Anandamaji Ma

Anandamaji Ma
Ilustracja
Anandamaji Ma
Data urodzenia

30 kwietnia 1896

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1982
Kishanpur

Strona internetowa

Anandamaji Ma, też Anandamoji Ma (trl. Ānandamayī Mā, bengali আনন্দময়ী মা, Pełna Błogości Matka, Radością Przeniknięta Matka, ur. 30 kwietnia 1896 r., zm. 27 sierpnia 1982 r. w Kishanpur, Dehradun) – właściwie Nirmala Sundari Devi, indyjska jogini. Pochodziła z kasty bramińskiej. Propagowała bhaktijogę.

Młodość

Nirmala urodziła się 30 kwietnia 1896 r. jako córka Bipinbihari Bhattacharya i Mokshada Sundari Devie w Kheora w dystrykcie Brahmanbaria w Bengalu (obecnie to jest terytorium Bangladeszu). Pochodziła z kasty bramińskiej. Jej rodzice byli wyznawcami wisznuizmu[1].

Małżeństwo świętej

Była żoną Śri Dźagatbandhu Ćakrawartiego. Została wydana za mąż w wieku 13 lat. Do konsumpcji małżeństwa nie doszło – mąż doświadczył, że żona do tego nie jest zdolna. Jeśli przejawiał chęć zbliżenia, jej ciało sztywniało i stawało się jakby martwe – tak, że konieczna była reanimacja poprzez jego modlitwę z użyciem mantry[2]. Gdy pojął, jak zaawansowany stan świętości osiągnęła jego młoda żona, przeszedł wewnętrzną przemianę. Składając Anandamaji Ma dozgonny ślub celibatu oraz całkowitego milczenia (mouna), został jednym z najbardziej oddanych uczniów przyjmując jako swoją guru. Mokszada Sundari Dewi, matka świętej w 1914 nazwała jej męża Śri Dźagatbandhu Ćakrawartiego tytułem Bholanath – odtąd tylko tak się do niego zwracano[3].

Droga duchowa

Charakterystycznym dla tej świętej jest, że nie posiadała guru w fizycznej postaci[4].

W domu męża regularnie śpiewała imiona boga i medytowała. Mając 26 lat, Anandamaji Ma doznała niezwykłej wewnętrznej inicjacji (diksza), otrzymując indywidualną mantrę (isztamantra) do dalszych medytacji[5]. W roku 1923 prowadziła wielodniowe sadhany, często przez kilka dni nic nie jedząc ani nie pijąc. Potrafiła pozostawać w ekstazie wiele dni i tygodni. Gdy powracała do normalnego świata, zapominała jak się mówi i chodzi, a nawet je i pije[6].

Anandamaji Ma przez kilkanaście lat wędrowała po świątyniach północnych Indii, pozostając prawie bez przerw w stanie samadhi i nie rozwijając bliższych kontaktów z otoczeniem[7].

Twórczość i nauczanie

W swoim życiu nie przeczytała ani jednej książki. Chociaż pochodziła z rodziny bramińskiej, jako kobieta nie otrzymała tradycyjnego wykształcenia wedyjskiego (gurukula). Edukację zakończyła ze słabą umiejętnością pisania. Nie przeszkodziło to jej być autorytetem w sprawach rozwoju duchowego i jogi. Tworzyła poezję w sanskrycie. Wielokrotnie zadziwiała intelektualistów swą mądrością[8]. Przekazywała wiedzę, którą zdobyła dzięki własnym medytacjom i płynącym z nich doświadczeniom duchowego rozwoju.

Uczniowie

Wśród uczniów Anandamaji Ma wskazać można następujące postacie:

  • jej mąż Bholanath
  • Gopinath Kaviraj

Darśany

Spotkania z tą świętą opisują w swoich książkach między innymi: Tadeusz Margul[9] i Paramahansa Jogananda (Autobiografia jogina). Odwiedziła Mirtola Aśram w rejonie Almory w październiku 1943 roku.

Świadectwo Caycedo

Darśan w aśramie delhijskim opisuje w swej pracy Indie joginów profesor Alfonso Caycego. Tematem prowadzonej rozmowy były:

  • ostateczny cel na drodze do wyzwolenia dalszy niż samadhi (będące tylko zaawansowanym etapem według nauczania świętej)
  • dźwięki (szczególnie wewnętrzny dźwięk anahatnadam) i wizje w jogicznych sadhanach – ich zasadność i bezpieczeństwo dla psychiki[10].

Świadectwo Joganandy

Paramahansa Jogananda trzykrotnie spotkał Anandamaji Ma. Opisuje jak dokonała uzdrowienia konającego mężczyzny w Dźamszedpurze, zaświadcza że w sposób szczególnie zaawansowany osiągała stan jogicznej ekstazy, a jej twarz „lśniła niewypowiedzianą radością” (ananda), gdy wycofywała świadomość z ciała fizycznego[11].

Aśramy

Współcześnie jej aśramy o nazwach Shree Shree Ma Anandamayee Ashram zlokalizowane są w następujących miejscowościach:

Bibliografia

  • Anne Bancroft, Prządki mądrości. Mistyczki XX wieku, Warszawa, Jacek Santorski & Co., 2003, ISBN 83-88875-42-6
  • Tadeusz Margul, Indie na co dzień. Z notatnika religioznawcy., Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, 1970
  • 2. „Objawienie i przekaz wiedzy”. W: Kim Knott: Hinduizm. T. Jurewicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Prószyński i S-ka SA, 2000, s. 40-42. ISBN 83-7255-083-2.
  • 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen „Czogie” w Polsce, 1983, s. 50-62.

Przypisy

  1. ↑ I. Anandamayi Ma's lila 1
  2. ↑ Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005, s. 417. ISBN 83-89448-16-5.
  3. ↑ 43.Maa Anandamayee. W: Dr. Giriraj Shah: Religions of the World & Gurus, Philosophers and Mystic Saints of India. Wyd. 1. T. 2. New Delhi: Diamond Pocket Books, 2002, s. 209. ISBN 81-284-0026-6.
  4. ↑ 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen "Czogie" w Polsce, 1983, s. 52.
  5. ↑ 2. „Objawienie i przekaz wiedzy”. W: Kim Knott: Hinduizm. T.Jurewicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Prószyński i S-ka SA, 2000, s. 41. ISBN 83-7255-083-2.
  6. ↑ Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005, s. 376 , 378. ISBN 83-89448-16-5.
  7. ↑ II.4. Mistrzowie i uczniowie. W: Śri Anirwan, Lizelle Reymond: Żyć w sobie. Nauki baula. Magda Złotowska (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Pusty Obłok, 1994, s. 128. ISBN 83-85041-56-7.
  8. ↑ Bengalska Radością Przeniknięta Matka. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 476. ISBN 83-914863-2-X.
  9. ↑ Tadeusz Margul: Indie na co dzień: z notatnika religioznawcy. Wyd. 1. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1970.
  10. ↑ 5. Ananda Ma. Wielka jogini – „duchowa królowa Hindusów”. W: Alfonso Caycedo: Tajemnice joginów. Zbigniew J. Łopszyc (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Stowarzyszenie Buddyjskie Zen „Czogie” w Polsce, 1983, s. 57.
  11. ↑ Bengalska Radością Przeniknięta Matka. W: Paramahamsa Jogananda: Autobiografia Jogina. Wojciech Szczepkowski (tłum.). Wyd. 1. Stowarzyszenie Krija Jogi, 2004, s. 473-478. ISBN 83-914863-2-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie