Płetwal

Płetwal
Balaenoptera[1]
Lacépède, 1804[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – płetwal błękitny (B. musculus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

Whippomorpha

Infrarząd

walenie

Parvordo

fiszbinowce

Rodzina

płetwalowate

Rodzaj

płetwal

Typ nomenklatoryczny

Balaenoptera gibbar Lacépède, 1804 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758)

Gatunki

zobacz opis w tekście

Płetwal[25] (Balaenoptera) – rodzaj ssaka z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).

Występowanie

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w oceanach całego świata[26][27][28].

Morfologia

Długość ciała 650–3260 cm; masa ciała 2000–150000 kg; samice są nieco większe i cięższe od samców[27].

Systematyka

Etymologia

  • Balaenoptera (Balenoptera): rodzaj Balaena Linnaeus, 1758 (wal); gr. πτερον pteron „płetwa”[29].
  • Catoptera (Cetoptera): gr. κητος kētos „wieloryb, potwór morski”; πτερον pteron „płetwa”[30]. Nowa nazwa dla Balaenoptera Lacépède, 1804.
  • Physalus (Physalis): gr. φύσαλος physalos „wieloryb”[31]. Gatunek typowy: Balaena physalus Linnaeus, 1758; młodszy homonim Physalus Lacépède, 1804 (Physeteridae).
  • Boops: gr. βους bous, βοος boos „byk, wół”; ωψ ōps, ωπος ōpos „wygląd, oblicze”[32]. Gatunek typowy: Balaena boops Linnaeus, 1758 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758).
  • Rorqual, Rorqualus i Rorqualis: fr. rorqual „wieloryb”, prawdopodobnie od szw. rörhval „okrągłogłowy kaszalot”, od rör „trzcina”; hval „wieloryb”[33]. Gatunek typowy: Balaena boops Linnaeus, 1758 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758) (Rorqual) i Balaena musculus Linnaeus, 1758 (Rorqualus i Rorqualis).
  • Ptychocetus: gr. πτυξ ptux, πτυχος ptukhos „fałda, warstwa”, od πτυσσω ptussō „sfałdować”; κητoς kētos „wieloryb, potwór morski”[34]. Nowa nazwa dla Balaenoptera Lacépède, 1804.
  • Mysticetus: gr. μυστικος mustikos „sekretny, mistyczny”, od μυεω mueō „wtajemniczyć w tajemnice”, od μυω muō „zamknąć oczy”; κητος kētos „wieloryb”[35]. Gatunek typowy: Balaena boops Linnaeus, 1758 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758).
  • Pterobalaena: gr. πτερον pteron „płetwa”; rodzaj Balaena Linnaeus, 1758 (wal)[36]. Gatunek typowy: Balaena physalus Linnaeus, 1758.
  • Ogmobalaena: gr. ογμος ogmos „bruzda, rowek”; rodzaj Balaena Linnaeus, 1758 (wal)[37]. Gatunek typowy: Balaena physalus Linnaeus, 1758.
  • Benedenia: Pierre Joseph van Beneden (1809–1894), belgijski zoolog i paleontolog[38]. Gatunek typowy: Benedenia knoxii J.E. Gray, 1864 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758); młodszy homonim Benedenia Diesing, 1858 (Trematoda).
  • Sibbaldius: Robert Sibbald (1641-1722), szkocki lekarz i antykwariusz, autor „Balamologia Nova”, publikacji na temat wielorybów Szkocji[39]. Gatunek typowy: Sibbaldus borealis J.E. Gray, 1864[c] (= Balaena musculus Linnaeus, 1758).
  • Cuvierius: Georges Cuvier (1769-1832), francuski zoolog i paleontolog[40]. Gatunek typowy: Physalus latirostris Flower, 1865 (= Balaena musculus Linnaeus, 1758).
  • Rudolphius: Karl Asmund Rudolphi (1771–1832), urodzony w Szwecji niemiecki botanik i przyrodnik[41]. Gatunek typowy: Balaenoptera laticeps J.E. Gray, 1846 (= Balaenoptera borealis Lesson, 1828).
  • Swinhoia: Robert Swinhoe (1836–1877), brytyjski przyrodnik[42]. Gatunek typowy: Balaenoptera swinhoii J.E. Gray, 1866 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758).
  • Fabricia: Otto Fabricius (1744–1822), duński zoolog[43]. Gatunek typowy: Balaena rostrata Fabricius, 1780 (= Balaenoptera acuto-rostrata Lacépède, 1804): młodszy homonim Fabricia Blainville, 1828 (Polychaeta).
  • Flowerius: William Henry Flower (1831–1899), angielski zoolog[44]. Gatunek typowy: Sibbaldus borealis J.E. Gray, 1864[c] (= Balaena musculus Linnaeus, 1758).
  • Agaphelus: gr. αγαν agan „bardzo”; αφελης aphelēs „gładki”, od przedrostka negatywnego α- a-; φελλευς phelleus „kamienista ziemia”[45]. Gatunek typowy: Agaphelus gibbosus Cope, 1868 (= Balaenoptera acuto-rostrata Lacépède, 1804).
  • Dactylaena: gr. δακτυλος daktulos „palec”; rodzaj Balaena Linnaeus, 1758 (wal)[46]. Gatunek typowy: Balaenoptera huttoni J.E. Gray, 1874 (= Balaenoptera bonaërensis Burmeister, 1867).
  • Stenobalaena: gr. στηνος stēnos „wąski, cienki”; rodzaj Balaena Linnaeus, 1758 (wal)[47]. Gatunek typowy: Stenobalaena xanthogaster J.E. Gray, 1874 (= Balaena physalus Linnaeus, 1758).
  • Eubalaenoptera: gr. ευ eu „dobry, typowy”; rodzaj Balaenoptera Lacépède, 1804 (płetwal)[48]. Gatunek typowy: Physalus (Rorqualus) sibbaldii J.E. Gray, 1847 (= Balaena musculus Linnaeus, 1758).

