Tołsta

Tołsta

Tołsta widziana z południa
Państwo	Polska
Pasmo	Bieszczady Zachodnie
Wysokość	749 m n.p.m.
Wybitność	184 m
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich Tołsta
Położenie na mapie Karpat Tołsta
49°18′02″N 22°27′05″E/49,300556 22,451389

Tołsta (749 m n.p.m.) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich.

Znajduje się pomiędzy dolinami Sanu na wschodzie oraz Solinki na zachodzie. Należy do grzbietu przebiegającego z Połomy na północ, zakończonego położonym nad wodami Jeziora Solińskiego masywem Kamiennego Horbu, z którym Tołsta sąsiaduje od północy.

Masyw charakteryzuje się typową dla regionu rzeźbą rusztową – wierzchowina zakończona z obu stron stokami obniżającymi się do dolin sąsiadujących rzek, zbudowana jest z bardziej odpornych skał i przebiega w kierunku NNW–SSE na długości ok. 1,8 km, natomiast grzbiet wododziałowy biegnie jej fragmentem, a następnie zmienia nieco kierunek i stromo opada w sąsiedni obszar zbudowany ze skał bardziej podatnych na erozję. W południowej części masywu grzbiet oddziela się od szczytowego wypłaszczenia na wierzchołku, opadając na południowy zachód, zaś z drugiego zwornika, położonego ok. 1 km dalej na NNW, schodzi on w kierunku północnym. Pozostałe odcinki wierzchowiny są grzbietami bocznymi – krótki odcinek w północnej części góry oraz biegnący z wierzchołka dłuższy fragment (bez końcowego stoku ok. 0,7 km), kulminujący w niewybitnym wzniesieniu o wysokości 626 m n.p.m. Ponadto z najwyższego punktu odgałęzia się na zachód krótkie boczne ramię, tzw. Werbuk^[1].

Opadające z Tołstej stoki rozcięte są niewielkimi dolinami lokalnych potoków. W dolną część stoku północno-wschodniego nieznacznie wcinają się doliny kilku dopływów Sanu, m.in. Roztoczek. Równolegle do wierzchowiny płyną ograniczające masyw od południa Rohaczówka i Głuchy, zaś Głęboki wchodzi swą doliną aż pod grzbiet, oddzielając Werbuka od wierzchowiny^[1].

Masyw Tołstej chroniony jest poprzez dwa parki krajobrazowe. Zachodnią część obejmuje Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy, wschodnią natomiast – Park Krajobrazowy Doliny Sanu, pomiędzy którymi granica poprowadzona jest działem wodnym dorzeczy Solinki i Sanu.

Góra jest całkowicie zalesiona, toteż nie przedstawia ona walorów widokowych. Nie prowadzą tędy znakowane szlaki turystyczne.

Przypisy

Bibliografia

• Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.
• Bieszczady. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Warszawa: Wyd. Demart, 2007. ISBN 978-83-7440-081-7.