Zimnowoda (województwo świętokrzyskie)

Zimnowoda

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	staszowski
Gmina	Bogoria
Liczba ludności (2021)	244[1]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	28-210[2]
Tablice rejestracyjne	TSZ
SIMC	0788761[3]
Położenie na mapie gminy Bogoria Zimnowoda
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zimnowoda
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Zimnowoda
Położenie na mapie powiatu staszowskiego Zimnowoda
50°37′54″N 21°14′16″E/50,631667 21,237778

Zimnowoda – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria^[3][4].

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 757 z Opatowa do Stopnicy.

Dawne części miasta – obiekty fizjograficzne

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Zimnowody zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficz-nych^[5]

Nazwa wsi – miasta	Nazwy części wsi – miasta	Nazwy obiektów fizjograficznych – charakter obiektu
I. Gromada BOGORIA
Zimnowoda	Janów	Las — pole Machnickiego Lasek — las Piaski Podzapola — pole Rozdola — pole Zagórze — pole

Historia

Według Jana Długosza w XV wieku wieś podzielona była na dwie części (L. B., I, 319, 320). Pierwsza, zapisana jako Szymnowoda prima należała do Łukasza ze Słupcy herbu Rawa oraz Jana i Jaroszka Ryków herbu Ostoja. Obydwa folwarki rycerskie oddawały dziesięcinę plebanowi w Kiełczynie. Cztery łany kmiece oddawały dziesięcinę archidiakonowi sandomierskiemu. Druga część Zimnowody należała do Dobiesława Byszowskiego herbu Nieczuja. Znajdowało się tu 10 łanów kmiecych, 2 karczmy z rolą i łan sołtysi. Dziesięcinę o wartości 12 grzywien oddawano archidiakonowi sandomierskiemu^[6].

Według rejestru poborowego powiatu sandomierskiego z 1578 r. było tu 6 osadników na 1,5 łanie, 1 zagrodnik z rolą i dwóch komorników^[6].

W XIX w. wieś należała do gminy Wiśniowa w powiecie sandomierskim i do parafii Bogoria. W 1827 r. było tu 19 domów i 142 mieszkańców, a w 1895 r. 42 domy i 325 mieszkańców. W 1885 r. znajdował się tu folwark o powierzchni 468 morg. Do włościan należało 335 morg^[6].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

Przypisy

Literatura

1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.