Podział systematyczny

Rodzaj Balaenoptera jest najwyraźniej parafiletyczny w odniesieniu do Megaptera i Eschrichtius, co sugeruje, że albo Balaenoptera należy podzielić na wiele rodzajów, albo że Megaptera i Eschrichtius powinny być umieszczone w obrębie Balaenoptera[49]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[26][25]:

oraz gatunki wymarłe[51]:

  • Balaenoptera cephalus (Cope, 1867)
  • Balaenoptera cortesii (J.B. Fischer, 1829)
  • Balaenoptera davidsonii (Cope, 1872)
  • Balaenoptera cportisi Sacco, 1890
  • Balaenoptera ryani Hanna & McLellan, 1924
  • Balaenoptera siberi Pilleri, 1989
  • Balaenoptera sursiplana Cope, 1895

Uwagi

  1. Nieuzasadniona poprawka Balaenoptera Lacépède, 1804.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Physalus J.E. Gray, 1821.
  3. a b Nie Balaenoptera borealis Lesson, 1828.

Przypisy

  1. Balaenoptera, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. B.G. de Lacépède: Histoire naturelle des cétacées. Paryż: Chez Plassan, 1804, s. xxxvi, 114. (fr.).
  3. A.M.C. Duméril: Zoologie analytique, ou, Méthode naturelle de classification des animaux: rendue plus facile a l’aide de tableaux synoptiques. Paris: Allais, libraire, 1806, s. 28. (fr.).
  4. Rafinesque 1815 ↓, s. 61.
  5. Rafinesque 1815 ↓, s. 219.
  6. a b J.E. Gray. On the natural arrangement of Vertebrose Animals. „London Medical Repository”. 15, s. 310, 1821. (ang.). 
  7. J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 2. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. 206. (ang.).
  8. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. Wyd. Nouvelle édition rev. et aug.. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 298. (fr.).
  9. J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 33. (niem.).
  10. F. Cuvier: De l’histoire naturelle des cétacés. Paris: Roret, 1836, s. 303, seria: Roret's Suite à Buffon. (fr.).
  11. R. Hamilton: Whales, etc. W: W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 26. Edinburgh: W. H. Lizars, 1837, s. 125. (ang.).
  12. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. xxxiv,174. (niem.).
  13. D.F. Eschricht: Zoologisch-anatomisch-physiologische untersuchungen über die nordischen Wallthiere. Leizpig: L. Voss, 1849, s. 56. (niem.).
  14. D.F. Eschricht. Undersögelser over Hvaldyrene. B. Om de langhaandede Rörhvaler eller Pukkelhvalerne. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. Femte række. 1, s. 108, 1849. (duń.). 
  15. J.E. Gray. On the Cetacea which have been observed in the seas surrounding the British Islands. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 211, 1864. (ang.). 
  16. J.E. Gray. Three species as the types of distinct genera. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 391, 1864. (ang.). 
  17. Gray 1866 ↓, s. 114, 164.
  18. Gray 1866 ↓, s. 170.
  19. a b Gray 1866 ↓, s. 382.
