Helena Zrinska

Helena Zrinska

Helena Zrinska (1643-1703)
(c) Roberta F., CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	1643 Ozalj
Data i miejsce śmierci	1703 Nikomedia
Ojciec	Piotr Zrinski
Matka	Katarzyna Frankopan
Mąż	1 Franciszek I Rakoczy 2 Imre Thököly
Dzieci	z Franciszkiem Rakoczym 1 Juraj 2 Julijana Barbara 3 Franciszek II Rakoczy z Imre Thökölym 4 Elżbieta

Helena Zrinska

Helena Zrinska, chorw. Jelena Zrinska, węg. Ilona Zrínyi (ur. w Ozalju w 1643, zm. w Nikomedii, 18 lutego 1703) – szlachcianka chorwacka, ostatni potomek chorwackiego magnackiego rodu Zrińskich, jedna z najsłynniejszych kobiet w historii Węgier. Była mocno zaangażowana w działalność patriotyczną. Jej ojciec i wuj (brat matki, Fran Krsto Frankopan) zostali straceni w 1671 r. za udział w spisku magnatów chorwackich i węgierskich przeciwko Habsburgom (tzw. spisek Wesselényiego). Późniejszy drugi mąż, Emeryk Thököly walczył z Habsburgami stając w 1672 r. na czele jednego z powstań kuruców, a wychowany przez nią w duchu patriotyzmu syn, Franciszek II Rakoczy, w latach 1703–1711 stał na czele ostatniego wielkiego powstania antyhabsburskiego – tzw. powstania Rakoczego.

Życiorys

Rodzina

Helena Zrinska była córką chorwackiego bana Piotra Zrinskiego, wodza, polityka i pisarza, oraz poetki i tłumaczki Katarzyny Zrinskiej z domu Frankopan. Była ich najstarszym dzieckiem, miała dwie młodsze siostry Judytę Petronellę (1652-1699) i Aurorę Weronikę (1658-1735) oraz brata Iwana IV Antuna (1654-1703). Helena od najmłodszych lat była podziwiana ze względu na swoją wielką urodę oraz inteligencję. Choć o jej wykształceniu niewiele wiadomo, faktem jest, iż dorastała w możnej rodzinie o rozległych kontaktach, na której dworach przebywali chorwaccy intelektualiści i pisarze oraz inni znamienici członkowie rodu, m.in. stryj Heleny Nikola Zrinski.

Małżeństwa

1 marca 1666 została żoną Franciszka I Rakoczego, z którym doczekała się trójki dzieci, najsłynniejszy był Franciszek II Rakoczy. Po śmierci pierwszego męża (1676 r.) w 1682 r. wstąpiła w uświęcony związek z Emerykiem (Imre) Thökölym. Z drugim małżonkiem brała czynny udział w zorganizowanym przez niego powstaniu. Helena wsławiła się prawie trzyletnią (1685–1688) obroną zamku Palanka (Palanok) w Mukaczewie (obecnie znajdującej się na terytorium Ukrainy). Kiedy dalsza obrona twierdzy stała się niemożliwa, Helena poddała się Austriakom sama zostając ich jeńcem.

Niewola, wygnanie i śmierć

Hrabina została uwięziona w austriackim klasztorze spędziła tam, z dwójką swoich dzieci, łącznie siedem lat. W tym czasie Thököly nadal prowadził w północno-wschodniej części kraju walkę z habsburskimi oddziałami. Dzięki sprzyjającym okolicznościom doszło do wymiany jeńców i w 1695 r. Helena wróciła do męża. Po pokoju karłowickim, niekorzystnym dla Thökölyego i Zrinskiej, para musiała udać się na wygnanie do Turcji. Helena mieszkała przez pewien czas w Konstantynopolu, dokładniej w dzielnicy Galata. Żywota dokonała w Nikomedii (obecnie Izmit).

Dziedzictwo

Na Węgrzech uważana jest za narodową bohaterkę, patriotkę i bojowniczkę o wolność, która idee niepodległościowe wpoiła swojemu synowi, przywódcy słynnego powstania antyhabsburskiego. Szczątki hrabiny zostały w 1906 r. przeniesione do Koszyc i znajdują się w katedrze Św. Elżbiety w grobie, który dzieli z synem.

Linki zewnętrzne

• http://wyszehrad.com/wegry/aktualnosci/slynne-wegierki Słynne Węgierki