazd przystosowano do przewożenia osób niepełnosprawnych ruchowo. Przy drzwiach w członie A zamontowane zostały platformy ułatwiające wsiadanie do SZT oraz toaleta dla niepełnosprawnych w układzie zamkniętym. Zaplanowano tam też miejsce dla niepełnosprawnego na wózku inwalidzkim oraz stojaki dla rowerów^[1][11]. Zaprojektowano 100 miejsc siedzących, jednak możliwy będzie ich demontaż w warunkach eksploatacyjnych, zgodnie z potrzebami przewoźnika^[2]. Wersja dla FCE dysponuje 99 miejscami stałymi i 7 uchylnymi^[3].

Dodatkowo zespół wyposażono w klimatyzację, monitoring, odbiornik GPS, system liczący pasażerów oraz czujniki dymu z automatyczną instalacją przeciwpożarową oraz system nagłośnieniowy sterowany z kabiny maszynisty^[2][3].

Nadwozie pojazdu i rozplanowanie wnętrza zaprojektowane zostało przez włoskich stylistów. Polski producent wytworzył ramę nadwozia^[1], wąskotorowe wózki z oparciem pudła przez układ bujakowy, zintegrowany układ napędowy z przekładnią elektryczną o nazwie Newagpack^[10], elementy wyposażenia wnętrza, system informacji pasażerskiej, układ sterowania i okna oraz zmontował całość^[1].

Podwozie i napęd

Dwuczłonowy zespół oparty jest na czterech dwuosiowych wózkach – po dwóch na człon. Wszystkie wózki są wózkami napędowymi^[2].

Napęd stanowią dwa zespoły napędowe składające się z silnika wysokoprężnego i prze­kład­ni elektrycznej pozwalające rozpędzić skład do 100 km/h^[2][11].

Eksploatacja

Pojazd DMU-003 na stacji w Randazzo

Użytkownik	Typ	Oznaczenie	Lata dostaw	Liczba sztuk
Ferrovia Circumetnea	226M	DMU-001 ÷ 004	2015–2016	4
				0 z 1 (4)

3 grudnia 2013 podpisano z Ferrovia Circumetnea przeniesienie umowy z postawionego w stan likwidacji Costa Sistemi Ferroviari na Newag. Umowa na 4 pojazdy może zostać rozszerzona o kolejne sześć^[4][7].

W 2015 ukończono prace projektowe nad pojazdem^[10] i w marcu tamtego roku rozpoczęto budowę pierwszego egzemplarza Vulcano^[2]. W czerwcu pojazd miał zostać poddany testom na specjalnie do tego zbudowanym torowisku o prześwicie 950 mm. W połowie lipca Vulcano miał zostać wysłany do Włoch, a do eksploatacji miał zostać przekazany w sierpniu^[1].

25 września 2015 podano, że Vulcano dla Kolei Etneńskich znajduje się w końcowej fazie produkcji^[12]. 26 listopada^[13] pierwszy gotowy skład został podzielony na dwie części i rozpoczęto jego transport do Włoch na lawetach^[14]. 30 listopada^[15] zespół z wykorzystaniem promu dotarł do Porto di Catania na Sycylii^[16]. W pierwszych dniach grudnia w lokomotywowni przy stacji Catania Borgo jego człony zostały połączone i pojazd przeszedł pierwszy rozruch. W tym samym czasie producent rozpoczął transport drugiego egzemplarza^[15], natomiast kilka dni później pierwszy dostarczony skład odbył pierwszy przejazd techniczny^[17]. 19 grudnia składy zostały oficjalnie przekazane przewoźnikowi^[3].

W połowie stycznia 2016 trwały testy pojazdów^[18]. W połowie maja zaś na Sycylii znajdowały się trzy składy, z których pierwszy zakończył test 3000 km, natomiast czwarty zamówiony zespół był w drodze do Włoch^[19]. 24 maja o godz. 13:42 pierwsza jednostka wyruszyła ze stacji Catania Borgo w pierwszy regularny kurs do Bronte^[20]. Pod koniec stycznia 2017 do eksploatacji włączono ostatni, czwarty pojazd^[21].

Przewoźnik nadał pojazdom oznaczenia DMU-001 ÷ 004^[22].

Przypisy