  20. W. Lilljeborg. Two subfossil whales discovered in Sweden. „Nova acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis”. Seriei tertiae. 6 (2), s. 11, 1867. (ang.). 
  21. E.D. Cope. Some remains of extinct Cetacea from the Miocene bed of Maryland. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 20, s. 159, 1868. (ang.). 
  22. J.E. Gray. On the skeleton of the New-Zealand pike whale, Balænoptera Huttoni (Physalus antarcticus, Hutton). „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 13 (78), s. 449, 1874. (ang.). 
  23. J.E. Gray. Notes on the sulphur-bottom whale of the New-Zealand whalers. With a note by Dr. J. E. Gray, F.R.S. &c. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 14 (82), s. 305, 1874. (ang.). 
  24. A.N.Ch. Acloque: Faune de France: contenant la description des espèces indigènes disposées en tableaux analytiques; et illustrée de figures représentant les types caractéristiques des genres. Paris: Librairie J.-B. Baillière et Fils, 19 rue Hautefeuille, près du boulevard Saint-Germain, 1900, s. 83. (fr.).
  25. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 186-187. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  26. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 282. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  27. a b T. Deméré: Family Balaenopteridae (Rorquals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 285–297. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
  28. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Balaenoptera. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-03-21]. (ang.).
  29. Palmer 1904 ↓, s. 132.
  30. Palmer 1904 ↓, s. 175.
  31. Palmer 1904 ↓, s. 536.
  32. Palmer 1904 ↓, s. 139.
  33. Palmer 1904 ↓, s. 612.
  34. Palmer 1904 ↓, s. 597.
  35. Palmer 1904 ↓, s. 444.
  36. Palmer 1904 ↓, s. 595.
  37. Palmer 1904 ↓, s. 471.
  38. Palmer 1904 ↓, s. 136.
  39. Palmer 1904 ↓, s. 630.
  40. Palmer 1904 ↓, s. 207.
  41. Palmer 1904 ↓, s. 613.
  42. Palmer 1904 ↓, s. 653.
  43. Palmer 1904 ↓, s. 284.
  44. Palmer 1904 ↓, s. 285.
  45. Palmer 1904 ↓, s. 83.
  46. Palmer 1904 ↓, s. 214.
  47. Palmer 1904 ↓, s. 645.
  48. E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 86. (ang.).
  49. M.R. McGowen, G. Tsagkogeorga, S. Álvarez-Carretero, M. dos Reis, M. Struebig, R. Deaville, P.D. Jepson, S. Jarman, A. Polanowski, P.A. Morin & S.J. Rossiter. Phylogenomic Resolution of the Cetacean Tree of Life Using Target Sequence Capture. „Systematic Biology”. 69 (3), s. 479–501, 2020. DOI: 10.1093/sysbio/syz068. (ang.). 
  50. P.E. Rosel, L.A. Wilcox, T.K. Yamada & K.D. Mullin. A new species of baleen whale (Balaenoptera) from the Gulf of Mexico, with a review of its geographic distribution. „Marine Mammal Science”. 37 (2), s. 577–610, 2021. DOI: 10.1111/mms.12776. (ang.). 
  51. J.S. Zijlstra: Balaenoptera. Hesperomys project. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Bluewhale877.jpg
Adult blue whale (Balaenoptera musculus) from the eastern Pacific Ocean.